ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

“Πρέπει να αλλάζουμε πολιτική, κάθε φορά που γίνονται εκλογές; Πρέπει να θεωρήσουμε ότι οι Συνθήκες δεν είναι πια Συνθήκες και ότι οι κανόνες δεν είναι πια κανόνες, επειδή έγιναν εκλογές; […] δεν μπορούμε να αλλάζουμε κανόνες ή Συνθήκες κάθε φορά που γίνονται εκλογές”. Αυτά ήταν τα λόγια του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, σε συνέντευξη του για το αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης να αλλάξει πολιτική η Ευρώπη, ή καλύτερα να αλλάξει η πολιτική της Ευρώπης απέναντι στα κράτη-μέλη της.

Η αντίληψη των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων για τις εκλογές είναι συγκεκριμένη. Αν αυτές άλλαζαν πραγματικά τα πράγματα, τότε θα ήταν παράνομες.

Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων των Ευρωπαίων δανειστών -μην ξαναδώ τη λέξη “εταίρος”- με την ελληνική κυβέρνηση, ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα της απέναντι πλευράς είναι πως εκτός από τους Έλληνες, ψήφισαν και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί κι οφείλουμε (οι Έλληνες) να τους σεβαστούμε.

Όταν οι ευρωπαϊκές αρχές και το ΔΝΤ προχωρούσαν στην πρώτη δανειακή σύμβαση του 2010 με την Ελλάδα, οι εκλογές ήταν εξαιρετικά πρόσφατες. Στις εκλογές αυτές, όπου το ΠΑΣΟΚ πήρε 44%, κανένας Έλληνας ψηφοφόρος δεν ρωτήθηκε για το δάνειο που λίγους μήνες αργότερα αποδεχόταν η κυβέρνηση του, με όρους οι οποίοι εξαφάνισαν το ένα τέταρτο του πλούτου, οδήγησαν στην ανεργία ενάμιση εκατομμύριο ανθρώπους, κατήργησαν εργασιακά δικαιώματα, έφεραν τους ναζί στη βουλή, οδήγησαν εκατοντάδες στην αυτοκτονία, κι έκλεισαν αβοήθητους ανθρώπους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Επιπλέον, κανείς Ευρωπαίος αξιωματούχος δεν αναρωτήθηκε ποτέ του γιατί μια σύμβαση η οποία όφειλε να εγκριθεί από 180 βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου, τελικά πέρασε με βάση την απλή πλειοψηφία των 151.

Η ελληνική δημοκρατία της περιόδου 2010-2012 ήταν μοναδική. Η εκλεγμένη κυβέρνηση του 2009 αντικαταστάθηκε στην πορεία από έναν μη εκλεγμένο πρωθυπουργό. Έναν τραπεζίτη, και στενό συνεργάτη των Ευρωπαίων δανειστών την περίοδο που -χωρίς να ερωτηθεί και πάλι ο ψηφοφόρος- η χώρα έμπαινε με πλαστά στοιχεία στη ζώνη του ευρώ.

Κι όμως. Πέντε χρόνια μετά την έναρξη της ελληνικής κρίσης και την χρεοκοπία -οικονομική και δημοκρατική- της χώρας, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί υπενθυμίζουν μέσω των αντιπροσώπων τους ότι οι εκλογές δεν είναι ικανές να αλλάξουν τις Συνθήκες, γιατί οι Συνθήκες είναι αυτές που βάζουν τα όρια της “δημοκρατίας” όπως εκείνοι την αντιλαμβάνονται.

Είναι μάλιστα κι εξαιρετικά σουρεαλιστικό να ακούς αυτές τις απόψεις από τον άνθρωπο ο οποίος, ως πρωθυπουργός, μετέτρεψε το Δουκάτο του σε έναν παράδεισο φοροαποφυγής δισεκατομμυρίων δολαρίων για τις μεγαλύτερες εταιρείες του πλανήτη, δίχως όμως να ρωτήσει τον “Φινλανδό και τον Ισπανό ψηφοφόρο”, τούς οποίους επικαλέστηκε στην ίδια συνέντευξη με αφορμή το ελληνικό ζήτημα.

Παρόλα αυτά, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είναι ειλικρινής. Ο τρόπος με τον οποίο η Ευρώπη αντιλαμβάνεται τη δημοκρατία της ανάθεσης, είναι αυτός. Η υποταγή σε μια θεόσταλτη κι αναμφισβήτητη Αρχή που είναι αδύνατον να μεταβληθεί από την εντολή των λαών τούς οποίους -υποτίθεται ότι- υπηρετεί· η υποταγή σε μια αόρατη δύναμη που χαρακτηρίζεται ως “Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση”, σε μια λυκούργειας φιλοσοφίας νομοθεσία, την οποία ουδείς έχει το δικαίωμα να αγγίξει έως ότου ο ίδιος ο νομοθέτης επιστρέψει στον “τόπο του εγκλήματος” για να δώσει την άδεια του στην πλέμπα.

Πριν λίγες μέρες έγραφα: Η δημοκρατία είναι για την «Ευρώπη των λαών» πολυτέλεια κι εργαλείο εκτόνωσης σε περιόδους ευημερίας και χαράς. Όταν τα πράγματα στενεύουν, η δημοκρατία είναι περιττή και οι διορισμένοι πρωθυπουργοί και υπουργοί γίνονται κανόνας.. Ο Λουξεμβούργιος πολιτικός ηγέτης δεν έκανε τίποτε άλλο, παρά να επιβεβαιώσει έναν και μόνο κανόνα. Ότι αυτή η Ευρώπη δεν είναι κανενός λαού. Αυτή η Ευρώπη είναι ένα μεγαλειώδες ιερατείο ανάθεσης σε μη εκλεγμένους αξιωματούχους, με μοναδικό σκοπό να υπονομεύουν με κάθε τους φράση τα πραγματικά νοήματα λέξεων όπως “δημοκρατία”, “λαϊκή κυριαρχία” και “ελευθερία”.

Αυτήν την Ευρώπη δεν την θέλω. Με προσβάλλει. Σαν πολίτη και σαν άνθρωπο. Αυτή η Ευρώπη δεν έχει κανένα μέλλον. Το μόνο πραγματικό πολιτικό αποτέλεσμα που ανερυθρίαστα υπηρετεί, είναι τη μαζική στροφή στον φασισμό και τον ναζισμό. Κι αν κάποιος θεωρεί αυτά τα λόγια υπερβολικά, ας δει τα δύο μεγαλύτερα οικονομικά και πολεμικά πειράματα της ιστορίας της μέσα στον 21ο αιώνα. Την Ελλάδα και την Ουκρανία.

Αυτό είναι το μέλλον αυτής της Ευρώπης. Των Συνθηκών, των αριθμών, των ναζιστών και των θυμάτων.

Ευχαριστώ. Δεν θα πάρω.

(Όσον αφορά τα ερωτήματα του Γιούνκερ που ανέφερα στην αρχή του κειμένου, η απάντηση είναι μία: “Ναι”)

https://polyfimoss.wordpress.com