«Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ελπίδα του λαού, είναι η λεπίδα του καπιταλισμού». Το σύνθημα φωναζόταν από το μπλοκ της «Κόντρας» στην πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία στις 17 Νοέμβρη. «ΣΥΡΙΖΑ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», έλεγε ένα άλλο σύνθημα. Αν το δεύτερο σύνθημα μπορεί ν” αγγίξει μόνο τον κόσμο της Αριστεράς, το πρώτο αγγίζει πλέον ολόκληρο τον ελληνικό λαό, που έχει συνειδητοποιήσει ότι έχει απέναντι του μια ανάλγητη και αδίστακτη μνημονιακή κυβέρνηση.
Η απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας (με προστασία για ελάχιστους) έχει και τη συμβολική της σημασία, αν αναλογιστούμε τη σημασία που έχει το ιδιόκτητο σπίτι για όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Η ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχέδιου έφερε τους πρώτους τριγμούς στο σκάφος της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, με τον Γ. Σακελλαρίδη να παραιτείται από βουλευτής (πολιτικό πλήγμα για τον Τσίπρα, του οποίου υπήρξε στενός συνεργάτης), τον Σ. Παναγούλη να διαγράφεται από τον Τσίπρα και τον Ν. Νικολόπουλο να διαγράφεται από τον Καμμένο.
Κι ενώ η Βουλή ψήφιζε με διαδικασίες κατεπείγοντος (μέσα σε ένα 24ωρο) ένα ακόμα μνημονιακό νομοσχέδιο, η διαπραγμάτευση με την τρόικα συνεχιζόταν. Ενα πρώτο αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης διαπραγμάτευσης ήταν η ανακοίνωση την ίδια μέρα, ότι τα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών ανεβαίνουν από τα 1,20 στα 1,40 ευρώ!
Σε ελάχιστες εβδομάδες, η κυβέρνηση θα πρέπει να ψηφίσει το δεύτερο πακέτο προαπαιτούμενων, στα οποία θα περιληφθεί και το Ασφαλιστικό. Δεν ξέρουμε αν εκείνες τις μέρες θα «την κάνουν» και άλλα στελέχη του κυβερνητικού λόχου, ξέρουμε όμως πως αυτό που θα επιχειρηθεί θα είναι μια ιστορικών διαστάσεων ανατροπή του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, που θα μετατραπεί σε σύστημα ιδιωτικής ασφάλισης υπό κρατικό έλεγχο.
Κι όμως, όσο περισσότερο βυθίζει τη χώρα στη μνημονιακή βαρβαρότητα και την κινεζοποίηση, όσο περισσότερο «υιοθετεί» το Μνημόνιο και τα αντιλαϊκά του μέτρα, όσο περισσότερο πειθήνια έναντι των ιμπεριαλιστών δανειστών εμφανίζεται αυτή η κυβέρνηση, με τόσο μεγαλύτερη θρασύτητα εμφανίζονται στις δημόσιες τοποθετήσεις τους τα στελέχη της και ο ίδιος ο πρωθυπουργός της.
Ο Τσίπρας είχε το θράσος να πάει στη Βουλή τη μέρα της επετείου του Πολυτεχνείου (αφού πρώτα κατέθεσε στεφάνι πρωί-πρωί, υπό την προστασία δεκάδων ασφαλιτών και μπράβων, που δεν τον γλίτωσαν από τις αποδοκιμασίες) και να εκφωνήσει ένα λογύδριο, καταγγέλλοντας τους… αντι-εξουσιαστές ότι καπηλεύονται αγώνες από τους οποίους απούσιαζαν. Μιλάει για καπηλεία αυτός που αποτελεί τον ορισμό της καπηλείας, του ψεύδους, της ασύστολης δημαγωγίας, της στυγνής εξουσιολαγνείας!
Εκανε, βέβαια, το άνοιγμά του προς τον Πανούση (και κυρίως προς εκείνους που κινούν τα νήματα της μαριονέτας), όμως την ίδια στιγμή υποστήριξε ότι ο αγώνας της γενιάς του Πολυτεχνείου «προσδιορίζει τις δημοκρατικές, ριζοσπαστικές συντεταγμένες της νέας ιστορικής περιόδου που ξεκίνησε για το λαό μας από τις 25 Γενάρη και μετά»! Αυτοί που αγωνίστηκαν στο Πολυτεχνείο δικαιώνονται από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και τη βάρβαρη πολιτική που αυτή συνεχίζει, χωρίς να έχει αλλάξει το παραμικρό, αλλά προσθέτοντας νέα μέτρα!

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2015/11/blog-post_442.html