Μου αρέσουν τα ζωντανά πράγματα. Οι φωτογραφίες είναι πεθαμένα πράγματα. Ακόμα περισσότερο πεθαμένες είναι οι αυτοπροσωπογραφίες του κώλου. Στιγμές που πέρασαν και δε θα ξαναπεράσουν ποτέ. Η φωτογραφία της στιγμής που δεν έχει μέσα της τέχνη αλλά το άγχος της στιγμής για ανταπόκριση, είναι το τεκμήριο που φέρει ψυχαναγκαστικά σπαράγματα του παρελθόντος. Η σπουδαία μούρη μας θα πρέπει να δραπετεύσει μέσα απ’ την αμήχανη κρυπταισθησία του βίου και να τρυπώσει μέσα στην αχνιστή πομφόλυγα του ψηφιακού μη βιωμένου χρόνου. Εκεί που πετρώνουν τα χαμόγελα και οι γέροι ποιητές παλιμπαιδίζουν εκδίδοντας τη Μούσα τους. Εκεί που απελπισμένοι εργένηδες πέφτουν μέσα στο παστίτσιο τους και τα οιδηματώδη τους γεμιστά φωτογραφίζοντας τις σαθρές αυταπάτες της καλοζωίας τους. Εκεί που κορίτσια και μεγαλοκοπέλες απαθανατίζουν τα προσωπεία τους, ψάχνοντας απελπισμένα αντρικό χάδι για να το ποτίσουν δάκρυα και τρυφερότητα με τον πιο επιθετικό και εξ’ αποστάσεως ερωτισμό. Εκεί όπου ανθρώπινα ράκη και ξεγελασμένα πλάσματα κορδώνουν τον τεθλασμένο τους εαυτό. Απειράριθμοι νάρκισσοι με τη δαιμονική διάθεση ενός γελοίου που εκλιπαρεί τον κάλπικο θαυμασμό του απαραλόγιστου κριτή. Μέσα στην ψηφιακή αιμομιξία το γυάλινο ψυχρό μάτι του θεού παρακολουθεί τους ελεύθερους αλυσοδεμένους. Τα κουνέλια που διακονούν τον εφαρμοσμένο αισθησιασμό του διαφημιστή. Φαντασιώσεις σαν προστατευόμενες οχιές μέσα στα άυλα γρανάζια της πληροφορίας. Εκεί όπου ο υπερσεξουαλισμός της ατάκας και της ακατάσχετης φωτοδιάρροιας δεν μεταδίδει έρπητες και μύκητες. Ασφαλισμένοι πίσω απ’ το διακόπτη, μακιγιαρισμένοι με όση σχιζοφρένια μας επιτρέπει η συνήθεια. Πρακτορεύοντας πρόσωπα και κορμιά. Παιδιά, νύφες, εγγόνια, φίλους, συγγενείς. Μπούτια, βυζιά, κωλομέρια. Όλα ατάκτως ειρημένα στον καιάδα της δικτύωσης. Το τσουκάλι με τα βίτσια των φτωχών που ανακατεύει χαρμόσυνα ο Κύριος Καπιταλιστής για να πιεί το ζουμάκι τους. Για να λαδώσει το εντεράκι του με άγουρο μπριζωμένο κομουνισμό απ’ τα κάτω. Σπλήνες και εντόσθια εραστών. Απλήρωτη εργασία, εθελοντισμό, μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο.

https://dromos.wordpress.com/2015/10/23/selfie/