Η κατάσταση μοιάζει να είναι πολύ χειρότερη απ’ ό,τι φαίνεται και κυρίως απ’ ό,τι μήνες προβλέπει ετούτη εδώ η στήλη που επικρίνεται για την απαισιοδοξία της…

Κάθε μέρα που περνά γίνεται όλο και πιο φανερό πως όχι η ανάσταση της οικονομίας που προανήγγειλε ο πρωθυπουργός για μετά το Πάσχα δεν φαίνεται στον ορίζοντα, αλλά μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τη συνολική κατάρρευση, το θάνατο της οικονομίας «ζόμπι» που διατηρούσαν εν ζωή τα τελευταία χρόνια οι ευρωπαϊκές ροές ρευστότητας.

Ειλικρινά είναι μνημειώδης η αδυναμία του «τρίο στούτζες» που παριστάνει το οικονομικό επιτελείο να καταλάβει τι συμβαίνει στην οικονομία και την κατάρρευση στην οποία οδηγούν οι ανεξέλεγκτοι φόροι και εισφορές αλλά και τον πολλαπλασιασμό της ισχύος της ελληνικής κατάρρευσης από τις ευρωπαϊκές πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις.

Το ΙΟΒΕ προχθές στην τελευταία τριμηνιαία έκθεση εκτιμά για το 2016 ύφεση 1%. Η στήλη βρίσκει αυτή την εκτίμηση συγκρατημένη καθώς στηρίζεται στα μέχρι τώρα στοιχεία και όχι στη ραγδαία επιδείνωση που αυτά θα συνεχίσουν να παρουσιάζουν. Καθώς η οικονομία είναι αποτέλεσμα συμπεριφοράς του πλήθους, τα αρνητικά ερεθίσματα θα πολλαπλασιάσουν τις αρνητικές συμπεριφορές.

Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης όχι μόνο δεν έχει φέρει αντιστροφή του κλίματος, αλλά επιτάχυνση των υφεσιακών τάσεων. Οι ξένοι που συμμετείχαν στην τελευταία ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών παγιδεύτηκαν καθώς πίστεψαν πως οι μεταρρυθμίσεις είναι μονόδρομος για την κυβέρνηση Τσίπρα, αν θέλει να παραμείνει στην εξουσία, πράγμα που διαβεβαίωναν όλες οι κινήσεις της.

Δεν μπορούσαν να προβλέψουν το μέγεθος της ανοησίας της κυβέρνησης να πιστεύει πως με φόρους Σουηδίας του ’70 και κράτος Ουγκάντας ή Ρουμανίας του Τσαουσέσκου θα μπορούσαν να προσελκύσουν επενδύσεις και να πετύχουν ανάπτυξη. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως μπορεί να αποδειχτούν τόσο ανόητοι εκτός από όσους γνωρίζουν τον τρόπο που σκέφτονται.

Μόλις από την αρχή του 2016 άρχισε να αποκρυσταλλώνεται το σχέδιο δημοσιονομικής προσαρμογής με το 90% να στηρίζεται στην αύξηση της φορολογίας, οι ξένοι κερδοσκόποι αναζήτησαν ευκαιρία εξόδου. Έτσι πούλησαν το σενάριο των θετικών επιπτώσεων που θα έφερνε η θετική αξιολόγηση.

Αυτό εκφράστηκε ως εξής στο χρηματιστήριο. Ο τραπεζικός δείκτης από το Φεβρουάριο μέχρι το Μάιο που ολοκληρώθηκε η αξιολόγηση κινήθηκε από τις 400 στις 1.200 μονάδες. Ένα μήνα μετά είχε επιστρέψει κάτω από τις 600 και οι προοπτικές, με βάση τις εσωτερικές αλλά και τις διεθνείς πλέον εξελίξεις, δεν είναι ευοίωνες.

Ο τραπεζικός δείκτης του ΧΑ αποτυπώνει μέχρι στιγμής τον αντίκτυπο στην οικονομία που είχε η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Ο τραπεζικός δείκτης το Μάρτιο του 2014, τρεις μήνες πριν τις ευρωεκλογές που δρομολόγησαν την άνοδο στην εξουσία, ήταν στις 40.000 μονάδες. Το Φεβρουάριο του 2016 ήταν στις 400 μονάδες. Πρόκειται για γενοκτονία η οποία δεν έχει τελειώσει ακόμη.

Η Ελλάδα μοιάζει αυτή τη στιγμή με βάρκα στη θάλασσα η οποία δεν κινείται (δεν παρουσιάζει ανάπτυξη) αλλά μπάζει και νερά. Αυτή είναι η εσωτερική κατάσταση. Στην παραπάνω κατάσταση που η βύθιση αποτελεί μόνο θέμα χρόνου, προσθέστε και την επιδείνωση του διεθνούς περιβάλλοντος με τις αναταράξεις που προκαλεί το Brexit και την κυριότερη από αυτές που είναι το σκάσιμο της τραπεζικής «φούσκας» στην Ιταλία.

Στην Ιταλία υπάρχουν περί τα 360 δισ. κόκκινα δάνεια. Μαζί με τα ελληνικά πλησιάζουν τα 500 δισ. ευρώ. Είναι υπεραρκετά για να πυροδοτήσουν μια διεθνή κρίση μπροστά στην οποία η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 θα μοιάζει με παιδικό πάρτι.

Το τραπεζικό σύστημα της ΕΕ έχει μια μόχλευση της τάξης του 26 προς 1. Αυτό όμως αφορά το μέσο όρο. Πολλές τράπεζες έχουν μεγαλύτερη.

Η Λήμαν όταν έσκασε είχε μόχλευση στο 30 προς 1. Το τραπεζικό σύστημα της ΕΕ φτάνει τα 46 τρισ. ευρώ όταν το ΑΕΠ της είναι στα 13-14 τρισ. ευρώ. Εν αντιθέσει με τις ΗΠΑ που διαθέτουν ενιαία πολιτική και οικονομική δομή η οποία αντέδρασε ενιαία όταν έσκασε η κρίση, στην Ευρώπη γίνεται του «Κουτρούλη ο γάμος». Ουσιαστικά τα χρέη του νότου καλούνται να πληρώσουν οι αποταμιευτές του βορρά και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε διάλυση της Ευρωζώνης και της ΕΕ.

Επειδή οι αποταμιευτές του βορρά τα έχουν πληρώσει ουσιαστικά τα χρέη του νότου και δεν πρόκειται να τα πάρουν πίσω ούτε με πόλεμο, αν το καταλάβουν μπορεί να αποδεχθούν και την πολιτική και οικονομική ενοποίηση, αν τους «πουληθεί» κατάλληλα. Προς το παρόν όμως η διάλυση μοιάζει πιο πιθανό σενάριο.

Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση όπου στον τοπικό τυφώνα ΣΥΡΙΖΑ που τα τελευταία δυο χρόνια σαρώνει τα πάντα με αυξανόμενη ένταση, προστίθεται και ένα μεγαλύτερος διεθνής τυφώνας με επίκεντρα το ΗΒ και την Ιταλία.

Αναμφίβολα, θα υπάρξουν εξελίξεις και ανακατατάξεις που δεν μπορούν να προβλεφθούν. Η επόμενη μέρα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη θα είναι διαφορετική από τη σημερινή.

Ούτε πως θα είναι μπορεί κάποιος να προβλέψει, ούτε πότε ακριβώς θα είναι αυτή η επόμενη μέρα. Βρείτε καταφύγιο να κρυφτείτε και περιμένετε σύντροφοι!

Κώστας Στούπας/capital.gr