ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

όχι, δεν είναι από εκπομπή της Πάνια, απ’ την φιέστα (και χέστα) είναι
Γιορτάζουν τα κορόϊδα; Βεβαίως γιορτάζουν. Την 25η του Γενάρη. Είναι η μέρα που θα εορτάζεται το όνειρο που κατάντησε εφιάλτης. Τον εφιάλτη που πρέπει να εξακοντίσουμε. Τον εφιάλτη που κυνηγάει το όνειρο. Όπως το σκυλί κυνηγάει το λαγό για να τον φέρει σε απόσταση βολής απ’ τον κυνηγό. Η πρώτη επέτειος γιορτάστηκε προχθές. Τρόϊκας θέλοντος θα υπάρξουν και άλλοι επέτειοι.

Το κορόϊδο μια μέρα το χρόνο πρέπει να γιορτάζει. Έτσι ξεχνάει. Ξεχνάει τι είναι, γιατί είναι και ποιοι τον προτιμούν έτσι. Γυρίζει στο σπίτι γεμάτος αυτοπεποίθηση, φουσκωμένος σαν παγόνι απ’ τα κούφια λόγια που άκουσε. Τα χαμόγελα που μέτρησε. Μεγάλη υπόθεση να βρίσκεται στην εμβέλεια των χνώτων εκείνου που τον θεωρείκορόϊδο. Ήξερε τι ψήφιζε (τη δεύτερη φορά).

Μια φορά το χρόνο πρέπει να του χαϊδεύουν την πλάτη. Τις υπόλοιπες 364 μέρες μπορεί να απολαμβάνει όλα τα αγαθά που απολαμβάνουν και οι υπόλοιποι. Να τρέχει και να μην φτάνει. Να πληρώνει, να πληρώνει, να πληρώνει ό,τι του ζητήσουν. Βεβαίως, αν θέλει, μπορεί να διαμαρτυρηθεί. Να συμμετέχει στις διαδηλώσεις κατά αυτών που τον θεωρούν κορόϊδο.

Μπορεί και να αντιδράσει ακόμη. Μια αντίδραση είναι η συμμετοχή στη γιορτή που γίνεται για χάρη των κορόϊδων. Είναι η γιορτή του, αδύνατον να λείψει. Είναι η μέρα που δεν θυμάται τι είναι. Με τη συμμετοχή του στην κοροϊδία ταυτίζεται μ’ εκείνους που τον θεωρούν κορόϊδο και χαίρεται. Χαίρεται γιατί έτσι κάνουν τα κορόϊδα. Αν δεν αντισταθεί την πρώτη φορά, αν δεν αντιδράσει στην πρώτη κοροϊδία, θα είναι πάντοτε το εύκολο κορόϊδο.

Προχωράμε χωρίς αυτούς, γιατί αποφάσισαν χωρίς εμάς. Κι  αποφασίσαμε να προχωρήσαμε χωρίς αυτούς. Στα ίδια που είχαν αποφασίσει αυτοί για εμάς, χωρίς εμάς. Και γίναμε αυτοί. Γιατί, αυτό είναι τα κορόϊδα. Γι’ αυτό υπάρχουν.
Θελήσαμε την ανατροπή στην Ελλάδα για να στείλουμε μήνυμα στην Ευρώπη και η Ευρώπη ανέτρεψε την ανατροπή μας και μας έστειλε πίσω το μήνυμα με την υπογραφή ενός που περνιέται για έξυπνος. Όντας το μεγαλύτερο κορόϊδο.
Ανοίξαμε δρόμο στην ελπίδα για να κάνουμε τα μνημόνια παρελθόν, αλλά αφήσαμε την πόρτα ανοιχτή και μπήκε κι ένα αριστερό. Που δεν το θέλουμε αλλά το εφαρμόζουμε γιατί τιμούμε την υπογραφή μας και γιατί ο λόγος μας, είναι συμβόλαιο.
Ψηφίσαμε για το μέλλον των παιδιών μας, μα τα παιδιά μας δεν είναι εδώ. Δεν έχουν μέλλον εδώ, σε μια πατρίδα που δεν έχει μέλλον. Ποτέ δεν φανταστήκαμε ό,τι το μέλλον τους θα ήταν αλλού. Γιατί κάποιοι μας θέλουν τα κορόϊδα τους. Κι εμείς, το θεωρούμε τίτλο τιμής.
Είπαμε να ξεμπερδέψουμε με το παλιό και να κερδίσουμε το αύριο, αλλά ξεμπερδέψαμε με συνοπτικές διαδικασίες με το νέο και κερδίσαμε το παλαιότερο των παλαιών. Πακέτο με τον «Αυριανισμό«. Πρόκειται για άθλο.
Ο Συριζα είσαι ΕΣΥ, έλα να σταματήσουμε την καταστροφή. Αλλά αν δεν την σταματήσουμε δεν θα φταίει ο Συριζα. Ούτε ΕΣΥ. Θα φταίει η διαπλοκή. Τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι. Που κάνουν τη δουλειά τους σωστά για τους εργοδότες τους. Ενώ ο Συριζα κάνει ό,τι μπορεί για να την κάνουν ακόμη πιο καλά. Ο Συριζα είσαι ΕΣΥ, αλλά να σταματήσεις την καταστροφή δεν μπορείς. Η καταστροφή δεν περιμένει. Έρχεται χωρίς τον Συριζα, έρχεται και με τον Συριζα. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Η υπομονή μας τελείωσε. Η κοροϊδία συνεχίζει. Τα κούφια τα λόγια καλά κρατούν. Τα κορόϊδα αντέχουν. Γρηγορείτε πριν ξυπνήσουν.
Απ’ το «δεν εκβιαζόμαστε» και το «ούτε βήμα πίσω» ζήσαμε τον ωμό εκβιασμό και κάναμε χιλιάδες βήματα πίσω. Ζήσαμε και στιγμές ανεπανάληπτες. Τουλάχιστον έτσι πιστεύαμε. Ό,τι θα συγκρουστούμε με τους τοκογλύφους. Ό,τι τα λεφτά δεν θα τα πάρουν οι τραπεζίτες, αλλά θα πάνε για τις ανάγκες μας. Για τις ανάγκες των πολλών. Πιαστήκαμε κορόϊδα, ξανά. Οι πολλοί θα την πληρώνουν πάντα, γιατί ποτέ δεν μέτρησαν το βάρος τους.

Παρόλα αυτά, έχουμε την ελπίδα μέσα μας. Την κρατάμε άσβηστη. Η ελπίδα είναι σαν την Εστία των προγόνων μας. Καίει μέσα μας. Στο κέντρο του σπιτιού μας. Στην καρδιά μας.  Είναι η Εστία μας. Τώρα που ξεπουλιέται η πατρίδα μας, τα λιμάνια της και τα αεροδρόμια της, τα νεοκλασικά της και τα χτήματα της, αυτή καίει μέσα μας και κατακαίει τα σωθικά μας.

Μια μέρα θα φουντώσει και θα βάλει φωτιά. Θα κάψει κάθε κούτσουρο ξερό. 

http://pantelonikampana.blogspot.gr/2016/01/blog-post_26.html

https://bluebig.wordpress.com/2016/01/27/