Πριν έναν χρόνο, τέτοιο καιρό, νομίσαμε πως ζούσαμε ημέρες κοσμογονίας. Ημέρες που θα μπορούσαν να άλλαζαν την μοίρα μας. Ημέρες που για πρώτη φορά θα παίρναμε τις τύχες μας στα χέρια μας.
Σαν χθες ήταν η επική εκείνη συγκέντρωση στο Σύνταγμα,
..και σαν αύριο το
ιστορικό νέο ΟΧΙ του ελληνικού λαού στον νέο ναζισμό που με πρόσχημα την οικονομία εξαπλώθηκε ήδη σε όλη την Ευρώπη.
Και μετά ήρθε το ξετσίπωτο και χυδαίο ανθρωπάκι και με ξετσίπωτο και χυδαίο τρόπο αγνόησε και πέταξε στα σκουπίδια την θέληση του ελληνικού λαού, που με τόση αυτοθυσία εκφράστηκε ανάμεσα σε ακραίους εκβιασμούς, και τεχνητή οικονομική ασφυξία. Και μετά ο λαός έκανε το τραγικό λάθος να αντιδράσει όχι με οργή, αλλά με παραίτηση: «Άσε ρε που θα ξανασχοληθώ. Ούτε να ψηφίσω δεν θα πάω!». Κι αυτή η μοιραία απογοήτευση με λάθος έκφραση του λαού, μαζί με χιλιάδες εύκολα και πρόστυχα ψέματα,
..έδωσαν την ευκαιρία στο ξετσίπωτο χυδαίο ανθρωπάκι να αναρριχηθεί για δεύτερη φορά στην καρέκλα της εξουσίας.

Τώρα, ένα χρόνο μετά, και στην πρώτη επέτειο της ξετσίπωτης και χυδαίας προδοσίας του, το ξετσίπωτο και χυδαίο ανθρωπάκι, ανίκανο να διαχειριστεί ηθικά και συναισθηματικά το βάρος αυτής της επετείου,
..δραπετεύει στην Κίνα κυνηγώντας «επενδύσεις»,
..κυνηγημένο το ίδιο από ανείπωτες κι ανομολόγητες Ερινύες, που αργά ή γρήγορα θα το οδηγήσουν στον γκρεμό.

Κι ο λαός;
Ο λαός, καιρός είναι κυνηγημένος κι αυτός απ” τις δικές του Ερινύες,
..αυτές της απάθειας, και της μοιρολατρίας,
..να κάνει αυτό που έπρεπε να κάνει πέρσι με την εκδήλωση της προδοσίας,
..να ξεσηκωθεί και να γίνει ο ίδιος η Αληκτώ (προσωποποίηση της οργής και της μανίας) , η Μέγαιρα (το μίσος και ο φθόνος) κι η Τισιφόνη (η εκδίκηση του φόνου),
..και να πετάξει στα τάρταρα τον σιχαμένο, ξετσίπωτο και χυδαίο προδότη,
..παρέα με την εμετική του κουστωδία,

..και μαζί βεβαίως και με όλους τους παλαιότερους προδότες,
..όλων των αποχρώσεων!..

Πηγή