ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Να ξεκαθαρίσω αρχικα οτι ο θανατος του Παντελιδη ειναι ενα φοβερό γεγονός, προκαλεί θλίψη ακομα και σε οσους ασκούσαν κριτικη εναντίον του κι αυτο ειναι ανθρώπινο και φυσιολογικό γιατι πολυ απλά οταν κριτικάρεις κάποιον προφανώς και δεν εύχεσαι εκεινη τη στιγμή το θάνατό του. Με ψυχραιμια ομως νιωθω την ανάγκη να αναδείξω ορισμένα φαινόμενα που επιβεβαιώνουν αυτη την ιδια κριτικη που ασκήθηκε κι απο αυτην εδω τη σελιδα για τον τροπο ζωής και αντίληψης όλου αυτου του lifestyle συστήματος. Αρχικα απο το ιδιο το τροχαιο συμβάν. Οδηγείς με δανεικό αυτοκίνητο, μεγάλου κυβισμού, στα αγρια χαράματα, μετα απο κούραση κι αϋπνια, με μεγαλη ταχύτητα, χωρις ζωνες ασφαλείας. Μενει να δούμε αν θα προκύψει και κατανάλωση αλκοόλ ή άλλων ουσιών. Αυτο και μονο ειναι κατι που επρεπε να απασχολήσει πρώτα την κοινή γνώμη, διότι απο τύχη δεν υπήρχαν αλλα θύματα εκεινη τη στιγμή. Αντιθέτως, ακούμε ολες αυτες τις ημερες να επαινειται σχεδον το τραγούδι του εκλειποντος με τους στίχους «γκάζι πατάω δυνατα, τσιγάρο ανάβω και φωτια, μα να τ” ανάψω δεν πρόλαβα». Ακούμε οτι ηταν «προφητικό», «τραγική ειρωνεία», «φοβερή σύμπτωση» αλλα πουθενά δεν ακούσαμε οτι πιθανόν τέτοιοι στίχοι ενθαρρύνουν τα τροχαία περιστατικά, οτι διεγείρουν την καγκουρια, αφου ο καψούρης οδηγός το ακούει και πράττει οσα ακούει χωρις να υπολογίζει τις συνεπειες ολων αυτων. Ουτε λέξη. Παμε παρακάτω. Ακούσαμε οτι για το θανατο ευθύνεται εν πολλοίς η γλωσσοφαγια, η αρνητική ενεργεια ολων αυτων των σχολίων των τελευταίων ημερών. Η επιστήμη σηκώνει τα χερια ψηλα. Ποσο μεσαιωνικός τρόπος σκέψης. Αλλα και ποσο εύκολο κόλπο για να ξεχάσουμε το αληθινό αίτιο του θανατου που ειναι το τροχαιο περιστατικό. Κι επειδή άκουσα πολυ τη λέξη «τραγικο» τελος θελω να υπενθυμίσω κατι. Υπήρξαν καλλιτεχνες που πέθαναν στα αζήτητα (πχ Ρασουλης) και ουδείς ενδιαφέρθηκε παρα τη σπουδαία προσφορά τους. Υπήρξαν ανθρωποι της τέχνης που αρρώστησαν κι έφυγαν νωρίς (πχ Αλικη), αλλοι που αυτοκτόνησαν (πχ Γωγου, Παγκράτη) κι ειχαν οντως τραγικο τελος. Το τροχαιο δεν το λες τραγικο τελος. Ειναι φοβερό, ειναι ασήκωτο, ειναι θλιβερό, αλλα οχι τραγικο. Αντιθέτως ειναι τυχερό, διότι ουσιαστικα προκαλείς την τύχη σου οταν δεν τηρείς βασικούς κανόνες οδηγικής συμπεριφοράς. Θα μπορούσε να ειναι τραγικο το τροχαιο αν ερχόταν ενα αλλο τρελό όχημα απο την αντίθετη πλευρά και έπεφτε πάνω τους. Οταν οδηγείς μόνος σου στο οδόστρωμα, εχεις το νου σου 14 φορές σε εγρήγορση αλλιως δεν οδηγείς καθολου. Παίρνεις ταξί ή οδηγάει αλλος αντι για σένα. Πάμε παρακάτω. Τα περισσότερα ελληνικα κανάλια, ως βασικός κρίκος στην αλυσίδα του σκυλοσυστηματος, έδωσαν ρέστα στον κανιβαλισμό, προσβάλλοντας κατάφορα την ιδια αυτη τη μνήμη του εκλειποντος. Διθυραμβικοι και φαιδροι τίτλοι οπως «εχει συγκλονιστεί η ανθρωπότητα», «λαϊκο προσκύνημα», αλλα και κάλυψη του θέματος με όργια αδιακρισίας, πχ ντου στο νεκροτομείο για φωτογραφίες και ξύλο στο δημοσιογράφο απο τους συγγενείς του θύματος, ζουμ πάνω στα πρόσωπα των χαροκαμένων συγγενών, κάμερες ελικοπτερέ να δείχνουν το νεκροταφείο και την ταφή λες και πρόκειται για τους Ολυμπιακούς Αγωνες του Ριο. Καμια συστολή, κανένας σεβασμός στην ιδιωτικότητα του πένθους. Ο Παντελιδης πουλάει ακομα και μετα θανατον, ακομα και απο αυτόν τον ιδιο το θάνατό του. Στην κηδεία παλι ειδαμε την εσφαλμένη αντίληψη ανθρωπων της νύχτας. Αντι να δώσουμε λίγα απο τα τοσα μαύρα λεφτά που βγαζουμε σε κανένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, επιλέγουμε τη μόστρα. Στεφάνια, οπως λεμε πανέρια δηλαδη, με λόγια που θα γίνουν πρωτο πλανο στα μεσημεριανά. Στα σκουπίδια ολα μετα, κανένα όφελος περα απο την προσωπική προβολή ακομα και στον ιδιο το θανατο παλι. Και κλείνοντας: για τις κοπέλες συνεπιβάτιδες, ακούμε ελάχιστα πραγματα, ελάχιστο ενδιαφέρον για την τύχη τους, και σκέφτεσαι και λες αν θα συνέβαινε το ιδιο σε περιπτωση που ηταν στη θεση τους πχ η Βανδή ή καποια αλλη γνωστή περσόνα. Η μια κοπέλα ειδικα χαροπαλεύει να μείνει στη ζωη και στο τελος θα πιστέψουμε οτι ηταν και τιμη της που βρέθηκε σε αυτο το φοβερό τροχαιο. Θα αφήσω ασχολίαστο και στην κριση ολων σας το χυδαιο γεγονός της φωτογράφισης με smart phones του φερέτρου με τη σωρό του Πεντελιδη. Η ελληνική κοινωνια εχει πιάσει τετοιο ηθικό πάτο που ειλικρινα δεν ξερεις που θα σταματήσει. Για το τελος, θα μου επιτρέψετε μια επαλήθευση για να συνειδητοποιήσω ορισμένα πραγματα: παρατηρώ πολλούς που φοβούνται να μιλήσουν για ολα οσα τωρα γραφω μήπως και τον φάνε οι οπαδοί του εκλειποντος. Οτι ειναι έτοιμοι ολοι αυτοί να ρίξουν στην πυρά ακομα και με οποιαδήποτε μεσα εκείνους που θα διανοηθούν να πιάσουν στο στόμα τους τον Παντελή. Οτι οποιος ασκεί κριτικη δεν σέβεται τίποτα και θα πρεπει επιτέλους να σκάσουμε. Δεν μπορώ να διανοηθώ οτι γίναμε χούντα συναισθημάτων. Να ελέγχεσαι δηλαδη οχι μονο γι αυτο που λες αλλα και γι αυτο που νιώθεις. Δικαστές προθέσεων. Οτι δεν θα μπορουμε ελεύθερα και δημοκρατικά να επιχειρηματολογήσουμε και να πουμε οτι το ηθικό και αυτοδίδακτο, καλο παιδι που λεγόταν Παντελης Παντελιδης κατέληξε να χαθεί απο το ιδιο το σύστημα που εκείνος αναγκάστηκε ενδεχομένως να υπηρετήσει και του έγινε αναπόφευκτα τρόπος ζωής. Οτι αυτος ο κατακριτέος απο πολλούς τρόπος ζωής αφαίρεσε την ιδια τη ζωη του. Ελαφρύ το χώμα, ελεύθερες οι σκέψεις και ο νους. Άντε γιατι πολυ σκοταδι μαζεύτηκε και πρεπει να φωτίσουμε λιγακι την αληθεια και την κοινή λογική . Καληνύχτα.

https://www.facebook.com/pmuchteros?fref=nf

pmuchteros