ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Ξεκαθαρίσαμε από την πρώτη στιγμή οτι ειναι νωρίς ακόμα είτε για πανηγυρισμούς, είτε για οδυρμούς.
Αυτό όμως δεν αλλάζει την ουσία των γεγονότων. Είμασταν οι πρώτοι που αποκαλύψαμε και αναλύσαμε το Μνημόνιο του 2010. Στο πρωτότυπο κείμενο, την μεταφραση με τα δόλια λάθη της. Ηταν οι δικές μας αναλύσεις που όχι απλώς δικαιώθηκαν, αλλά αποτέλεσαν τον οδηγό για όσους ήθελαν να αντιταχθούν. Είτε από ευγενή κίνητρα, είτε για να κάνουν καριέρα ως «αντιμνημονιακοί». Τα δικά μας κείμενα και επεξηγήσεις προέβαλαν, ακόμα και οι «έγκριτοι» που άργησαν να ξυπνήσουν.
Οι δικές μας προβλέψεις για την καταστροφή οικονομίας και κοινωνίας δυστυχώς δικαιώθηκαν, αν και τότε είμασταν μόνοι εναντίον όλων. Απέναντι από ΙΟΒΕ, Προβόπουλους, Φάληρα και Mega, πολιτικούς απατεώνες ή απλως αγράμματους νταραβεριτζήδες.
Διότι ο αγράμματος νταραβεριτζής πολιτικός είναι εξ’ ίσου επικίνδυνος με τον απατεώνα. Εύκολα γίνεται υποχείριο της Τρόικας, του συμβούλου ή του χορηγού του, διότι απλά δεν γνωρίζει. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα πολιτικοί και δημοσιογράφοι που αναμασούν την τερατώδη προπαγάνδα ενός φύλλου των Νέων που «αποκάλυπτε» ότι ο Παυλόπουλος προσέλαβε 850 χιλ ΔΥ, όταν όλοι μαζί ήταν 690 χιλιάδες!
Για να βάζουμε τα πράγματα στην θέση τους λοιπον, το Μνημόνιο είναι ένα πολιτικοοικονομικό έκτρωμα που παραπέμπει σε συμφωνία της ΚΟΜΕΚΟΝ και όχι σε ελεύθερη, αστική οικονομία δημοκρατικού κράτους.
Εκχωρεί κυβερνητικές αρμοδιότητες τόσο σε νομοθετικό έργο όσο και σε οικονομική διακυβέρνηση, σε υπαλλήλους που έρχονται να ελέγξουν εάν οι εντολές που απορρέουν από την αποδοχή του μνημονίου, τηρούνται.
Το μνημόνιο καθορίζει από το είδος του φαρμάκου που θα προωθείται εώς το ύψος της σύνταξης που θα παρέχεται. Όπως ακριβως κυβερνούσε ο Τσαουσέσκου την Ρουμανία, την περίοδο της ΚΟΜΕΚΟΝ όπου ακόμα και η ποσότητα πατάτας που θα καταναλώσει ο πολίτης, ήταν προδιαγεγραμμένη στην τότε μνημονιακή συμφωνία.
Η πρόσφατη ανακοινωση λοιπόν, εάν και εφ’ όσον γινει αποδεκτή, αποτελεί την ανατροπή όλης αυτής της κυβερνητικής διαχείρισης.
Η κυβέρνηση προτείνει μέτρα, δεν γίνεται άβουλος εκτελεστής μέτρων που της επιβάλλονται.
Η κυβέρνηση καθορίζει στόχους, δεν γινεται εκτελεστής των παρανοϊκών στόχων που της επιβάλλονται.
Η κυβέρνηση ανακτά την νομοθετική εξουσία, δεν γίνεται προαγωγός έξωθεν επιβολής νόμων.
Αυτές οι διαφορές είναι δομικές και όχι επικοινωνιακές. Παρότι η διαπραγματευτική της θέση δεν έχει καμμία σχέση με αυτήν των εγκληματιών του μνημονίου το 2010, όπου είχαν ένα χρέος απόλυτα διαχειρισιμο, φύσει και μέγεθος, αλλά και 230 δις στις τράπεζες με 9% ανεργία.
Όσοι λοιπόν μιλούν για «νέο μνημόνιο», σιγουρα δεν έχουν διαβάσει το «παλιό».
Αναμένεται να δούμε εάν όντως θα το δεχθούν οι Γερμανοί, που ουδέποτε διακρίθηκαν για την πρεμούρα τους να επιβιώσει ο Ελληνικός λαός. Είτε ελεύθερος, είτε σε συνθήκες κατοχής.

olympiada