Η διήμερη επίσκεψη του προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ στην Ελλάδα σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου κύκλου προσέγγισης ανάμεσα στο Μέγαρο Μαξίμου και το Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων.

Κι ενώ ο Γάλλος «chef d’ Etat» καταφθάνει αύριο, Πέμπτη (22/10/2015) παρουσία πολυπληθούς αντιπροσωπείας υπουργών και επιχειρηματιών, η κυβέρνηση ετοιμάζει μια μεγαλοπρεπή υποδοχή στον κ. Ολάντ.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα, πέρα από τις επαφές που θα έχει με τόσο με τον Έλληνα ομόλογό του Προκόπη Παυλόπουλο, αλλά και τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα την Πέμπτη, ο κ. Ολάντ αναμένεται να μιλήσει ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής, σε μια ειδική τελετή που θα πραγματοποιηθεί προς τιμήν του την Παρασκευή (23/10/2015).

Το κάδρο, το κεντροαριστερό προφίλ και οι φωτογραφίες

Λίγες ώρες προτού ο ήχος της «Μασσαλιώτιδας» του Ρουζέ ντε Λιλ ακουστεί – σύμφωνα με το πρωτόκολλο – πριν το δικό μας εθνικό ύμνο, τα κυβερνητικά επιτελεία Αθηνών και Παρισίων προετοιμάζονται πυρετωδώς για την άφιξη του Γάλλου προέδρου.

Είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση ποντάρει σε μια εικόνα, όπου ο Αλέξης Τσίπρας θα περπατά πλάι-πλάι με τον Φρανσουά Ολάντ από το Μέγαρο Μαξίμου προς τη Βουλή, διασχίζοντας το πεζοδρόμιο της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας.

Δεν χρειάζεται, άλλωστε, μεγάλη φιλοσοφία για ποιο λόγο θα γίνει όλο αυτό: Ο Αλέξης Τσίπρας, με τον αέρα μιας νωπής λαϊκής εντολής επιχειρεί να ενδυναμώσει ένα πιο κεντροαριστερό προφίλ, υποδεχόμενος το σοσιαλιστή Γάλλο πρόεδρο. Το κάδρο είναι ήδη στημένο, οι φωτογράφοι και οι φωτορεπόρτερ θα περιμένουν εναγωνίως για ένα στιγμιότυπο ή ένα βίντεο μερικών δευτερολέπτων, όπου θα αποτυπωθεί η εικόνα του «Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία».

Όμως, η εμπειρία έχει αποδείξει ότι αυτές οι βόλτες, όπου περπατούν δύο ηγέτες πλάι-πλάι, ιδίως στην περίπτωση της Ελλάδας, δεν είχαν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Δεν έχουν ξεθωριάσει οι μνήμες με τον Αντώνη Σαμαρά να βαδίζει αντίκρυ από την καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ από το Μέγαρο Μαξίμου προς το Προεδρικό Μέγαρο. Τα χαμόγελα, οι αβρότητες, τα κοπλιμέντα και οι ξεναγήσεις-εξπρές περίσσευαν και τότε, όπως και οι φωτογραφίες και τα βίντεο; Ποιες ήταν, ωστόσο, οι συνέπειες όλων αυτών;

Ναι, είναι αλήθεια ότι ο Ολάντ υπήρξε από τους ανθρώπους που διαφοροποιήθηκαν, μαζί με τον πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη και τον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι από τη γραμμή Σόιμπλε που ήθελε Grexit λίγο πριν τον συμβιβασμό της 13ης Ιουλίου. Όμως η Γαλλία δεν αποτελεί τον ίδιο ισχυρό εταίρο στον πάλαι ποτέ «γαλλογερμανικό άξονα» που ρύθμιζε τον ρου και την πορεία της Ευρώπης. Το παιχνίδι είναι στημένο, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Γερμανίας.

Οι ελληνογαλλικές «μπίζνες» δεν είναι το μόνο ζητούμενο. Ο Φρανσουά Ολάντ έρχεται στην Αθήνα για να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα κι ενώ επίκειται η πρώτη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος από τους εκπροσώπους των Θεσμών αλλά και αρχίζει να «ζεσταίνεται» η συζήτηση γύρω από το ελληνικό χρέος.

Πράγματι, οι διμερείς συνεργασίες είναι σημαντικές, όπως εξίσου σημαντικές είναι και οι όποιες επιχειρηματικές συμφωνίες επέλθουν από την έλευση του Γάλλου πρόεδρου. Όμως τι πραγματικά κουβαλάει ο κ. Ολάντ;

Στον καθρέφτη του Ολάντ

Η πραγματικότητα μέσα από τον καθρέφτη του προέδρου της Γαλλίας είναι πολύ σκληρή. Ακόμη και για τον ίδιο. Ο ίδιος στη χώρα του βρίσκεται στο ναδίρ της δημοτικότητάς του.

Μόλις χθες Τρίτη (20/10/2015), επισκεπτόμενος το προάστιο Λα Κουρνέβ στο βόρειο τμήμα της γαλλικής πρωτεύουσας έγινε δεκτός με έντονες αποδοκιμασίες, σφυρίγματα και γιουχαΐσματα.

Είναι το ίδιο υποβαθμισμένο πρόαστιο που μόλις δέκα χρόνια νωρίτερα είχε ξεσπάσει η «Νύχτα των Αθλίων» (σ.σ. «La nuit des misérables») με αιματηρές ταραχές μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών. Ήταν Οκτώβρης του 2005 όταν σκοτώθηκαν δύο αγόρια από ηλεκτροπληξία στην προσπάθειά τους να κρυφτούν στο χώρο ενός μετασχηματιστή, για να ξεφύγουν από αστυνομικούς που τους καταδίωκαν. Είναι το προάστιο, όπου η ανεργία και η εξαθλίωση εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να χτυπούν «κόκκινο».

Αναμφισβήτητα, η Γαλλία βρίσκεται σήμερα σε δεινή οικονομική θέση: Το δημόσιο χρέος της βρίσκεται ψηλά, η κυβέρνηση Βαλς προωθεί σχέδιο περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις εκπαιδευτικού προσωπικού στα σχολεία και η ανεργία αρχίζει σταδιακά να αυξάνεται. Και κάπου στο βάθος, το «μαύρο φάντασμα» του ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου» της Μαρίν Λεπέν καραδοκεί και περιμένει, πάντα με το βλέμμα στραμμένο στα Ηλύσια Πεδία.

Η εικόνα αυτή θυμίζει, το δίχως άλλο, κάτι οικείο. Όμως εκεί, στη χώρα της Marianne και του «τρίχρωμου» κόκκορα, δεν υπάρχει μνημόνιο.

Καλός ο άρτος, καλά και τα θεάματα. Αποτελούν το τέλειο προπέτασμα καπνού απέναντι στην αλήθεια και σ’ αυτό που έρχεται. Το ζήτημα όμως, τελικά, είναι τι γίνεται με την έσωθεν καλή μαρτυρία; Και είναι τότε ακριβώς που το είδωλο στον καθρέφτη του σοσιαλιστή Φρανσουά σβήνει…

http://www.triklopodia.gr/artos-ke-theamata-gia-chari-tou-panilithiou-fransoua-olant/