Τις προηγούμενες ημέρες, οι ειδήσεις από την Πορτογαλία τάραξαν Έλληνες και Ευρωπαίους ολιγάρχες, καθώς κάτι φάνηκε να μην πηγαίνει όπως είχε υπολογιστεί. Στην Ιβηρική χερσόνησο, βρέθηκαν πολύ κοντά στο να σχηματιστεί κυβέρνηση με διακήρυξη της κατάργηση της λιτότητας. Ο Προκόπης όμως είναι ιδέα.

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ από την Πορτογαλία, μετά την αδυναμία του πρώτου κόμματος (των δεξιών του Κοέλιο που κυβερνούσαν μέχρι σήμερα) να σχηματίσει κυβέρνηση, οι Σοσιαλιστές άρχισαν να διερευνούν το ενδεχόμενο.

Μετά τις συζητήσεις, οι Σοσιαλιστές ήρθαν σε συμφωνία με το Μπλόκο της Αριστεράς (τον πορτογαλικό ΣΥΡΙΖΑ προ Ιανουαρίου και στροφής στον ρεαλισμό) και με το Κομουνιστικό Κόμμα. Ναι, το Κομουνιστικό Κόμμα.

Έτσι, όλα ήταν έτοιμα να λάβουν την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και να πάει κι η Πορτογαλία “πρώτη φορά Αριστερά”. Ο Πορτογάλος πρόεδρος της Δημοκρατίας του Ευρώ όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη.

Οι δηλώσεις που ακολουθούν, δεν είναι κονσέρβα των δηλώσεων Παυλόπουλου του περασμένου καλοκαιριού. Είναι οι δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας τη Πορτογαλίας, μετά την απόφασή του να μην δώσει την εντολή στο δεύτερο κόμμα των εκλογών.

«Αφού ολοκληρώσαμε ένα βαρύ πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας, που έφερε μεγάλες θυσίες, είναι καθήκον μου, εντός των συνταγματικών εξουσιών μου, να κάνω ό, τι είναι δυνατόν για να αποφευχθεί να σταλούν εσφαλμένα σήματα στα  χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, στους επενδυτές και στις αγορές.»

Λίγο πιο πάνω είχε σημειώσει πως:

«Σε 40 χρόνια δημοκρατίας, καμία κυβέρνηση στην Πορτογαλία δε βασίστηκε στη στήριξη αντιευρωπαϊκών δυνάμεων, αυτό σημαίνει δυνάμεις που έκαναν αγώνες για να μην ψηφιστεί η Στρατηγική της Λισαβόνας, το Δημοσιονομικό Σύμφωνο και το Σύμφωνο Σταθερότητας κι Ανάπτυξης , αλλά και να διαλυθεί η νομισματική ένωση και να φύγει η Πορτογαλία από την ΕΕ αλλά και το ΝΑΤΟ.»

«Αυτή είναι η χειρότερη στιγμή για μια ριζοσπαστική αλλαγή στα θεμέλια της δημοκρατίας μας.»

Μετά τα καλοκαιρινά ευρωπαϊκά μαθήματα που λάβαμε στην Ελλάδα, το μάθημα που παραδίδεται στην Πορτογαλία αφορά το επόμενο κεφάλαιο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τους, ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος και λαϊκής βούλησης, θα ορκίσει μία κυβέρνηση που έχει αποδοχή από το 38% του λαού, έναντι του 50% των τριών άλλων κομμάτων.

Ωστόσο, ας μην κατηγορούμε τον Πορτογάλο. Το ίνδαλμά του είναι Έλληνας.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον ρόλο Παυλόπουλου κατά τους προηγούμενους μήνες, που συνοψίζεται σε μία δήλωση του εν μέσω θέρους;

«Γνωρίζω τα όρια των αρμοδιοτήτων μου, θα φτάσω μέχρι τα όρια αυτά. Ο ρόλος μου εξαρτάται από την εντολή του ελληνικού λαού. Και η εντολή του ελληνικού λαού είναι η παραμονή στην ΕΕ και στην ευρωζώνη. Και, φυσικά, αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα».

Και ποιος μπορεί να ξεχάσει τις αστραπιαίες κινήσεις αμέσως μετά το δημοψήφισμα, με τις οποίες κάθισε τον Τσίπρα στο ίδιο τραπέζι με τους υπόλοιπους, βάζοντας την υπογραφή του στην υποταγή στους δανειστές;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύει πως, όχι μόνο δεν θα επιτρέψει σε καμία κυβέρνηση να απειλήσει τον πυρήνα της πολιτικής της και το ευρώ. Σήμερα διαμηνύει πως θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο ώστε απαγορεύσει ακόμα και το ενδεχόμενο να δοκιμάσει να το κάνει.

Οι Πρόεδροι των χωρών έχουν καταστεί Πρόεδροι της Δημοκρατίας του Ευρώ, με τον όρο «Δημοκρατία» να περιμένει στωικά την σειρά του για να εξαλειφθεί, μετά την ουσιαστική εξάλειψη της έννοιας του όρου.

Από τον Ιούλιο βρισκόμαστε καλά κλειδωμένοι στο κελί 33 του ευρώ και των μνημονίων, με τους Ευρωπαίους να κραδαίνουν τα κλειδιά και να γελάνε τρανταχτά.

Από σήμερα αποκτήσαμε συγκάτοικο.

https://rebeliskos.wordpress.com/2015/10/24