ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Το ότι απευθύνθηκε στον Τσίπρα η παραφρασμένη ρήση «είναι η εφαρμογή, ανόητε» το ένιωσε και το τελευταίο μπρόκολο στην υφήλιο.

Το έδειχνε η χαιρεκακία στο στυγνό πρόσωπο του φασίστα Σόιμπλε αλλά και η γλώσσα του σώματος του κατά τα άλλα αξιοπρεπούς πρωθυπουργεύοντος διορισμένου υπαλλήλου του ιδίου φασίστα στην αποκαλούμενη ακόμη Ελλάδα.
Κάτι έπρεπε να απαντήσει και το κουρδιστό λούτρινο της αριστεράς, έτσι αφού αερολόγησε μέσα στον εξευτελισμό του ζήτησε περισσότερη Ευρώπη. Θα μπορούσε βέβαια στα πλαίσια της διπλωματίας να απαντήσει ως ελεύθερος άνθρωπος πολύ απλά παραφράζοντας κι αυτός την παράφραση του ναζιστή: «Είναι η Ευρώπη, ανόητε».
«Είναι η Ευρώπη, ανόητε».
Ως ελεύθερος και σκεπτόμενος θα μπορούσε να του θυμίσει την ανοιχτή πληγή του πλανήτη που ονομάζεται Ευρώπη. Μια πληγή που αιώνες τώρα δεν αφήνει σε ησυχία τον οποιονδήποτε λαό από την Ασία μέχρι την Αφρική και την Νότια Αμερική μόνο και μόνο για το κέρδος. Από όπου και να την πιάσεις την «πολιτισμένη» Ευρώπη βρωμάει σαπίλα και αίμα. Πουλώντας «πολιτισμό» και Θεό, σκότωσε λεηλάτησε διέλυσε και σκλάβωσε λαούς και ηπείρους.

Αν ήθελε και για να μην μπλέξει με την αιματοβαμμένη ιστορία της Ευρώπης θα μπορούσε να προσθέσει στην παράφραση το «Είναι η Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία, ηλίθιε».

Να του κάνει μια ανασκόπηση με λίγα λόγια για την πορεία και τα θέλω αυτής της χώρας από τον Α” παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα.

Να του θυμίσει πόσο αίμα και πόνος στον βωμό της κυριαρχίας ενός λαού που κάθε λίγο και λιγάκι σκοτώνει, σφάζει, λεηλατεί. διότι θέλει τον πλούτο για πάρτη του.

Όλον τον πλούτο, όλων των λαών.

Αυτή ήταν είναι και θα είναι η πολιτική της Γερμανίας έστω κι αν σήμερα ο ναζίστας Σόιμπλε αντί για την σβάστικα φοράει γραβάτα.

Αντ” αυτού ζήτησε περισσότερη Ευρώπη.

Δεν χόρτασαν θάνατο οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα, δεν χόρτασαν δυστυχία, θέλουν κι άλλα συνεπικουρούμενοι από στρατιές Ευρωπαϊστών ελληνόφωνων ανδρείκελων.

Αν ήταν θέμα πολιτικής ή ιδεολογίας θα μπορούσες να τους αντιπαλέψεις.

Όμως δεν είναι τίποτε από αυτά. είναι απλά θέμα δουλοπρέπειας και ραγιαδισμού. Είναι θέμα κουκουλοφορίας. Τόσο απλά όπως έδιναν τους αγωνιστές την περίοδο της Ναζιστικής κατοχής, έτσι σήμερα συντάσσονται με τα Ευρωπαϊκά κόμματα (ναι, υπάρχουν) στην Ελλάδα και προσκυνάνε τους πάντες για το τομάρι τους.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να καυχηθεί πως τα τελευταία διακόσια χρόνια υπήρξε ανεξάρτητο κράτος, όμως όλα αυτά τα χρόνια υπήρχαν και τα προσχήματα που κρατούσαν τόσον οι εξουσιαστές όσο και οι εντόπιοι εντολοδόχοι.

Οι λόγοι ήταν πολλοί, από την χρησιμοποίηση του στρατού της (λέγε με ΑΝΤΑΝΤ) μέχρι και την εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής θέσης. Από την στιγμή που εξέλειπαν οι λόγοι αυτοί τα προσχήματα δεν έχουν θέση στο αλισβερίσι κατακτητών και υπόδουλων.

Είναι ο έβδομος χρόνος που ο κάθε «πολιτισμένος» Ευρωπαίος βγαίνει και λοιδορεί ένα λαό που μπορεί να ζήσει και να μεγαλουργήσει όπως κάθε λαός άλλωστε, αν δεν έχει στο κεφάλι του κεχαγιά ή θεσμούς όπως τους αποκαλεί ο Τσίπρας.

Ποια Ευρώπη, ρε Τσίπρα;

Αυτή που σου δίνει δώρο ένα Μικελάντζελο και σφάζει ανελέητα έναν λαό;

Αυτή που θέλει να έχει ρυθμό η δυστυχία που σπέρνει και ξεχνιέται με ένα Βιενέζικο βάλς;

Αυτή που μπορεί να πουλήσει και δέκα εκατομμύρια δολάρια  την δυστυχία της Γκέρνικα αποτυπωμένη σε ένα καμβά;

Ποια Ευρώπη ρε Τσίπρα;

Αυτή που μεγαλούργησε στην Αλγερία;

Αυτή που ταύτισε την ομορφιά ενός Εντελβάις με το αίμα αδικοχαμένων;

Αυτή που έσφαξε τους Σέρβους συνεπικουρούμενη από την πέραν του Ατλαντικού κορασίδα της; 

Ποια Ευρώπη ρε Τσίπρα;

Αυτή που με βασιλείες ή αυτοκρατορίες από Ναπολέοντες μέχρι Χιτλεράδες δεν αφήνει ανάσα ποτέ για κανέναν λαό;

Αυτά φυσικά δεν μπορεί να τα σκεφτεί ένα δουλικό.

Γι αυτό και μέσα στον συρφετό της πανευρωπαϊκής δουλικότητας υπήρξε και ένας Ντα Βίντσι και οι όμοιοί του, ένας Θερβάντες και οι όμοιοί του και πάει λέγοντας. Στο τέλος η πλειοψηφία των άχρηστων αιμοδιψών  αυτούς πουλάει χωρίς να καταλαβαίνει ποτέ την αξία τους. Όπως ακριβώς πουλάς εσύ και οι όμοιοί σου αυτό που δεν θα καταλάβετε ποτέ. Την Πατρίδα.

aristofanis

http://feedproxy.google.com/~r/blogspot/oxafies/~3/bkmCagILZaU/blog-post_212.html