Την αποφράδα εκείνη ημέρα των εκλογών επισκέφθηκα την αδερφή μου. Την ώρα του φαγητού σκάει διά στόματος του δεκάχρονου ανιψιού μου, που έχει πάρει το πιο σοβαρό ύφος του κόσμου, η εξής ερώτηση: «τι είναι το μνημόνιο, θεία»;

Φορώντας το πιο αδιάφορο κι ανέκφραστο προσωπείο -και με τελείως αποχρωματισμένη φωνή-, του απαντώ με δέκα λέξεις:

«Μνημόνιο είναι μια οικονομική συμφωνία μεταξύ κρατών, τίποτε το αξιόλογο».

Α μάλιστα, λέει ο μικρός σκύβοντας το κεφάλι.

Ξέρεις κάτι, αγόρι μου; Ντρέπομαι αλλά για πρώτη φορά «το θειάκι» σου είπε ψέματα.

Όχι, αγόρι μου, δεν είναι αυτό το μνημόνιο.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που η μαμά δεν πηγαίνει πια στη δουλειά. Όχι, δεν την απέλυσαν, αυτή ήθελε να σταματήσει για να περνάει περισσότερο χρόνο με σένα.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που ο μπαμπάς λείπει όλη τη μέρα από το σπίτι, και, όταν γυρίζει, δεν παίζει μαζί σου. Όχι, δεν είναι κουρασμένος απλά είσαι μεγάλος πια για ποδοσφαιράκι.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που δεν πηγαίνεις πια τόσο συχνά στον παππού και στη γιαγιά στο χωριό. Όχι, δεν φταίει που η βενζίνη κοστίζει πολύ αλλά που εκεί σου κάνουν όλα τα χατίρια και σε κακομαθαίνουν.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που δεν θα αποκτήσεις, σύντομα τουλάχιστον, το αδερφάκι που τόσο επιθυμείς. Όχι επειδή δεν περισσεύουν χρήματα για γάλατα και πάνες αλλά επειδή θα κλαίει συνέχεια και θα σε ενοχλεί.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που σύντομα θα αλλάξεις σπίτι και γειτονιά. Όχι, δεν θα σας το πάρει η τράπεζα, αλλά για να έχεις την ευκαιρία να κάνεις νέους φίλους.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που το φετινό καλοκαίρι δεν πήγες ούτε μια μέρα διακοπές κι ας κολυμπάς σαν δελφίνι. Εξάλλου, το ταξίδι με το αυτοκίνητο σου προκαλεί ναυτία.

Μνημόνιο είναι ο λόγος είναι ο λόγος που πέρασες ολόκληρο το καλοκαίρι κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους του διαμερίσματος, γυμνός, να λούζεσαι στον ιδρώτα. Εξάλλου, το air condition ξηραίνει την ατμόσφαιρα και σου προκαλεί βήχα.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που το φετινό χειμώνα δεν θα βγάζεις το μπουφάν σου ούτε μέσα στη τάξη ούτε και μέσα στο σπίτι αλλά και πάλι θα κρυώνεις, αφού τα καλοριφέρ θα είναι σβηστά. Εξάλλου, η ζέστη που δημιουργούν είναι ανθυγιεινή κι ανυπόφορη.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που κάθε φορά που αρρωσταίνεις περιμένεις τόση ώρα στη σειρά του γκρίζου νοσοκομείου και όχι στο πολύχρωμο ιατρείο του κυρίου Βασίλη που σε παρακολουθούσε από μωράκι. Εξάλλου, είναι προτιμότερο να σε εξετάζει διαφορετικός γιατρός κάθε φορά.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που, αν και τα δοντάκια σου είναι λίγο στραβά, δεν θα πας στον οδοντίατρο για να σου βάλει σιδεράκια. Εξάλλου, είναι αντιαισθητικά και θα σε κοροϊδεύουν οι συμμαθητές σου.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που δεν τρως τα αγαπημένα σου φαγητά τόσο συχνά όσο πριν. Εξάλλου, σύμφωνα με τη μεσογειακή διατροφή πρέπει να τρως περισσότερα όσπρια και λαχανικά.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που δεν αγόρασες ούτε φέτος καινούργια τσάντα για το σχολείο. Εξάλλου, είσαι συναισθηματικά δεμένος με την παλιά.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που φοράς τα ίδια και τα ίδια ρούχα, και, όταν σου αγοράσουν καινούργια, αυτά θα είναι τουλάχιστον δύο νούμερα μεγαλύτερα. Εξάλλου, έτσι θα προλάβεις να τα χαρείς για περισσότερο καιρό.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που δεν θα συνεχίσεις τα μαθήματα πιάνου που τόσο αγαπούσες. Εξάλλου, η φετινή τάξη είναι δύσκολη και δεν θα έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που πρέπει να επιλέξεις μεταξύ των δύο αθλημάτων που σου αρέσουν. Όχι, γιατί κοστίζουν αλλά για να μην κουράζεσαι.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που ούτε φέτος δεν θα πας σε φροντιστήριο αγγλικών. Πού να τρέχεις τώρα, αφού στα μαθαίνει η μαμά στο σπίτι κι ας μην τα ξέρει πολύ καλά.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που σταμάτησα να σου φέρνω δώρα, φταίει που τις Κυριακές που έρχομαι είναι όλα τα μαγαζιά κλειστά.

Μνημόνιο είναι ο λόγος που δεν πήγαμε την εκδρομή στην Αθήνα για να δούμε την Ακρόπολη και το μουσείο όπως σου υποσχέθηκα. Εξάλλου, τα είδαμε σε τόσες φωτογραφίες, γιατί να σε ταλαιπωρώ;

Μνημόνιο είναι ο λόγος που δεν θα γίνεις, μικρή μου μεγαλοφυΐα, ο επιστήμονας που ονειρεύεσαι. Εξάλλου, η δουλειά του ανθρακωρύχου σε μια μακρινή κι άγνωστη χώρα ακούγεται περισσότερο συναρπαστική, έτσι δεν είναι?

Εύχομαι, αστέρι μου, να μην χρειαστεί να αποκαλύψεις ποτέ το τεράστιο ψέμα που μόλις προχθές σου είπα.

Κράτα μόνο αυτό:

Μνημόνιο είναι κάτι το ανάξιο λόγου. Το μόνο σημαντικό είσαι εσύ, εσύ κι όλα τα παιδιά του κόσμου.

(Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που για ακόμη μια φορά επικύρωσαν το μνημονιακό καθεστώς με τη ψήφο τους).

Γεωργία

Υ.Γ. Πέρασα το πρωί έξω από ένα δημοτικό σχολείο, ήταν η ώρα του διαλείμματος. Το προαύλιο πλημμυρισμένο από δεκάδες παιδιά που έτρεχαν, έπαιζαν, έτρωγαν το κολατσιό τους και κουβέντιαζαν χαρούμενα. Μπροστά σ’ αυτό το σκηνικό, άλλες φορές χαμογελούσα αυθόρμητα. Σήμερα βούρκωσα, έκλαψα για τη χαμένη ανεμελιά και τα χαμένα τους όνειρα.

Τους τα χρωστάμε.

Μόνο στα ΠΑΙΔΙΑ χρωστάμε τα ΠΑΝΤΑ. Στους “άλλους” ΤΙΠΟΤΕ.

(Αγαπητή Γεωργία, τα παιδιά είναι ευτυχισμένα. Και είναι χαρούμενα, όταν έχουν τους γονείς τους κοντά τους. Μετά έρχεται η κούραση και το στραπάτσο. Οι γονείς αρκούν στα παιδιά. Οι πιο ευτυχισμένες ώρες της ζωής μου ήταν τα πρωινά της Κυριακής που οι γονείς μας δεν δούλευαν και τους φτιάχναμε καφέ, και τους τον πηγαίναμε στο κρεβάτι, και πηδούσαμε κι εμείς πάνω στο κρεβάτι, και κάναμε αγκαλιές με τις ώρες. Αν ήθελα να ξαναζήσω κάτι στη ζωή μου -έστω για πέντε λεπτά-, είναι αυτό. Να θυμάσαι πάντα την ταινία «Η ζωή είναι ωραία», όπου ο Μπενίνι παίζει με τον γιο του μέσα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Και στο τέλος -μέσα από το παιχνίδι- του σώζει τη ζωή, ενώ αυτός σκοτώνεται. Έχω αποφασίσει να αντιμετωπίζω το Μνημόνιο, όπως κάνουν τα παιδιά: με αδιαφορία. Κι αν με ρωτήσει κάνα πιτσιρίκι «τι είναι το Μνημόνιο», θα μιμηθώ την ταινία «Ο Κυνόδοντας» και θα του πω πως είναι το μαλλί της γριάς ή το καρουζέλ. Και μετά θα μου λέει «θέλω να φάω Μνημόνιο» ή «πάμε να κάνουμε Μνημόνιο». Να είσαι καλά Γεωργία. Να τον χαίρεστε.)

http://pitsirikos.net/2015/09/