Αυτή τη φορά ο χάρος δεν του χαρίστηκε, όπως και τότε. Αυτή τη φορά ο χάρος δεν ήταν καθόλου επιεικής μαζί με τον Θανάση!

Και έτσι ξεκίνησε το στερνό ταξίδι για να συναντήσει τους Ήρωες συμπολεμιστές του, που πέταξαν όλοι αντάμα στους ουρανούς πριν 42 χρόνια, λίγο πριν τα ξημερώματα της 22ης Ιουλίου 1974. Κι άφησαν πίσω τους τον Θανάση, αυτόπτη μάρτυρα της προδοσίας, σημαιοφόρο της τιμής και σαλπιστή της «Νίκης». Για να μας διηγείται, με κάθε ευκαιρία, την Ιστορία της ηρωικής θυσίας τους και να ξεσκονίζει ακατάπαυστα τη ρηχή πατριωτική μας μνήμη!

Η αυγή της 22ης Ιουλίου 1974, δεν είχε καν ροδίσει, όταν 13 μεταγωγικά αεροπλάνα Noratlas της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, φορτωμένα με πενήντα δύο (52) Αξιωματικούς και Υπαξιωματικούς της 354 Μ.Τ.Μ. και τριακοσίους σαράντα τέσσερεις (344) πάνοπλους Αξιωματικούς, Υπαξιωματικούς και απλούς Καταδρομείς [τριακόσιους δέκα εννέα (319) της Α΄ Μοίρας Καταδρομών (Μάλεμε Χανίων) και είκοσι πέντε (25) της Γ΄ Μοίρας Αμφιβίων Καταδρομών (Μεγάλο Πεύκο)], ξεκινούσαν τη ριψοκίνδυνη αποστολή τους από τα Χανιά της Κρήτης για τη Λευκωσία (Γεωργίου Μήτσαινα «Ελληνικά φτερά στην Κύπρο»).

Τα πληρώματα τους γνώριζαν ότι στο ταξίδι αυτό θα ήσαν μόνοι, ότι θα περνούσαν μόνο μέσα από εχθρικό περιβάλλον και ότι δεν θα υπήρχαν Ελληνικά μαχητικά για προστασία τους. Η μόνη τους προστασία θα ήταν το σκοτάδι και το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Σε όλη τη διάρκεια της πτήσης δεν υπήρχαν ραδιοβοηθήματα, αφού αυτά ήσαν εκτός ενεργείας λόγω της εμπόλεμης κατάστασης, ούτε σημεία αναφοράς για προσανατολισμό, και εδώ επιστρατεύθηκαν οι ικανότητες των ραδιοναυτίλων.

Τα αεροσκάφη πετούσαν μια ανάσα από την επιφάνεια της θάλασσας, πράγμα εξαιρετικά επικίνδυνο που δεν επέτρεπε το παραμικρό λάθος. Ύστερα από ένα περιπετειώδες ταξίδι, εν μέσω εχθρικών γραμμών (άγγλοι, αμερικανοί και τούρκοι τα έψαχναν μάταια παντού), κατάφεραν να φτάσουν στον εναέριο χώρο της φλεγόμενης μαρτυρικής Μεγαλονήσου και να πλησιάσουν για προσγείωση στο αεροδρόμιο Λευκωσίας.

Πρώτο ακούμπησε τον αεροδιάδρομο της Λευκωσίας στις 01:52, το «ΝΙΚΗ-2» και το ακολούθησε το «ΝΙΚΗ-1» που προσγειώθηκε στις 01:55. Όμως από εδώ και πέρα αρχίζει η μεγάλη τραγωδία της αποστολής. Λόγω καθυστέρησης του Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων (Α.Ε.Δ.) να ενημερώσει το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς (Γ.Ε.Ε.Φ.) για την αποστολή των αεροσκαφών, τα αντιαεροπορικά στοιχεία αποτελούμενα από τις 185η και 184η Μοίρες αντιαεροπορικών πολυβόλων τα οποία φύλαγαν την περιοχή, εξέλαβαν τα αεροσκάφη ως εχθρικά.

Αμέσως άρχισαν έντονα αντιαεροπορικά πυρά με αποτέλεσμα ένα από τα 13 μεταγωγικά αεροπλάνα, το «ΝΙΚΗ-4» στο οποίο επέβαινε και ο 20χρονος τότε ΛΟΚατζής Θανάσης Ζαφειρίου να δεχθεί τα πυρά των αντιαεροπορικών, να τυλιχθεί στις φλόγες και να συντριβεί στο έδαφος παρασύροντας στο θάνατο τους 27 Λοκατζήδες και το τετραμελές πλήρωμα του αεροσκάφους.

Ο Καταδρομέας Ζαφειρίου, βρέθηκε 24 ώρες μετά το σωτήριο άλμα του βαριά τραυματισμένος σε ένα χωράφι σε μικρή απόσταση από το αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Ειδικοί εμπειρογνώμονες υπολόγισαν -με βάση το σημείο συντριβής του πολεμικού αεροπλάνου και το σημείο όπου βρέθηκε- ότι η πτώση του έγινε από ύψος τουλάχιστον 75 μέτρων! Ο Θανάσης Ζαφειρίου επέζησε από θαύμα.

Το «ΝΙΚΗ-6» βλήθηκε σε πολλαπλά σημεία της ατράκτου και σχεδόν χωρίς μηχανές, χάρη στις ηρωικές προσπάθειες των χειριστών κατάφερε να προσγειωθεί (με δύο νεκρούς και δέκα τραυματίες). Τα υπόλοιπα αεροσκάφη προσγειώθηκαν με λιγότερες ζημιές. Τελευταίο προσγειώθηκε το «ΝΙΚΗ-15» το οποίο είχε απογειωθεί από τη Σούδα με καθυστέρηση και παρά τις εντολές να μην εκτελέσει την αποστολή. Όλα τα πληρώματα έβλεπαν τη φωτιά στο Λόφο της Μακεδονίτισσας που εκ των υστέρων έμαθαν ότι επρόκειτο για το καταρριφθέν αεροσκάφος. Συνολικά, η αποστολή άφησε πίσω της 33 νεκρούς και 11 τραυματίες.

Όπως σε ανύποπτο χρόνο είπε ο στρατηγός Νικόλαος Ντούβας [πρώην αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού (Γ.Ε.Σ.), ο οποίος πήρε μέρος ως νεαρός υπολοχαγός στην αποστολή «ΝΙΚΗ»]: «Για να φθάσει μια Μοίρα Καταδρομών να χάσει το 10 % της δύναμης της πρέπει να πολεμάει επί ένα χρόνο».

Να τι δήλωσε, τότε, ο αείμνηστος Θανάσης Ζαφειρίου που διατηρούσε πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ με την επωνυμία «Το θαύμα»:

«Οι χειριστές ήταν νεκροί και το αεροπλάνο ακυβέρνητο δεχόταν πυρά. Είχαν πάρει φωτιά τα κασόνια με τις χειροβομβίδες δίπλα μου και ένοιωθα να καίγομαι. Κοίταξα για αλεξίπτωτο, αλλά δεν βρήκα πουθενά. Άνοιξα την πόρτα του αεροσκάφους και πήδηξα στο κενό. Δεν θυμάμαι τίποτα από τον εντοπισμό μου. Θυμάμαι καθαρά πως έπεφτα σαν μολύβι στο χώμα. Για 7 μήνες δεν είχα τις αισθήσεις μου και δεν θυμάμαι παρά ελάχιστα από τη νοσηλεία μου στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο 401. Τότε είχαν πει οι γιατροί πως έπρεπε να μου κόψουν το πόδι. Δεν τους άφησα και σήμερα στέκομαι όρθιος- αν και κουτσαίνω λίγο καθώς περπατώ».

Και έτσι κουτσαίνοντας με παρέα πάντα το μπαστούνι του, δεν παρέλειπε κάθε 20 του Ιούλη να βρίσκεται στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας ταπεινός προσκυνητής στα ιερά χώματα της Κύπρου, για να καταθέσει την ευγνωμοσύνη και την αγάπη του προς στους αδικοχαμένους αεροπόρους και τους λοκατζήδες συναδέλφους του …

Δυστυχώς, η πραγματικά ηρωική αυτή επιχείρηση της Ελληνικής Αεροπορίας ήταν και η μοναδική από πλευράς Ελλάδος βοήθεια, στις κρίσιμες ώρες που περνούσε η Κύπρος. Ο ηρωισμός αυτών που έλαβαν μέρος και η θυσία όσων έχασαν τη ζωή τους κατά την εκτέλεσή της, δεν στάθηκαν αρκετά να επηρεάσουν την ροή των γεγονότων. Ωστόσο, θα παραμείνει ως μια από τις πιο λαμπρές σελίδες δόξας στην Ιστορία της Πολεμικής Αεροπορίας μας, και των Δυνάμεων Καταδρομών (που διδάσκεται στις σχολές πολέμου του Ισραήλ και άλλων χωρών), έστω κι αν η Ελληνική Πολιτεία φρόντισε να την κρατήσει στο σκοτάδι!!!

Υ.Γ.: Από τα 12 αεροπλάνα που προσγειώθηκαν στη Λευκωσία, μόνο τα εννέα απογειώθηκαν για το ταξίδι της επιστροφής. Τρία Noratlas που παρέμειναν στο αεροδρόμιο Λευκωσίας πυρπολήθηκαν από τις Κυπριακές δυνάμεις με διαταγή του Ελληνικού Αρχηγείου Αεροπορίας, για να μην υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν τη συμβολική αυτή Ελληνική επέμβαση στη Μάχη της Κύπρου. Η δικαιολογία γι’ αυτή την ενέργεια ήταν ότι η Ελλάδα δεν βρισκόταν επίσημα σε εμπόλεμη κατάσταση με την Τουρκία! Η Τουρκία έσπερνε αδιακρίτως το θάνατο και η Μάνα Ελλάδα προσπαθούσε να κρύψει ακόμα κι αυτή την πενιχρή συμβολική συμμετοχή της στην αντιμετώπιση του τούρκου εισβολέα!
Υ.Γ.: Το «ΝΙΚΗ-15» με κυβερνήτη και συγκυβερνήτη τους Επισμηναγούς Πετρουλάκη Ευάγγελο και Παπασταματίου Νικόλαο, τον Ανθυπασπιστή Καραταΐρη Σωτήριο και τον Αρχισμηνία Γραμματικό Ιωάννη, αγνόησε τους υπηρεσιακούς λόγους απαγόρευσης απογείωσης, απογειώθηκε και ολοκλήρωσε με επιτυχία την προσγείωσή του στη Λευκωσία μεταφέροντας πολύτιμο στρατιωτικό υλικό!

Εκπαιδευτικός στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
[email protected]

Πηγή