ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Σκίτσο στο enikos της 15ης/12/2015. Οχι, η γελοιογραφία δεν είναι προφητική, φαινότανε το πράγμα. Το δυσάρεστο ήταν και είναι η εθελοτυφλία που επιδεικνύουν οι επιμηθείς και μηδέποτε προμηθείς.

Πρέπει να μισούν τους ανθρώπους, δεν εξηγείται αλλιώς! Ο κ. Μπαλτάς έφερε για διευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου έναν Βέλγο καλλιτέχνη, τον κ. Γιαν Φαμπρ, μάλλον Φλαμανδό (εθνικότητα την οποίαν ο κ. Μπαλτάς συγχέει με την ολλανδική – μικρό το κακό. Και για τους Φλαμανδούς και για τους Ολλανδούς). Το κακό, μεγάλο ή μικρό,

αφορά εμάς. Ο κ. Γιαν Φαμπρ (όστις, ειρήσθω εν παρόδω, βρίσκει εμάς τους Ελληνες «συμπαθητικά αναχρονιστικούς», ήτοι ολίγον καθυστερημένους) έχει διαπρέψει

ως μεταμοντέρνος δημιουργός, σκαρώνοντας έργα φτιαγμένα από το αίμα του και άλλα σωματικά υγρά (πιθανώς ούρα, ιδρώτα, σάλια ή σπέρμα). Επίσης ειδικεύεται σε συνθέσεις με σκαθάρια και άλλα έντομα, άμα τε και σε χάπενινγκς με ιπτάμενες γάτες – να δούμε πως σκάνε στο έδαφος! Λεονάρντο ντα Βίντσι ο τύπος, Μαρκ Σαγκάλ και Ταρκόφσκι, όλοι μαζί σε μια συσκευασία. Πλην όμως εργατικός! Αμέσως

μόλις έσκασε στην Αθήνα, μετονόμασε το Ελληνικό Φεστιβάλ σε Διεθνές Φεστιβάλ, το αφιέρωσε στο… Βέλγιο και του ’χωσε στο ρεπερτόριο και τρία-τέσσερα έργα δικά του (δεν γνωρίζω αν ανάμεσά τους πατίκωσε κι εκείνο το θεατρικό του στο οποίον αναγκάζει τους θεατές να στέκονται ακίνητοι 24 ώρες να τον παρακολουθούν να μην κάνει τίποτα). Συγκινείται

με κάτι τέτοια, ως φαίνεται, ο κ. Μπαλτάς και καμαρώνει σαν γύφτικο σκερπάνι, όπως ο επαρχιώτης δίπλα στον πρωτευουσιάνο – τον κ. Γιαν Φαμπρ δηλαδή, που του έφεξε ξαφνικά να κάνει κουμάντο σε κάτι μαλάκες, τους οποίους άρχισε αυθωρί και παραχρήμα στην… πατριδογνωσία! Εξηγώντας στους παρ’ ημίν ιθαγενείς πόσο πολυπολιτισμικό είναι το Βέλγιο! Φοβερό! Σωστός ο παίκτης. Το Βέλγιο διαθέτει δύο αστυνομίες, μια γαλλόφωνη και μια φλαμανδική, μια ακόμα αστυνομία από Βαλώνους και Φλαμανδούς μαζί, μια αστυνομία επίσης για τους έγχρωμους που κατοικούν στη χώρα, και μια αστυνομία για τους εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εδρεύουν στο Βέλγιο – τέτοιον πολυπολιτισμό δεν θα βρείτε πουθενά αλλού.

Δεν ξέρω, αλλά αυτοί οι άνθρωποι κάτι μισούν και το μισούν πολύ βαθιά. Δεν υπάρχουν συμπτώσεις! Αυτοί οι τύποι που φιλοσοφούν από πού «πέρδεται το γατί», είναι οι ίδιοι που διακηρύσσουν ότι πριν από την Επανάσταση του 1821 η ύπαρξη του ελληνικού έθνους έχει διακοπεί και ότι αυτή η Επανάσταση (που την έκανε ποιος άραγε;) γέννησε ένα νέο έθνος που το επινόησε ο Διαφωτισμός! Οτι όλοι όσοι αποκαλούσαν Ελληνες τους Ελληνες μεταξύ 6ου αιώνος μ.Χ. και 19ου αιώνος ήταν μαλάκες. Μπούρδες θα μου πείτε! Καθόλου! Ο Κατσαντώνης μάλλον ήταν Φούφουτος και ο Ελ Γκρέκο πελαργός. Θα ερωτήσετε όμως: γιατί τα ξαναλέμε αυτά, τα έχουμε ξαναπεί! Διότι τα ξαναλένε

όπου βρεθούν κι όπου σταθούν καλοί άνθρωποι όπως ο κ. Φίλης ή ο κ. Λιάκος, ο κ. Μπαλτάς κι ένα κάρο άλλοι με αδάμαστη επιμονή. Και η επιμονή είναι ανίκητη. Οπως η βλακεία. Λέγε-λέγε-λέγε αυτοί οι τύποι, στο τέλος θα πιστέψουμε ότι οι Οθωμανοί δεν έσφαξαν Αρμένιους και Ποντίους, αλλά ότι τους μοίραζαν τριαντάφυλλα στην προβλήτα της Σμύρνης, όπως ο κ. Τσίπρας στους δημοσιογράφους του Ερντογάν που συνωστίζονταν γύρω του.

Ομως δεν υπάρχουν συμπτώσεις! Ολοι αυτοί που πρεσβεύουν τα παραπάνω κι άλλα παρόμοια δεν έχουν πρόβλημα ούτε με τον εθνικισμό των Σκοπίων, ούτε με τον αλυτρωτισμό τους. Μιλούν και λένε για Μακεδονία και εκεί (γεωγραφικώς), αλλά και για μακεδονική γλώσσα, για αντίστοιχο έθνος! Τι καλά, τι τραλαλά! Εχουν όμως ρωτήσει κανέναν Σλαβομακεδόνα αν αναγνωρίζει ελληνική Μακεδονία (έστω γεωγραφικώς) ; Οχι! η Μακεδονία είναι μία και όσο μέρος της βρίσκεται υπό ελληνική κατοχή, είναι αλύτρωτο.

Συμπτώσεις δεν υπάρχουν. Ούτε κουφιοκεφαλάκηδες. Οι άνθρωποι αυτοί, οι Μπαλταδοφίληδες, γνωρίζουν ότι αν η Ελλάδα απαρνηθεί τη Μακεδονία των αρχαϊκών, των κλασικών και των ελληνιστικών χρόνων, χάνει το ιστορικό της βάθος. Γίνεται ένα αίολο πράγμα που χάνει τη συνέχειά του, κάνοντας ένα άλμα από την αρχαιότητα στο Βυζάντιο ή ακόμα-ακόμα από την αρχαιότητα στους νεότερους χρόνους, σε μια επινοημένη από τους Δυτικούς ταυτότητα.

Δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Τότε θα πρόκειται για ένα κράτος άθυρμα, στην ουσία κατασκευασμένο από τους Δυτικούς μετά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου, ένα κράτος κι ένας λαός πάνω στα οποία οι Δυτικοί νομιμοποιούνται να κάνουν κουμάντο – όπως κάνουν σήμερα με τα μνημόνια! Δεν υπάρχουν συμπτώσεις! Αυτοί που δέχονται τον αυτοπροσδιορισμό των Σκοπιανών (ένα κράτος δημιούργημα της Δύσης, μάλιστα του ναζιστικού ρεβανσισμού στη Δύση) θέλουν και τους Ελληνες αθύρματα στα χέρια αυτής της Δύσης, χωρίς αυτογνωσία, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς αξιώσεις. Μυρίζει μπαρούτι. Βρωμάει μπαρούτι.

Δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Αυτοί που πετάνε γατιά απ’ τις ταράτσες και λυμαίνονται τους κορβανάδες, αυτοί που μας λένε ότι ο Διονύσιος ο Σκυλόσοφος μπορεί να ήταν και Πετσενέγκος, αυτοί που ομνύουν «στην αλήθεια των άλλων» άνευ της αποδείξεώς της, αυτοί που μας κανοναρχούν ότι η Ιστορία είναι ένα αφήγημα, δεν είναι κουφιοκεφαλάκηδες. Οσα λένε, τα λέει και τα επιδιώκει η νέα τάξη, η παγκοσμιοποίηση, ο ιμπεριαλισμός στα Βαλκάνια και η ομογενοποιημένη σκέψη στην Ευρώπη.

Δεν υπάρχουν συμπτώσεις . Δεν έχει σχέση με την Αριστερά η παροχή υπηρεσιών στην κυρίαρχη ιδεολογία, στην πιο οργουελική προπαγάνδα, σ’ αυτήν τη διαρκή πλύση εγκεφάλου. Οι τύποι αυτοί καταγγέλλουν την εθνικοφροσύνη και τον εθνικισμό -είναι εύκολο, είναι φερετζές- αλλά εναρμονίζονται με τους σχεδιασμούς εκείνους που οδηγούν την Ελλάδα (κι όχι μόνον) στην Αβυσσο, διά των μνημονίων, της αναβίωσης του μιλιταρισμού και του εθνικισμού των άλλων. Δεν

υπάρχουν συμπτώσεις. Αυτοί που πετάνε γάτες απ’ τις ταράτσες και κατουράνε πάνω σε ζωγραφιές από περιττώματα (με γκάβαλα μιας φοράδας είχε γεμίσει πριν από χρόνια ένας απ’ αυτούς το κοίλον της Επιδαύρου), αυτοί που πείθουν τον κοσμάκη ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς», αυτοί που παρακολουθούν πειθήνιοι τα σκυλιά του πολέμου στους σχεδιασμούς τους, αυτοί που επιμένουν στο λέγε-λέγε-λέγε χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να αποδείξουν τίποτα, απλώς επωφελούνται από τη σίτισή τους στο Πρυτανείο με δαπάνες του Πραιτωρίου. Δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι είναι κρατικοδίαιτοι. Οτι ανήκουν στον κόσμο των ΜΚΟ και των Ανεξάρτητων Αρχών. Οτι είναι προβεβλημένοι από τον διαπλεκόμενο και τον ψευδοαριστερό Τύπο. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι χρυσοκάνθαροι λαϊκιστή ανεβάζουν το λαό και τεμπέλη ή διεφθαρμένον τον κατεβάζουν. Οτι τον περιφρουρούν – ποιος τραγούδαγε τα δημοτικά τραγούδια; ποιος μιλούσε τα ελληνικά σε λόγια ή δημώδη μορφή; αυτοί που δεν έκαναν την Επανάσταση του 1821, αλλά βγήκαν απ’ τον δοκιμαστικό σωλήνα των Φράγκων, οι οποίοι δημιούργησαν ένα νέο έθνος για να το πηδάνε στον αιώνα τον άπαντα;

Και το πηδάνε! Διότι η αστική τάξη του νέου ελληνικού κράτους, μετά το 1922 παραιτήθηκε από τις φιλοδοξίες της και, ασκημένη ήδη επί έναν αιώνα να είναι εξαρτημένη απ’ τις Δυνάμεις, αξιοποίησε την πείρα της κι από εξαρτημένη από δαύτες έγινε εξάρτημα του οπλισμού τους. Αυτήν την οδό κι αυτόν τον τρόπο της μεταπρατικής αστικής τάξης ακολούθησαν (και ακολουθούν και σήμερα) οι σμπίροι της, γνωστοί

στην κοινωνία ως «εκσυγχρονιστές», ευρωλιγούρηδες και αποδομητές της εθνικής ταυτότητας, όπου κι αν ενδημούν, είτε στη νεοφιλελεύθερη δεξιά, είτε στην ενσωματωμένη αριστερά. Μια αλαζονική, αυτοαναφορική, ναρκισσιστική ελίτ που καίει εγκεφάλους στα πανεπιστήμια, που καλλιεργεί το είδος των ανθρώπων του ενός βιβλίου, που τους καθιστά υποτακτικούς (στους ίδιους) και υποταγμένους (στα αφεντικά τους), που ασκεί ιδεολογική τρομοκρατία,

συν μια σέχτα δημοσιογράφων καλά οργανωμένη, εναρμονισμένη κι ενορχηστρωμένη, η οποία επαναλαμβάνει καθημερινώς το λέγε-λέγε-λέγε που κομπλάρει τους Ελληνες και υμνεί αυτούς που σκίζουν γάτες, κάνουν στις παραλίες τους γουέι-γουέι πνιγμένους, τα παίρνουν από όσους ρίχνουν βόμβες και τους μυρίζει ποδαρίλα ο μπούντζος του Καραϊσκάκη.

Δεν πάνε να λένε 300.000 ιστορικοί, ο φιρφιρίκος που αυτοί οι τύποι του έχουν γανώσει το κεφάλι είναι ευχαριστημένος με τα στερεότυπα που έχει ενστερνισθεί, αδύνατον να ξεστραβωθεί. Ο ένας απ’ τους τρεις πυλώνες του μαρξισμού είναι τα ανθρωπιστικά γράμματα, με τα ελληνικά γράμματα στο θεμέλιό τους. Με την εξαίρεση της Μακεδονίας απ’ την ελληνική ιστορία, με την εξαίρεση του Αλέξανδρου και των επιγόνων του, τα ελληνικά γράμματα δεν θα γίνονταν οικουμενικά, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης θα ήταν μια ξεχασμένη περίπτωση κάποιων που κάποτε έζησαν στη Μεσοποταμία. Στην Ιστορία όμως δεν υπάρχει «αν». Το Αλεξανδρινό οικουμενικό θεμέλιο του ελληνορωμαϊκού κόσμου μάς καθορίζει ακόμα και σήμερα – ούτε καν ο Χριστός θα είχε υπάρξει έξω απ’ αυτό το πλαίσιο. Οσοι λοιπόν

θέλουν τους Ελληνες έξω απ’ αυτήν την κληρονομιά, προίκα βαριά, τους θέλουν σκλάβους. Τους θέλουν παρακολουθήματα μια Ευρώπης που ήδη απ’ το 1980 ξεπατώνει και ξεζουμίζει τους εργαζόμενους. Διότι εδώ και σαράντα χρόνια οι ευρωπαϊκές κοινωνίες φτωχαίνουν. Και για να το κατορθώνουν αυτό οι βρυκόλακες που τις κυβερνούν, εκφασίζουν τις δημοκρατίες. Η κυρίαρχη ιδεολογία, του μεταμοντερνισμού (που έλκει την καταγωγή του από φασίστες μυστικιστές του μεσοπολέμου), της πολιτικής ορθότητας και του πολυπολιτισμού συνοδεύει αυτήν τη διαδικασία εκφασισμού, εκπορεύεται από το Φασισταριό που εγκαθιδρύει οικονομικές δικτατορίες από τη μια χώρα στην άλλη.

Οι ούτε καν σοβαροφανείς λοιπόν και πάντως γελοίοι που κοπρίζουν «τέχνη» και μασάνε τα λεφτά, όπως μηρυκάζουν οι κατσίκες το χόρτο τους, δεν είναι τέκνα του Διαφωτισμού, είναι οργανέτα του εκφασισμού.

Δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Η υποταγή της Ελλάδας στα μνημόνια δεν είναι άσχετη με την αποδόμηση της λαϊκής ταυτότητας και του εθνικού αυτεξούσιου. Οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες των Ελλήνων πρέπει να υποβαθμισθούν στο επίπεδο μιας δοτής ελευθερίας τότε (άρα δοτής επιβίωσης σήμερα -και να είμαστε κι ευχαριστημένοι). Η αντιστασιακή προϊστορία του λαού πρέπει να ξεριζωθεί διά της λήθης εις όσα αφορούν τις παραδόσεις και τον πολιτισμό του. Ο Ελύτης, για παράδειγμα, έτσι βαφτίζεται εθνικιστής από εκείνους που δηλώνουν αριστεροί και τη βρίσκουν στις μπιενάλε με τα κάτουρα, τα αίματα και τα πτώματα ως αγάλματα του Γιαν Φαμπρ. Ανθρωποι

που μισούν τους ανθρώπους.

Δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Δεν θα μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά τους τα σκυλιά του πολέμου χωρίς τα κοπρόσκυλα της μαζικής αποβλάκωσης…

ΥΓ.: Και βεβαίως, ο κ. Γ. Φαμπρ συναντήθηκε με τον κ. Τσίπρα, παρουσία του κ. Μπαλτά. Δεν γνωρίζω αν συζήτησαν μεταξύ τους για τις γάτες που βασανίζει ο κ. Φαμπρ ή για τις γάτες Ιμαλαΐων που «σκίζει» ο κ. Τσίπρας. Πάντως, αμέσως μετά τη συνάντηση ο κ. Πρωθυπουργός τουίταρε ότι «βασιζόμαστε στη συνεισφορά του Γ. Φαμπρ για να γίνει το Φεστιβάλ Αθηνών Διεθνές». Το Φεστιβάλ ήταν ήδη Διεθνές, ελληνικό δεν θα είναι πια με δύο μόνον ελληνικές συμμετοχές…

Είναι ολετήρες. Και οι μικροί άνθρωποι είναι οι μεγαλύτεροι ολετήρες…

http://www.enikos.gr/stathis/380452,O-Polemos-den-milaei-ellhnika.html