Ο κύκλος ήταν από κιμωλία

wpid-wp-1455231372636.jpeg

έρωτα μου εσύ ζωγραφιά ψυχής,
θρόισμα φύλλων το φθινόπωρο
ντύνω μ’ ανάσες αγκαλιές
κάνω τις μάχες να φαντάζουνε γιορτές..άνοιξης μοσχοβολιά
εσύ ο νικητής σ’ αφήνω αιτία να υπάρχεις να μην καταργείσαι
να αποκτάς οντότητα..κάνω τη χαρά τραγούδι με μια ματιά σου γεμίζω ουρανούς μ’ αστέρια άλικες λέξεις ζωγραφίζω να σου στείλω φωτεινές..
απόσταγμα ζωής ντύνω μ’ ανάσες αγκαλιές σ’ αφήνω να υπάρχεις
όνειρο μιας λύτρωσης.έκσταση και κάθαρση μαζί.. όνειρο κι εκπλήρωση μαζί.απόψε μου προσφέρεις
διαβατήριο ζωής έστω και με σπασμένα τα φτερά με κάνεις να πετάω !!  κι η φλόγα του κεριού
στο μαρμάρινο τραπέζι χορεύει στο ρυθμό της καρδιάς μας φτιάχνοντας αέρινες σκιές στον απέναντι τοίχο..
κι επειδή εσύ μ” αγάπησες για μια στιγμή στο χρόνο εγώ θα σε λατρεύω
στο υπόλοιπο του δικού μου…

image