Πού ανήκουν ο εκδότης και οι δημοσιογράφοι που κατηγορούνται για ένταξη και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση με οικονομικό όφελος, εκβίαση και δωροδοκία; Ποιος πολιτικός χώρος τους χρεώνεται; Η Νέα Δημοκρατία, στέλεχος της οποία φέρεται να είναι ο ένας από αυτούς, όπως είπε η κυβερνητική εκπρόσωπος, Όλγα Γεροβασίλη; Ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ένας από τους κατηγορούμενους έχει φωτογραφηθεί με τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη, σύμφωνα με τις αναρτήσεις του αντιπροέδρου της Ν.Δ. Α. Γεωργιάδη;

Έχουν κομματική ταυτότητα; Είναι προσκείμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ένας από αυτούς εμφανιζόταν στη δημόσια τηλεόραση και είχε κάνει ενός είδους συμφωνία με αυτήν ή μήπως έχουν σχέση μόνο με τη Νέα Δημοκρατία, αφού ένας άλλος φέρεται στενός συνεργάτης στελέχους προσκείμενου στον Α. Σαμαρά; Ενδέχεται να ανήκουν σε κάποιο άλλο κόμμα, κεντρώο ή κεντροαριστερό, γιατί κάποια στιγμή μπορεί ν” αποδειχτεί ότι είχαν αλισβερίσια με ένα στέλεχός του;

Από το βράδυ της Τρίτης, οπότε δημοσιοποιήθηκε η βρώμικη αυτή ιστορία, άρχισε ένας νέος μικρός εμφύλιος. Μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. και μεταξύ χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ο ένας πετάει την μπόχα στον άλλο και ο άλλος ανταποδίδει. Αναλύσεις, σχόλια, υπαινιγμοί και άλλα πολλά τέτοια από εκείνα που σε κάνουν να νομίζεις ότι ο λογική δεν περισσεύει.

Οι κατηγορούμενοι για τα τρία βαριά αυτά αδικήματα δεν ανήκουν πουθενά. Ανήκουν μόνο στον εαυτό τους, για τον οποίο φέρεται ότι έκαναν αυτές τις δουλειές. Με μεγάλα οφέλη, απ” ο,τι λέγεται. Τα κόμματα ή οι πολιτικοί που είχαν σχέσεις μαζί τους ήταν τα οχήματα για να καταφέρνουν να πετυχαίνουν τους στόχους τους. Ευθύνες προφανώς έχουν και τα όποια κόμματα και οι όποιοι πολιτικοί που συναγελάζονται και χρησιμοποιούν τέτοιους τύπους. Ωστόσο, σ” αυτές τις υποθέσεις δεν μπορείς να κατατάξεις αυτούς τους ανθρώπους σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Είναι σχεδόν διακομματικοί.

Αυτό δεν ισχύει μόνο σε υποθέσεις σαν κι αυτή. Αλλά και μεγαλύτερες απάτες. Δεν υπάρχει ιδεολογία, δεν μπορείς να χρεώνεις σε μια από αυτές κάποιους τύπους που χρησιμοποιούν τα κόμματα, ένα ανύπαρκτο θεσμικό πλαίσιο και όλες τις αδυναμίες του συστήματος για να πλουτίζουν. Ένας εκβιαστής αυτού του είδους δεν έχει χρώμα και είναι παντός καιρού. Τρυπώνει στους προθαλάμους της εξουσίας και ελάχιστα τον ενδιαφέρει το χρώμα που αυτοί έχουν…

Του Γιάννη Παντελάκη

http://www.liberal.gr/arthro/34622/apopsi/giannis-pantelakis/se-poio-komma-anikoun-oi-ekbiastes.html