ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

​Πιτσιρίκο,
Δεν μπορεί να συνεχιστεί καμία διαπραγμάτευση. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία επιτυχία, αν πρώτα δεν καθαρίσουν τα γερμανικά τσοπανόσκυλα από την χώρα. Τα πράγματα θα ζορίσουν πολύ άσχημα τις επόμενες βδομάδες.

Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έκαναν και δυστυχώς συνεχίζουν να κάνουν ένα τεράστιο λάθος.

​Κρατούν στην θέση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, τον Αρτέμη Στουρνάρα!

Ο άνθρωπος – για όποιον γνωρίζει – είναι ένα τεράστιο τίποτα, ένα σιχαμένο σκουλήκι, ένα πρακτοράκι των Γερμανών, που, αφού τον χρησιμοποίησαν για να κάνει την δουλειά που του ανέθεσαν στο ΥΠΟΙΚ, του έδωσαν προαγωγή βάζοντάς τον διοικητή της ΤτΕ.

Δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά αυτό. Ούτε οι Νεοδημοκράτες τον ήθελαν στην θέση αυτή, ούτε οι τραπεζίτες, ούτε η αντιπολίτευση που ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Μονάχα οι Γερμανοί και το αρχιμαντρόσκυλο τους, ο Ντραγκι.

Πρέπει να τον εξαναγκάσουν (χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό μέσο) … χθες. Ας τοποθετήσουν τον Προβόπουλο ή όποιον άλλο δεξιό πιστεύουν ότι θα ηρεμήσει τις αγορές.

Όμως τον Στουρνάρα πρέπει να τον διώξουν ΤΩΡΑ.

Είναι πολύ σπουδαία η θέση που κατέχει και θα γίνει σπουδαιότερη σε μια αναπόφευκτη σύγκρουση στο κοντινό μέλλον.

Δεν μπορεί η θέση αυτή να κατέχεται από έναν πράκτορα ή από ένα φερέφωνο των Γερμανών. Πρέπει να δράσουνε τώρα.

Προετοιμάζουν -τηρουμένων των αναλογιών- σκηνικό Αλιέντε.

Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, έγραψα πολλές φορές πως άλλαξε η κυβέρνηση αλλά δεν άλλαξε η εξουσία. Και δεν ξέρω αν θα αλλάξει η εξουσία, μετά από τόσα χρόνια. Οι ολιγάρχες προτιμούν να καταστραφεί η χώρα παρά να χάσουν τα προνόμιά τους. Είχα γράψει τον Δεκέμβριο «Υπάρχει κάποιος που πιστεύει πως θα παραδώσουν την εξουσία στον ΣΥΡΙΖΑ;». Είναι πάρα πολλοί οι Έλληνες που δουλεύουν για την γερμανική κυβέρνηση και όχι για την Ελλάδα. Πολιτικοί, οικονομικοί παράγοντες, καναλάρχες, δημοσιογράφοι κλπ. Όσο για το «σκηνικό Αλιέντε», να σου θυμίσω πως ο Αλιέντε είχε και ένα λαό μαζί του αλλά, τελικά, τον ρήμαξαν. Φαντάσου ο Τσίπρας που δεν έχει και τίποτα. Ελπίζω οι Έλληνες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος. Να είσαι καλά, Ηλία.)

Πρώτα την 5η φάλαγγα

Περιζήτητη είναι η Ελλάδα το τελευταίο διάστημα, αφού τώρα η Τουρκία θέλει το μισό Αιγαίο για στρατιωτικές ασκήσεις μέχρι το τέλος του χρόνου.

Η τουρκική κυβέρνηση δεν θέλει όλο το Αιγαίο και την υπόλοιπη Ελλάδα, γιατί ανήκουν στη γερμανική κυβέρνηση και δεν θέλει να έχει διπλωματικό επεισόδιο με την Γερμανία.

Η γερμανική κυβέρνηση δεν έχει αντίρρηση να παραχωρήσει στην Τουρκία το μισό Αιγαίο -για να μη σας πω πως δική της ιδέα ήταν να δεσμεύσει η Τουρκία το μισό Αιγαίο- αν και θα μπορούσε να το ξανασκεφτεί αν η ελληνική κυβέρνηση δεσμευτεί να υλοποιήσει όλα τα μνημόνια μέχρι το 2150 και ο Γιάνης Βαρουφάκης αντικατασταθεί από τον Κλάους Αουγκεντάλερ.

Απαντώντας στις έντονες αντιδράσεις της ελληνικής κυβέρνησης, η τουρκική κυβέρνηση τόνισε πως, με την Τουρκία να δεσμεύει το μισό Αιγαίο, ο φετινός εορτασμός της 25ης Μαρτίου θα γίνει με ξεχωριστή λαμπρότητα, αφού στους εορτασμούς θα συμμετέχουν και τα τουρκικά στρατεύματα.

Εν τω μεταξύ, ανακούφιση επικρατεί στο άλλο μισό Αιγαίο -που είναι δεσμευμένο από τους Γερμανούς τουρίστες και τους Έλληνες ολιγάρχες-, αφού η Τουρκία δεν θα κάνει πεδίο βολής την Μύκονο και την Σαντορίνη, με αποτέλεσμα τα ξέφρενα πάρτι με τους κοσμικούς και τα μοντέλα να συνεχίζονται μέχρι τα χαράματα και το κέφι να χτυπάει κόκκινο.

Πόσο προβλέψιμα όλα μετά την ήττα των γερμανοτσολιάδων στις εκλογές και τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι τα ξέραμε από πριν.

Πρώτα η προσπάθεια ασφυξίας από την γερμανική κυβέρνηση στη νέα ελληνική κυβέρνηση στην διάρκεια των Eurogroup, και μετά οι Τούρκοι.

Δεν υπήρχε λόγος να γίνουν όλα αυτά.

Θα μπορούσαν να καταργήσουν τις εκλογές στην Ελλάδα ή να απαγορεύσουν να συμμετέχουν στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Και να φανταστείτε πως ένας από τους σημαντικότερους λόγους που ήθελε η Ελλάδα να μπει στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα -μετά μάλιστα από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο- ήταν για να προφυλαχτεί από την επιθετικότητα της Τουρκίας.

Τελικά, μετά από δεκαετίες μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η τουρκική επιθετικότητα χρησιμοποιείται για να υποκύψει η χώρα στη γερμανική ηγεμονία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.    Τούρκοι! Τούρκοι!

Πιτσιρίκο, όταν ήμουν στο σχολείο, θυμάμαι κάτι φυτά να πετάγονται την ώρα που μιλάς για να πουν πρώτα μάθημα. Και γλείψιμο που έριχναν στη δασκάλα…

Λοιπόν, ανοίγω το Σκάι, βλέπω τους δημοσιογράφους και νιώθω λες και βλέπω τα φυτά της τάξης μου -που σου έβγαζαν το μάτι σηκώνοντας χέρι μπροστά στη μούρη σου- να μεγάλωσαν.

Η δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά είναι η Μέρκελ, κι ο κακός διευθυντής που απειλεί με αποβολή και βέργα είναι ο Σόιμπλε. Τους μισεί όλους.

Υπάρχει κι ο προοδευτικός δάσκαλος, ο Βαρουφάκης -θα δίδασκε φυσική ή τίποτα τέτοιο-, αλλά κι αυτός επαναστατεί με μέτρο γιατί του φτιάχνει τον έλεγχο του ο Σόιμπλε, κι είναι αναπληρωτής· καταλαβαίνετε.

Ο Τσίπρας είναι ο υποδιευθυντής του σχολείου και θέλει να εισάγει το σύστημα Μοντεσσόρι. Τον κρυφοσυμπαθούν όλοι, εκτός από τον διευθυντή.

Έχει και μία κρυφή θαυμάστρια: τη δασκάλα της οικιακής οικονομία, κυρία Κοσιώνη. Ερεθίζεται όταν τον ακούει να πηγαίνει κόντρα στον διευθυντή, κι ας διαφωνεί.

Έχει όμως και γλείφτες που έμειναν στην ίδια τάξη: τον Άδωνη (γιατί στρίγγλιζε κι από τα ντεσιμπέλ έσπαγαν συνέχεια τα τζάμια), τον Αντωνάκη (γιατί έβγαλε ένα βιντεάκι με συμμαθητές του να παίζουν μπάλα στο youtube, χωρίς τη συγκατάθεση τους) και τον Ηλία (γιατί έδωσε φάπα σε μία σγουρομάλλα συμμαθήτριά του, που τον έκανε να χάσει τη μπάλα).

Η γραμματέας Αλέκα καταγράφει κάθε κίνηση. Κάνει τη δουλειά της και φεύγει. Στενοχωριέται όμως γιατί δεν έχει τόσους φίλους, όπως παλιά. Εμπιστεύεται μόνο τον επιστάτη Κουτσούμπα, αλλά μάλλον για απολυμένο σχολικό φύλακα τον βλέπει στο μέλλον.

Κάθε πρωί, έρχεται στο σχολείο μία μαμά. Μία καλοφροντισμένη μαμά. Με γούνες, ακριβά κοσμήματα και το ψυχρό βλέμμα της Κρουέλα ντε Βιλ.

Είναι σπουδαγμένη στα εξωτερικά και ονομάζεται Κριστίν. Ζητάει συνέχεια συσκέψεις με τον υποδιευθυντή Τσίπρα και τον επαναστάτη αναπληρωτή Βαρουφάκη, που είναι νέοι και κρατσανιστοί.

Θέλει να υιοθετήσει παιδιά από τη Νότια Ευρώπη που έγιναν της μόδας, μετά τα Αφρικανάκια. Θα τα ονομάσει Άννι και θα τα δέσει με το Αγγλικό Δίκαιο για να ζήσουν στο πετσί τους την ομιχλώδη ατμόσφαιρά του Ντίκενς.

Έχει και μερικά παιδιά που λιποθυμάνε από την πείνα στο σχολείο, αλλά ο διευθυντής και η ξανθομαλλούσα δασκάλα τους πιστεύουν ότι φταίνε οι γονείς τους που είναι τεμπέληδες.

Και μετά κοιτάνε τα κιτάπια τους να δουν πως θα γεμίσουν τον κουμπαρά, για να βάλουν πισίνα στο απέναντι σχολείο που είναι ιδιωτικό. Οι γονείς αυτών των ξανθών ροδομάγουλων παιδιών δουλεύουν, δεν κλέβουν και δεν κοπροσκυλιάζουν.

Έχει κι άλλα παιδάκια που προσπαθούν να τα έχουν καλά με όλους, αλλά είναι πλέον αδύνατον γιατί είμαστε σε καιρούς περίεργους.

Ένα από αυτά, κυκλοφορεί με πράσινο/μπλε/μαύρο σακίδιο και μιλάει με όλους.

Είναι λίγο χαζό όμως, και δεν το κακολογεί κανείς. Τόσο χαζό που μας συμβουλεύει όλους, ενώ κανείς μας δεν το ζήτησε.

Και ποτέ δεν καταλαβαίνει ότι του κολλάνε κίτρινα χαρτάκια στο σακίδιό του με κοροϊδίες, την ώρα που μιλάει.

Ίσως γιατί είναι αφηρημένος και κοιτάει αλλού. Είναι αλλού. Συνομιλεί με ένα άλλο παιδάκι που συνομιλεί με το θεό. Και βλέπει τηλεόραση. Πολλή τηλεόραση.

Φιλικά,

Κωνσταντίνα

ΥΓ: Έχει μία σκηνή στο Ρομπέν των Δασών, που δείχνει τον κόσμο στη φυλακή να υποφέρει από το δυσβάστακτο φόρο που είχε βάλει ο κακός Πρίγκιπας. Σε κάποια άλλη σκηνή, ο κακός Σερίφης χτυπάει το πόδι ενός σκύλου τυλιγμένο με γύψο για να βγάλει κάτι κέρματα. Κι ο σκύλος ουρλιάζει. Φαντάζομαι όλα τα παιδάκια στο σχολείο θα είδαν την ταινία. Κάποιοι είναι με το Ρομπέν, κάποιοι με τον Πρίγκιπα που πιπιλάει το δάχτυλο. Όπως και στη ζωή άλλωστε.

(Αγαπητή Κωνσταντίνα, εμένα δεν μου άρεσε το σχολείο. Ήμουν καλός μαθητής αλλά το βαριόμουν αφόρητα. Αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω την Άννα Μαρία, γιατί την είχα ερωτευτεί στη Β΄ Δημοτικού. Είχε ωραία μαύρα μαλλιά και όμορφα μάτια. Μετά έφυγε από το σχολείο και δεν την ξαναείδα ποτέ. Μόνο την Άννα Μαρία θυμάμαι από το σχολείο. Πού να είναι τώρα η Άννα Μαρία; Μήπως ξέρεις, Κωνσταντίνα; Να είσαι καλά.)    Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο