ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Με την εκλογή του αδερφούλη της, η Ντόρα επιτέλους ξαναβγήκε από το καβούκι της. Μετά από απουσία μερικών ετών και δύο μνημονίων, ήρθε η ώρα να επιστρέψει στις αγκαλιές μας. Η ατάκα της στον συνταξιούχο εξόργισε πολύ κόσμο. Πολύ κακώς.

Αφού δεχθήκαμε πως ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό, πως τα φάγαμε όλοι μαζί, πως όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει και πως δεν πειράζει και κάποιος να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του.

Αφού όταν έσκαγαν τα Χρηματιστήρια, τα ασφαλιστικά Ταμεία, οι λίστες Λαγκάρντ, οι κουμπάροι, τα παραδικαστικά κυκλώματα, οι Βασικοί Μέτοχοι, οι απαγωγές Πακιστανών, τα Δουβλίνα και τα Ελσίνκι, οι Πυρκάλ, τα σκάνδαλα ΟΣΕ, οι υποκλοπές της Vodafone, τα αναψυκτήρια των Μαγγίνων, τα αυθαίρετα των Σουφλιάδων, οι κομιστές, οι Κοσκωτάδες, τα σκάνδαλα Πάχτα, τα Βατοπέδια, οι Ολυμπιακοί και τα έργα τους, τα Σι Φορ Άι (C4I), τα Λέοπαρντ, τα Τορ Μ1, οι Ες-300 και τα Μιράζ και οι μίζες της Ζίμενς, εμείς καθόμασταν στις θέσεις μας ως ήσυχο και πειθαρχημένο φιλοθεάμον κοινό.

Αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια κανένας ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για το τι πάθαμε, παρά μόνο για το πως θα την σκαπουλάρει ο καθένας μας.

Αφού όταν διάφοροι φελλοί άρχιζαν να ανεβαίνουν ο ένας μετά τον άλλο στη δημόσια ζωή, πλήθος από εμάς έσπευσαν στο πλευρό τους προσβλέποντας σε κάποια ψίχουλα και κοκαλάκια.

Αφού ο Μπόμπολας, ο Βαρδινογιάννης, ο Κόκκαλης, ο Λάτσης, ο Ψυχάρης, ο Αλαφούζος, ο Σάλλας και οι υπόλοιποι σωτήρες συνεχίζουν αδιάκοπα εδώ και χρόνια τις δουλίτσες τους καβάλα στην Τρέμη, τη Χούκλη, την Παναγιωταρέα, την Βούλτεψη, τον Κωστόπουλο, τον Κανάκη, τον Τράγκα, τον Λιάγκα, τον Μπάμπη, τον Παπαχελά, τον Μπογδάνο, τον Πρετεντέρη, τον Άρη, την Έλλη και τα υπόλοιπα καλόπαιδα.

Και επιτέλους, αφού το πρόσωπο του οποίου ο σύζυγος έχει βρεθεί με αδήλωτα εκατομμύρια στο εξωτερικό, η κόρη εμπλέκεται σε απευθείας αναθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ και ο αδερφός χρησιμοποιεί αποκλειστικά συσκευές της Ζίμενς, και με δικό της κεφάλαιο στα Wikileaks για σχέσεις (και) με τους Αμερικάνους, έχει ακόμα δικαίωμα να μας κουνάει το δάκτυλο…

Καλά να πάθετε κύριέ μου! Έχει δίκιο η Ντόρα! Καλά να πάθετε και καλά να μάθετε!

Το πάθημα, όμως, να σας γίνει επιτέλους μάθημα. Γιατί η Ιστορία δεν τελειώνει, συνεχίζεται. Και η επόμενη ημέρα έρχεται.

Και όσο κι εάν η ρουφιάνα η Ιστορία επιμένει να επανέρχεται ως φάρσα, γελάει καλύτερα εκείνος που γελάει τελευταίος.

Γι’ αυτό φρόντισε κύριέ μου, και κυρία μου, να είναι το δικό σου το γέλιο που θα ακουστεί στο τέλος. Γιατί με τις αποφάσεις σου μέχρι σήμερα, σε όλους αυτούς δεν έχει μείνει άντερο. Από τα γέλια…

https://rebeliskos.wordpress.com/2016/04/06