Daily Archives: Φεβρουαρίου 18, 2015

Η ζωή των λαών σε…ρύθμιση

images

Η ζωή των λαών σε…ρύθμιση …μεταξύ κυριών βέβαια πάντα,  μέσα από την εκφώνηση κοινών ανακοινωθέντων,
αφού εξευρεθούν πρώτα οι κατάλληλες λέξεις… που δεν θα θίγουν τις ευαίσθητες κόκκινες γραμμές αμφότερων των μερών που διαβουλεύονται… ώστε η ουσία των όσων συμφωνηθούν στην ξύλινη γλώσσα τους,
να είναι όσο το δυνατόν πιο εύπεπτη απ τους λαούς  που αναζητούν απεγνωσμένα σε σύγχρονα λεξικά να μεταφράσουν τα λόγια των «ειδικών»… Τα τεχνικά οικονομικά κλιμάκια των συμμαχικών και αδερφών κρατών της ανθρωπιστικής ένωσης, θα εργάζονται πυρετωδώς και νυχθημερόν για να βρουν λύσεις στα προβλήματά σου πολίτη της Ευρώπης, πολίτη του βορρά, του νότου, πολίτη του τρελού μας κόσμου…

Τ ακούς γιαγιά, τ ακούς παππού…; Εργάτη, υπάλληλε, νοικοκυρά, μάνα, πατέρα…; Τ ακούς υπάλληλε της καθαριότητας του δήμου…; Όλοι οι υπουργοί των οικονομικών, όλοι οι πρωθυπουργοί, τα επιτελεία, οι σύμβουλοι, οι παρατρεχάμενοι…όλοι…το πιστεύεις ή δεν το πιστεύεις, σχεδόν δεν προλαβαίνουνε να φάνε ένα πιάτο φαί σαν άνθρωποι, για να σου λύσουνε τα δικά σου, οικονομικά πάντα, προβλήματα εκεί στις Βρυξέλες…των λαών…

Η ζωή των λαών του κόσμου μας, στον 21ο αιώνα, στον θαυμαστό καταπράσινο πλανήτη γη, σε ρύθμιση…
Όμως μην σκας και τόσο συνάνθρωπε, πολίτη της Ευρώπης, του κόσμου…τι κι αν δεν πολυκαταλαβαίνεις τις δυσνόητες ανακοινώσεις και τις μπλεγμένες απαντήσεις τους…;
Την επόμενη κι όλας στιγμή, όλα τα μέσα ενημέρωσης, δημοσιογράφοι κι έμπειροι αναλυτές, θα στα…μασήσουν τόσο καλά που…εσύ δεν θα χρειαστεί να κάνεις καν τον κόπο…θ ανοίξεις απλά το στόμα, σαν καλό και φρόνιμο παιδί και…ααααμμμμ…

…μετά θα σου βάλουν και κάτι να ψυχαγωγηθείς, λίγο γυμνό, λίγη περιπέτεια, λίγη ανοησία και…αυτό ήταν…
…και η διαστροφή, η υποκρισία, η αθλιότητα και η χυδαιότητα, μοιάζουν να μην έχουν κανένα απολύτως όριο, ανάμεσα σε όλους αυτούς που παίρνουν αποφάσεις για τις ζωές των πολιτών του κόσμου μας.
Έχουν μιαν απίστευτη, μα εμετική, ευκολία, κι ένα γλοιώδες ψεύτικο χαμόγελο, όταν μιλάνε και αναλύουν αριθμούς, ποσοστά, διαρθρωτικά προγράμματα, ισοδύναμα μέτρα, δανειακές συμβάσεις…και όλα αυτά, υποτίθεται, προς χάριν των λαών τους, των πολιτών που τους ψήφισαν, που τους πίστεψαν…
…αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαν να περιγράψουν ένα ηλιοβασίλεμα, τα δέντρα σ ένα πυκνό δάσος, παιδιά που παίζουν…

Συγχωρήστε με…θα ξεράσω…καληνύχτα…

Στα κάγκελα χωρίς κάγκελα;

images

Η πιο σπουδαία, η πιο σημαντική κίνηση που έχει κάνει μέχρι στιγμής η νέα κυβέρνηση δεν έχει να κάνει ούτε με Βαρουφάκη-Σόιμπλε, ούτε με την εξαγγελία για το βασικό μισθό, ούτε με τίποτε-τίποτε από όλα αυτά. Η πιο σπουδαία, η πιο σημαντική κίνηση που έχει κάνει μέχρι στιγμής η νέα κυβέρνηση είναι που αφαίρεσε τα κάγκελα έξω από τη Βουλή –ίσως γι αυτό το λόγο, αυτήν την κίνηση την έκανε πρώτη-πρώτη, προς τιμή της.

Ο λόγος που θεωρώ αυτήν την κίνηση ως πιο σπουδαία και πιο σημαντική, είναι ότι με ενθαρρύνει να πάω έξω από τη Βουλή και να διαμαρτυρηθώ για όσα η κυβέρνηση δεν κάνει ή δεν θα κάνει, καθώς και για όσα δεν μου αρέσουν από εκείνα που κάνει. Να διαμαρτυρηθώ έξω από τη Βουλή, π.χ., για την επιλογή Παυλόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Αν δεν πάω έξω από τη Βουλή να διαμαρτυρηθώ, τότε ο Παυλόπουλος θα έχει γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας μάλλον αδιαμαρτύρητα, κι εγώ θα βαυκαλίζομαι ότι αντιδρώ με το να γράφω εξυπνάδες στο Twitter.

Όσο δεν πάω έξω από τη Βουλή να διαμαρτυρηθώ, στην πραγματικότητα μεταθέτω τη δική μου πολιτική κρίση στην κυβέρνηση, και απλώς θα εισπράττω απογοήτευση κάθε φορά που η δική μου κρίση δεν θα συμπίπτει με τη δική της. Το «πρώτη φορά Αριστερά» χωράει πολλές ερμηνείες και μπερδέματα. Και ακριβώς επειδή χωράει πολλές ερμηνείες και μπερδέματα, δεν αρκεί για να διασφαλίσει από μόνο του ότι η πολιτική κρίση της κυβέρνησης θα συμπίπτει με τη δική μου. Αυτονόητα δεν υπάρχουν. Και να μην περιμένω να καθαρίσει ο Λαφαζάνης για πάρτη μου, διότι ο Λαφαζάνης δεν θα καθαρίσει. Ο Λαφαζάνης θα ψηφίσει τον Παυλόπουλο, ακριβώς όπως ο Παυλόπουλος ψήφιζε τα Μνημόνια. Διαφωνώντας.

Είπα «δεν υπάρχουν αυτονόητα»; Λάθος. Υπάρχουν αυτονόητα στη φράση «πρώτη φορά Αριστερά». Απορρέουν από τη λέξη Αριστερά. Δύο είναι σήμερα αυτά τα αυτονόητα και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Το ένα αφορά στον Ανθρωπισμό που όμως δεν είναι εδώ το θέμα μας, και το άλλο στη Συμμετοχικότητα. Αυτό το δεύτερο, δηλαδή τη συμμετοχική δράση, εννοούμε όταν λέμε «πάω να διαμαρτυρηθώ έξω από τη Βουλή». Η μετάθεση της πολιτικής μου κρίσης στην κυβέρνηση από μακριά με την ελπίδα ότι θα συμπέσει με τη δική της δεν είναι Αριστερά. Είναι Δεξιά και μάλιστα Δεξιά τύπου Παυλόπουλου.

Βέβαια, μόνος μου έξω από τη Βουλή δεν λέει και πολλά. Θέλει να είμαστε κι άλλοι μαζεμένοι εκεί. Πολλοί. Κυρίως για ένα λόγο: Διότι μέσα στη Βουλή βρίσκονται όσοι ήδη κατάφεραν να μαζέψουν τους πολλούς. Και μπορούν τώρα να ερμηνεύουν το «πρώτη φορά Αριστερά», χωρίς απαραίτητα να συμπίπτουν μαζί μας σε όσα δεν είναι αυτονόητα. Ευτυχώς, τουλάχιστον χωρίς κάγκελα.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ …18 Φεβρουαρίου

san

Ανδρέας Μιαούλης

1828: Ο Ανδρέας Μιαούλης, κατ” εντολή του Ιωάννη Καποδίστρια, εκκαθαρίζει τις Σποράδες νήσους απ” τους πειρατές.

1929: Ανακοινώνεται στο Χόλιγουντ η θέσπιση των κινηματογραφικών βραβείων Όσκαρ, που θα απονεμηθούν στις 16 Μαΐου.

1964: Ο Γεώργιος Παπανδρέου λαμβάνει από τον βασιλιά Παύλο την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, μετά το θριαμβευτικό 52,87% που συγκέντρωσε η Ένωση Κέντρου στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου.

Περισσότερα…