ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Ο έρωτας γιορτάζει όποτε σε απαλλοτριώνει. Γιορτάζει όταν αναπνέει την σάρκα του άλλου.
Δώρο κάνει την ψυχή του όποτε σε αγγίζει. Γελάει όταν του χαμογελάς ερωτεύσιμα. Πάρτι κάνει στις ηδονές των χαδιών. Δεν χαίρεται πάντα όμως… Εχει και τα άσχημα του ο έρωτας. Μυρίζει στον ιδρώτα, τα αρώματα του πάθους. Πονάει στο «μου λείπεις» της απόστασης, της απώλειας, του χωρισμού. Αλλά και τα άσχημα του έρωτα…όμορφα είναι ρε. Γιατί;;;
Γιατί αγάπη μου ο έρωτας πίνει το αίμα του άλλου  και το καταπίνει ή το μεταγγίζει στην άλλη ψυχή,
στο άλλο κορμί. Ερχεται με το φιλί του και σου τραβά την αναπνοή  από το στόμα και την εξημερωνει.
Την ανάσα σου την κλέβει και την κάνει κομματάκια. Την μοιράζει έπειτα σαν αντίδωρο για να έχει ν’αναπνέει ολάκερο το κορμί. Τελικά ο έρωτας δεν γιορτάζει μάτια μου..
Ο έρωτας…..αγαπά το «είναι σου»
και το κάνει κάθε μέρα……χαλάλι σου.