ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Αν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη, η χώρα αυτή δεν ξαναπαίρνει μπροστά ούτε με Σχέδια, ούτε με δάνεια, ούτε με αναπτύξεις, ούτε με Στάλιν, ούτε με Χίτλερ, ούτε με το Θεό τον ίδιο σε ψηφοδέλτιο επικρατείας Μαοϊκού κόμματος. Η εναλλαγή πολιτικού προσωπικού να περνάει η ώρα με συζητήσεις για το χρέος, για το αύριο και για το μεθαύριο δεν οδηγούν πουθενά. Αν δεν καθίσουν στο σκαμνί άπαντες οι εμπλεκόμενοι από το 2002 και μετά για το πού έβαζαν την τζίφρα τους και τι ξεπουλούσαν παράλληλα από εθνική κυριαρχία, εδώ θα μείνουμε στάσιμοι για κανά χρόνο και μετά θα αρχίσει η μεγάλη κατρακύλα που αρμόζει σε κάθε αποικία.

Πρέπει να κλείσουν οι λογαριασμοί με τους πολιτικούς, να αποδοθεί η μέγιστη καταδίκη και μετά να αρχίσουμε την οποιαδήποτε διαπραγμάτευση για το αν χρωστάμε και σε ποιον. Στο σκαμνί όλοι. Τόσο οι του Ελληνικού Κοινοβουλίου, όσο και των Δήμων, Περιφερειών, ΜΚΟ, προέδρων χωριών μέχρι και πολιτιστικών συλλόγων για άμεση συμμετοχή τους σε συναλλαγή με τους δανειστές, που μέχρι το 2010 ήταν οι ανοιχτοχέρηδες για ευρωπαϊκά κονδύλια και επιδοτούμενα έργα ανάπτυξης. Αν τα δισεκατομμύρια έφερναν ανάπτυξη, τότε η Ελλάδα θα ήταν Ιαπωνία προ Φουκουσίμας. Αντιθέτως τα τρισεκατομμύρια που έμπαιναν από πόρτες και παράθυρα με την ευθύνη των πιστωτών καταρχάς και των αποδεχόμενων πίστωση πολιτικών μετέπειτα , κατάντησαν την Ελλάδα χώρα υπανάπτυκτη κι ας υποθέσουμε ότι φαγώθηκε το 80% αυτών. Μην βρίζουμε τους τριτοκοσμικούς. Αυτοί τουλάχιστον δεν το «έπαιξαν» ποτέ «πολιτισμένοι», ούτε απόγονοι του Περικλέους.

Απόδοση δικαιοσύνης και μετά να πιάσουμε το μολύβι και το χαρτί να λογαριάστουμε με τα λαμόγια που διοικούν την Ε. Ε. Όλα τα άλλα είναι λόγια εκφοβισμού και κινήσεις φθηνού πολιτικού παρασκηνίου, που δεν διαδραματίζεται μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλη την Ευρώπη.

Δεν γίνεται η ανεξάρτητη δικαιοσύνη της χώρας να έχει τις διπλάσιες υποθέσεις κατηγορουμένων Ελλήνων για χρέη απ” ό,τι είναι αριθμητικά οι Έλληνες και να μην έχει ούτε μία υπόθεση για την εμπλοκή πολιτικών προσώπων που κατάντησαν τους πολίτες να φοβούνται τις εκλογές και το δημοψήφισμα! Να φοβούνται ότι αν μείνουν χωρίς το ραγιάδικο νόμισα Ευρώ θα πεθάνουν! Να φοβούνται να είναι ελεύθεροι!

Δεν καλύπτεται το αδικαίωτο με τις μίζες του Τσοχατζόπουλου και τα πόθεν έσχες διαφόρων προσώπων της λίστας Λαγκάρντ. Δεν μιλάμε για λεφτά. Μιλάμε για εγκληματικές πράξεις εναντίον της χώρας συνειδητά και κατ” εντολή πάντα των ισχυρών της Ε.Ε και των όποιων συνεταίρων τους. Τα λεφτά και οι μίζες είναι χαρτάκια που τα κόβει και τα ράβει το μαγαζί των υπαλλήλων Μέρκελ και Ντράγκι. Μιλάμε για την πολιτική πράξη, την αναλήθεια που έλεγαν από τα μπαλκόνια όλοι τους και έβαζαν ηλίθιους και βλαχοευρωπαϊστές να δίνουν την ψήφο αντί χρήματος που ερχόταν με νταλίκες για την «ανάπτυξη» της Ελλάδας.

Διαπράττεται εσχάτη προδοσία συνειδητά κάθε λεπτό που περνάει και εμείς μιλάμε για χρέος. Η ηλιθιότητα και φιλοτομαρισμός για το έγκλημα που διαπράττεται φαίνεται ότι όλοι έχουν στρέψει το βλέμμα στο αν θα ξεχρεώσουμε ποτέ και πώς. Δηλαδή αν μάς διαγράψει το χρέος ο μακελάρης, μάς δώσει και μία νέα επιδότηση να φτιάξουμε μία επιχειρησούλα, καθαρίσαμε ε; Μέχρι εδώ θα ήταν το άδικο που έχει χτυπήσει την Ελλάδα. Ξεχνάμε και τους αυτόχειρες, τους καρδιακούς, τους άστεγους, τους σαλταρισμένους, τους καταθλιπτικούς, τα χρόνια μας τα τσακισμένα. Όλα τα «πουλάκια» θα την βγάλουν καθαρή, θα τους παλαμακίσουμε και στο τέλος η γενιά που γεννιέται σήμερα θα τους μαθαίνει στα βιβλία ιστορίας του μέλλοντος ως τρανούς σωτήρες της χώρας.

Δεν γίνεται έτσι σε χώρα που θέλει να λέγεται χώρα. Αυτό που θα μάς βόλευε για να μην ξαναπληρώσουμε ΕΝΦΙΑ και έκτακτη εισφορά λέγοντας «νερό κι αλάτι» δεν είναι χώρα, είναι μαγαζάκι που έβγαλε ταμπέλα εκπτώσεων. Είμαστε πολίτες δεν είμαστε πελάτες. Αυτή είναι η μοναδική προσωπική ευθύνη που πρέπει να πάρει ο καθένας μας. Ευθύνη πολίτη και όχι ελαφρότητα ψηφοφόρου.

Από την στιγμή που το πολιτικό προσωπικό, το οποίο παράλληλα ψηφίζει νόμους υπό κατάσταση εθνικού αμφισβητούμενου χρέους και υπό ελέγχου διεθνών οικονομικών παρατηρητών, δημιούργησε επιτροπές για να κάνει την δουλειά της ανεξάρτητης δικαιοσύνης, αποχαιρέτα την χώρα που ήξερες. Έβαλαν τον ψεύτη να ανακρίνει τον κλέφτη.

Στο σκαμνί άπαντες. Καμία συζήτηση με τους τοκογλύφους της Ε.Ε και των αγορών μέχρι να ολοκληρωθούν οι δίκες. Να πληρώνουμε τους φόρους για να κινείται η δημόσια Υγεία (πάνω απ” όλα), κόψτε στο 1/3 τους μισθούς δημοσίου και τις συντάξεις μέχρι να πάρουμε μπροστά, βάλτε τους κασμάδες, τα μυστριά και τα εργοστάσια να δουλεύουν όλοι, σφίξτε το ζωνάρι γιατί εδώ έχουμε ανήφορο και κάντε όλες τις Εφορίες της Ελλάδας αίθουσες δικαστηρίων γιατί πρέπει να καθίσουν χιλιάδες στο σκαμνί. Όχι για τα λεφτά που μάσησαν, όχι για τα λεφτά που δεν ήρθαν ποτέ στην Ελλάδα αλλά έμεναν στα κέντρα της Ε.Ε κι εδώ ανέβαζαν ταμπέλες «Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Άνω Νερατζακίου», αλλά για την πράξη. Την υπογραφούλα. Τις μισές ή καθόλου αλήθειες. Για τις επιπτώσεις σε έναν λαό και μία χώρα των υπογραφών όλων των γραβατοδεμένων και ανοιχτοπουκαμισοφορεμένων, οι οποίοι μάζευαν κόσμο σε καφενεία, σε πλατείες και σε τοστάδικα για να λένε τις μύριες ψευτιές συνειδητά και κατ” εξακολούθηση.

Να ακούσουμε από το στοματάκι τους ότι δεν ήξεραν τι είναι Κοινές Αγροτικές Πολιτικές, Σύμφωνα Δουβλίνων, Διασυνοριακά Εμπόρια, ΣΔΙΤ, χωματερές προϊόντων, ποσοστώσεις γάλακτος, εισαγωγές προϊόντων με σκοπό τον ολοκληρωτικό αφανισμό ντόπιων. Να κάνουν από το σκαμνί το πολιτικό λόγο εκ νέου για όλα αυτά που τα έλεγαν υπέροχα χωρίς να ενημερώσουν πρώτα για την παγίδα και την επίπτωση του εύκολου χρήματος και της δήθεν ανάπτυξης. Μπορεί να τα φάγαμε μαζί, αλλά δεν τα έβαλε ο ηλίθιος αγράμματος στις τράπεζες της Ελλάδας ως επιδοτήσεις. Τα έβαζαν συγκεκριμένοι που οι φάτσες τους είναι σε προεκλογικές αφίσες τα τελευταία 13 χρόνια (τουλάχιστον). Δεν τα έκανε νόμους του κράτους ο βλάκας της δημόσιας υπηρεσίας, τα ψήφισαν, τα νομοθετούσαν και τα εκτελούσαν πολιτικοί.

Αν δεν κλείσει η χώρα οριστικά λογαριασμούς με όσους χρησιμοποίησαν την Δημοκρατία για ίδιο όφελος και όφελος ξένων χωρών και συμφερόντων, έχουμε τελειώσει.

Επειδή ουδείς όμως δεν θέλει να φτιάξει χώρα αλλά να είναι κάτοικος που τυχαία γεννήθηκε σε αυτή την χώρα, το σκαμνί θα είναι αυτό που θα στηρίζει τα πόδια του όταν η θηλιά, εικονική ή πραγματική, θα κρέμεται πάνω από το κεφάλι του. Είτε είναι πλεγμένη από τα δικά του χέρια, είτε από τα χέρια αυτών που από το 2002 (τουλάχιστον) βάζουν με ευκολία υπογραφές γνωρίζοντας ότι το λιγότερο σκοτώνουν εσένα, και το περισσότερο αφαιρούν από την χώρα τα δύο στοιχεία που την κατατάσουν στο επίπεδο Ελλάδα: Το δίκαιο και την ελευθερία.