Όλοι κάπου κάτι χρωστάμε. Άλλοι λεφτά, άλλοι λέξεις κι άλλοι στιγμές. Εσύ χρωστάς σε μένα. Σε μένα που δε σου ζήτησα ποτέ τίποτα και σ’ άφηνα μόνο να μου παίρνεις. Να κλέβεις τα κομμάτια μου, τον ύπνο μου και την πιο ωραία μου εκδοχή. Σε μένα που συμφιλιώθηκα με το λίγο σου κι ας σπάραζε το μέσα μου για το πολύ σου. Εσύ χρωστάς σε μένα. Μου χρωστάς έναν Αύγουστο.

Έναν Αύγουστο όμορφο σαν όλα εκείνα που δε ζήσαμε. Ζεστό, σαν το πρώτο άγγιγμα σου στην καρδιά ενός χειμώνα. Ανεξέλεγκτο σαν αυτά που νιώθω για σένα.

Δώσε μου έναν Αύγουστο, να βάλω μέσα του τον έρωτά μου για σένα. Να χωρέσω τις λέξεις που δε σου είπα. Να σου πάρω, όσες στιγμές και νύχτες μου πήρες εσύ. Να σου χαρίσω θάλασσες και ξημερώματα, ήλιους και φιλιά. Να σου ψιθυρίσω συναισθήματα και να σου φωνάξω γέλια. Να σε ζήσω για μια φορά, όπως θέλω. Να με ζήσεις για μια φορά, όπως μου αρμόζει.

Έναν Αύγουστο, για να κλείσει η αλμύρα της θάλασσας τις πληγές που μου άνοιξες και να μην πονάνε άλλο πια. Έναν Αύγουστο για τα κλάματα, τις υστερίες και τις αδέξιες προσπάθειές μου να σε ξεριζώσω από μέσα μου. Για τα βράδια που δεν ήρθες, για τα λόγια που είπες και για τ’ άλλα που δεν είπες. Για τις νύχτες που δεν ξημέρωσαν, για τα πρωινά που δεν μας βρήκαν μαζί. Δώσε μου έναν Αύγουστο, αφού μου ρήμαξες το χειμώνα.

Χάρισε μου την καρδιά του καλοκαιριού, αφού μου αρνείσαι τη δική σου. Μου τον χρωστάς το μήνα, που το γαλάζιο γίνεται πιο έντονο κι ο ήλιος καίει πιο πολύ, που όλοι είναι χαρούμενοι κι η ζωή χαμογελάει. Μου τον χρωστάς το μήνα, που ομορφαίνουν όλα, μπας και μαζί τους ομορφύνουμε λιγάκι κι εμείς. Ο Αύγουστος θα ‘ναι η ευκαιρία, που σου ζητούσα καιρό και ‘συ δε στάθηκες αρκετά γενναιόδωρος για να μου τη δώσεις.

Μου χρωστάς έναν Αύγουστο γεμάτο παραλίες και φεγγάρια. Με γεύση καρπούζι κι άρωμα μοχίτο φράουλα. Έναν Αύγουστο τρελό και παθιασμένο, γεμάτο χρώματα και μουσικές. Γεμάτο από σένα κι από μένα. Μόνο σε παρακαλώ, μην καθυστερείς.

Όχι, γιατί δεν έχω άλλη υπομονή, μαζί σου πάντα θα έχω. Γιατί δεν έχω άλλο χρόνο. Έχει αρχίσει να ‘ρχεται το φθινόπωρο και το αεράκι κουβαλά άρωμα Σεπτέμβρη. Βιάσου, γιατί το καλοκαίρι ετοιμάζει βαλίτσες και μαζί του ετοιμάζω κι εγώ. Μην το αφήσεις να χαθεί, γιατί μαζί του θα χαθούμε κι εμείς. Αν και στη δική μας περίπτωση, αμφιβάλλω, αν το εγώ και το εσύ κατάφεραν ποτέ να γίνουν εμείς.

Δώσε μου τον Αύγουστο που μου χρωστάς. Είναι ο μήνας που περιμένουμε όλον το χρόνο. Ο μήνας που τα ποτά είναι πιο δυνατά, ο έρωτας πιο έντονος και τα θαύματα πιο πιθανά. Ο μήνας που τα όνειρα γρατζουνάνε την πραγματικότητα κι η λέξη «απωθημένα» δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό. Είναι ο μήνας μου και μου τον χρωστάς. Μην μου τον στερήσεις κι αυτόν, όπως τόσα άλλα.

Ψιχαλίζει. Άστο, δεν πρόλαβες. Ξεκίνησε να βρέχει. Τελείωσε ο Αύγουστος και μαζί του τελειώσαμε κι εμείς. Ακόμη και για έναν Αύγουστο, λίγος αποδείχτηκες.

έγραψε το πιτσιρίκι