ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Αγαπημένε πιτσιρίκο, ενθουσιάστηκα στη αρχή και δεν το έκρυψα. Με τουμπάρανε τις πρώτες μέρες με τη φόρα τους και τον καθαρό αέρα που (θα) φέρνανε, μετά την βρώμα των ΓΑΠ και Σαμαροβενιζέλων.

Αλλά κάτι δε μου πάει καλά: Η διαγραφή χρέους άρχισε να αποσιωπείται (ούτε που ξανακούστηκε).

Έγινε αμοιβαία συμφωνία. Η συμφωνία έγινε μνημόνιο, που δε λέγεται μνημόνιο άλλα πρόγραμμα-γέφυρα, που θα έχει μέσα και το 70% του προηγούμενου μνημονίου, που αρχικά ήταν 67% και τέλος έγινε 0%.

Το προσπερνάω, γιατί αδυνατώ να παρακολουθήσω «διαπραγματεύσεις».

Είπαμε και στον Kάτι-μπλουμ ότι δεν δεχόμαστε την τρόικα, άλλα δεχόμαστε τους θεσμούς, που είναι η τρόικα, άλλα δε θα την λέμε τρόικα και θα τη λέμε θεσμούς.

Το προσπερνάω κι αυτό.

Είπαμε ότι θα ζητήσουμε τα πρόστιμα των καναλιών και ελέγχους, αλλά ούτε από εκεί ακούγεται κάτι.

Αντ’ αυτού ζητήσαμε να πληρώσουν κι αυτοί που δεν έχουν.

Και τώρα είπαμε ότι θα χαρίσουμε και τα μισά σε μεγαλοοφειλέτες, αν μας κάνουν την τιμή να αποφασίσουν να πληρώσουν.

Εδώ άρχισε να με ζορίζει πολύ το πράγμα.

Είπαμε ότι θα κλείναμε και την Αμυγδαλέζα, άλλα είναι μεγάλη η γραφειοκρατία βρε παιδί μου, τι να κάνουμε που πεθαίνουν και βασανίζονται άνθρωποι εκεί μέσα, κάντε λίγο υπομονή ακόμα 100 μέρες.

Αλλά μετά από 100 μέρες δεν θα κλείσει τελικά η Αμυγδαλέζα αλλά θα γίνει «ανοικτό κέντρο φιλοξενίας».

Εδώ πια δεν προσπερνάω τίποτα. Δε μιλάμε για διαπραγματεύσεις, αλλά για ανθρώπους που σακατεύτηκε η ζωή τους κι εμείς βρίσκουμε δικαιολογίες για να μη σταματήσουμε άμεσα το βασανιστήριο τους.

Παντελής έλλειψη πολιτικής βούλησης. Εδώ κάτι μυρίζει πολύ άσχημα.

Είπαμε να βρούμε κι ένα δεξιό να τον βάλουμε για Πρόεδρο, για να τα ‘χουμε καλά με τους δεξιούς και να μη μας πρήζουν, αντί να τους στείλουμε στη δικαιοσύνη.

Και πήγαμε και βρήκαμε τον πιο άχρηστο δεξιό, βουτηγμένο μέχρι το λαιμό στο ρουσφέτι και του δώσαμε και συγχαρητήρια για τα Δεκεμβριανά του ’08.

Εδώ κάτι βρωμοκοπάει.

Σκέφτομαι λοιπόν όλους τους Συριζαίους (πρώην Πασόκους και μη) που θίγονται και τσαντίζονται (ξίδι) και λένε πως βιάζονται πολλοί να κρίνουν, ενώ η κυβέρνηση ζήτησε ένα εξάμηνο.

Να τους ρωτήσω κάτι: Αν μπεις στο πλοίο για Ζάκυνθο π.χ., και το δεις ξαφνικά να αλλάζει πορεία για Καστελόριζο, δε θα πας στον καπετάνιο να το πεις; Να ζητήσεις εξηγήσεις; Να διαμαρτυρηθείς; Να του υπενθυμίσεις έστω που έπρεπε να πάει. Θα περιμένεις να φτάσει Καστελόριζο πρώτα;

Ε καθίστε και περιμένετε εξάμηνο λοιπόν.

Δεν θέλω να σας ταράξω, άλλα Καστελόριζο θα πάμε.

Α.Δ.

(Αγαπητή φίλη, δεν θα σχολιάσω όσα γράψατε γιατί το Διαδίκτυο έχει κατακλυστεί από συριζαίους -μάλλον πρώην πασόκους- που την πέφτουν σε όποιον τολμά να σχολιάσει την κυβέρνηση. Δεν τους φοβάμαι, τους βαριέμαι. Μου θυμίζουν τους προηγούμενους, αν και δεν τους περνάει από το μυαλό κάτι τέτοιο. Πάντως, εγώ, αν έμπαινα στο πλοίο για Ζάκυνθο- στο Ανδρέας Κάλβος ή το Διονύσιος Σολωμός- και έβλεπα τον καπετάνιο να αλλάζει πορεία για Καστελόριζο, θα βουτούσα στην θάλασσα και θα κολυμπούσα μέχρι την Ζάκυνθο. Το έχω. Να είστε καλά.)

Καστελόριζο θα πάμε