Πριν λίγες μέρες, στις 17 Ιανουαρίου, στην τηλεοπτική εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου συνέβη κάτι αξιοσημείωτο. Η ίδια, έπειτα από τα γεγονότα στο σχολείο του Περάματος κατά τα οποία ένας τεράστιος καυγάς ξέσπασε από χρυσαυγίτες και λοιπούς με καθόλου δημοκρατικούς διαλόγους και άλλα συναφή μέσα γιατί αποφασίστηκε πρόσφυγες να «μαθαίνουν δίπλα στα ελληνόπουλα» (που ακούστηκε, ωϊμέ!), με συνοπτικές διαδικασίες έκλεισε στα μούτρα, κοινώς, το τηλέφωνο ενός χρυσαυγίτη αυτοαποκαλούμενου ως γονέα κάποιου μαθητή.
Τι όνειδος, τι ντροπή, πως τόλμησε! Το συγκεκριμένο τηλεοπτικό συμβάν ξεσήκωσε έναν κυκλώνα αντιδράσεων με πολλά κοσμητικά επίθετα για την εν λόγω παρουσιάστρια και πολλές αμφιλεγόμενες αντιδράσεις για τη «μη δημοκρατική κίνηση της» να του πει «Άντε γεια» και να του κλείσει το τηλέφωνο on air.

Ανεξάρτητα από το ποια είναι η σχέση μας με την τηλεόραση και το πόσο συμπαθεί ο καθένας την Στεφανίδου, το ερώτημα είναι κατά πόσο αξίζει στο φασισμό μία θέση μέσα στη δημοκρατία; Κατά πόσο έχουν το δικαίωμα αυτοί οι άνθρωποι που ακόμα δεν λογοδότησαν στη δικαιοσύνη για την εγκληματική τους πράξη να πλακώσουν στο ξύλο θεούς και δαίμονες (και για τόσες άλλες) ακόμα και να κατηγορούνται για δολοφονίες ανθρώπων, να μιλήσουν ανοιχτά και δημόσια στην τηλεόραση που εκείνη τη στιγμή παρακολουθεί ένα παιδί, ένας έφηβος, ένας αγανακτισμένος πολίτης;
Σε ποιο βαθμό θα πρέπει να τους επιτραπεί να μιλάνε ελεύθερα χωρίς πρώτα να έχει αποφασιστεί αν είναι εγκληματίες ή όχι; Και πόσο δημοκρατικό είναι τελικά να ακούν οι πολίτες μέσω της τηλεόρασης, χωρίς να μπορούν να απαντήσουν και να αντισταθούν πολλές φορές, την όποια προπαγάνδα που σκαρφίζεται ο κάθε τηλεοπτικός ομιλητής;

Είπανε ότι η παρουσιάστρια συμπεριφέρθηκε και εκείνη φασιστικά αφαιρώντας το δικαίωμα λόγου από τον συγκεκριμένο άνθρωπο, πράγμα ωστόσο που δε συνέβη για πρώτη φορά στην τηλεοπτική ιστορία και, μη γελιέστε η τηλεόραση δεν ήταν και ποτέ δα δημοκρατική…
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ωστόσο, και επειδή αναφερόμαστε σε ένα τόσο ακραίο κόμμα, θαρρώ πως η αντίδραση αυτή ήταν η περισσότερο δημοκρατική που τους πρέπει και δεν νομίζω πως χωράει εδώ οποιαδήποτε κατακραυγή περί λογοκρισίας!
«Μην ξεχνάτε ότι όλα όσα έκανε ο Χίτλερ στη Γερμανία ήταν σύμφωνα με το νόμο…»(Martin Luther King) και είναι τόσο κρίμα να επιτρέπουμε στην απειλή του φασισμού να νομιμοποιείται, να τον αφήνουμε να περνάει για έναν καφέ!

Επειδή όμως δε χρειάζεται να αναφερθούμε στην ιστορία για να θίξουμε το προκείμενο εγώ απλά αναρωτιέμαι. Πόση δημοκρατία σας αξίζει όταν χτυπάτε θανάσιμα μετανάστες που ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε, όταν εμποδίζετε θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών γιατί είναι προσφυγόπουλα, είναι Σύριοι, είναι Ιρακινοί κι όχι Έλληνες, όταν σκοτώνετε απροκάλυπτα οτιδήποτε σας εναντιωθεί, όταν ο λόγος σας είναι βία και η σκέψη σας ολόκληρη μίσος; Πόση δημοκρατία σας αξίζει όταν μόνοι σας, εσείς οι ίδιοι, την καταργείτε; Πόση ρε;