Η απρόσωπη πολιτεία ξέρει καλά να κρύβει τα λάθη της.

Και τα κρύβει πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες ή δημιουργώντας γκέτο.

Τα κρύβει ζώντας την ζωή κάποιου άλλου μέσα από οθόνες 45 ιντσών.

Τα κρύβει βρίσκοντας χαμόγελο, στο χαμόγελο της κυρίας που διαφημίζει οδοντόκρεμα, ή στην ευτυχία που νοιώθει καταναλώνοντας το αναψυκτικό της χαράς.

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο στην επαρχία.

Εκεί όσο κλειστές και αν είναι οι πόρτες όλοι μα όλοι βλέπουν πεντακάθαρα.

Και η κυρία της οδοντόκρεμας δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ενοχλητική φιγούρα πριν το δελτίο καιρού.

Στην επαρχία δεν υπάρχει το καημένο το γεροντάκι του 2ου αλλά ο Ηλίας με την (α)νιάκαρα, και σίγουρα κάποιος από το τραπέζι τον ξέρει.

Και γίνεται εφιάλτης όταν το τραπέζι αρχίζει να αντιλαμβάνεται πόσο δίκιο είχαν οι εθνοπατέρες όταν ανέφεραν πως όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει.

Γιατί τον Ηλία τον πρόδωσε η καρδιά του, όπως τον Πέτρο, όπως την Γιάννα.

Γιατί τα C130 της ΠΑ, για αεροδιακομιδές πετάνε πιο συχνά στο νησί από ότι τα καλοκαιρινά τσάρτερς με τουρίστες.

Γιατί δεν περίμενες ποτέ σε έναν τόσο μικρό τόπο να υπάρχουν τόσοι πολλοί μη προσαρμόσιμοι.

Και πως ο θάνατος, ο θάνατος από ανέχεια, από εξευτελισμό θα είναι τόσο συχνός επισκέπτης.

http://wp.me/p1h3Tw-N2

© HeadWaiter.

https://toufekiastoskotadi.wordpress.com/2015/10/23/