Περιμένω σαν μακκάκας!

Aristotelis_Onasis

Αγαπητέ πιτσιρίκο,
Κάποτε 70 χρόνια πίσω, σε ένα ελληνικό χωριό οι αξιωματικοί της Βέρμαχτ μάζευαν στην πλατεία τους κατοίκους και μόνοι τους, χωρίς να ρωτήσουν ποτέ κανέναν, αποφάσιζαν πόσους και ποιους θα στήσουν μπροστά στα μυδράλια.

Τώρα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Εμείς και μόνο εμείς θα αποφασίζουμε πλέον ποιοι θα είναι εκείνοι που θα εκτελεστούν ως αντίποινα για την καθυστέρηση της αποπληρωμής του χρέους.

Θα μπορούμε μάλιστα να διαπραγματευόμαστε και για τον αριθμό των καταδικασθέντων εις θάνατο συμπατριωτών μας.

Άλλωστε, μερικές φορές το 442 ακούγεται τελείως παράλογο ενώ το 430 μοιάζει πιο στρογγυλό και λογικό σύμφωνα πάντα με την «αριστερή» λογική μας.

Δεν πρόκειται φυσικά για απλούς αριθμούς μα για ανθρώπινες ζωές, και το -12 [442-430] αποτελεί σημαντικό κέρδος κατά το ευαγγέλιο του διεθνούς οπορτουνισμού.

Κατά τα αλλά, ο παγκόσμιος Μινώταυρος της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης είναι ακόμα εδώ και εξακολουθεί να τρέφεται με σάρκα και αίμα. Και πιο συγκεκριμένα, την δική μας σάρκα και το δικό μας αίμα.

Πρόσφατα διάβασα ένα μικρό κείμενό γραμμένο από έναν από τους μακροχρόνια πια ανέργους. Κατέληγε με την φράση «περιμένω σαν μαλάκας»!

Ένα γραφικό από τον Jo Di που θα δείχνει από την μια τα δις που θα διατεθούν για την αποπληρωμή του χρέους το 2015 -τόκων βασικά- και από την άλλη τα 200 ψωρο-εκατομμύρια που προορίζονται για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, ίσως βοηθήσουν τον φίλο να καταλάβει τουλάχιστον γιατί περιμένει » σαν μαλάκας» να δει πότε θα αλλάξουνε τα πράγματα.

Πάντως μεταξύ μας, αν η κυβέρνηση πίεζε τους εταίρους να διοργανωθεί ένας πανευρωπαϊκός τηλεοπτικός μαραθώνιος αγάπης για τους φτωχούς της Ελλάδας με την αφιλοκερδή συμμετοχή γνωστών καλλιτεχνών, περισσότερα από 200 μύρια θα μάζευε.

Επιπλέον, θα κέρδιζε και την διεθνή συμπάθεια. Μετά τα «παιδιά του εμφυλίου» σειρά θα πάρουν τα «παιδιά της κρίσης».

Διεθνής ανθρωπιστική βοήθεια και όλη η χώρα να δονείται από το σύνθημα: «Πρώτη φορά Αριστερά, χωρίς ντροπή καμιά»!

Ηλίας

Υ.Γ. Αφού κατάπιε και χώνεψε την διαγραφή του χρέους σε χρόνο dt, προβλέπω τον Ιούνιο ο Τσίπρας να δηλώνει πως δεν πρόκειται να κάνουμε ούτε βήμα πίσω από το …mail Χαρδούβελη! Εν ολίγοις, έρχονται … μεγαλεία!

(Αγαπητέ Ηλία, ποια διαγραφή του χρέους; Πριν περάσουν δυο μήνες από τις εκλογές, όποιος τολμάει να υπενθυμίσει τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά, αντιμετωπίζεται -από πολλούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ- σαν προδότης. Άστο, Ηλία, δεν υπάρχει ελπίδα. Το πρόβλημα είμαστε εμείς. Να είσαι καλά.)

Περιμένω σαν μακκάκας!