Στάλες αλμύρας το βλέμμα μου κομμάτιασαν…Σ” είδα να φεύγεις…
Δε σ” αντίκρυσα μα σ” είδα…Στις λέξεις κρυμμένο το «αντίο»…
Το «σ” αγαπώ» σου «φεύγω» ουρλιάζει…Ματώνει η Ψυχή…
Γαλήνια η θάλασσα ναυάγια κρύβει μέσα της…Σ” εκείνο ταξίδι ζήτησες…
Μ” εκείνο πίσω σου μ” άφησες…Θα με σκοτώσω απόψε ξανά..
Και πάλι θα γελάσεις δίχως να έχω αστειευτεί. Και πάλι θα δεις να τριγυρνάω σε λεωφόρους κοινές και δε θα δώσεις καμία σημασία στα λεγόμενά μου…
Το ρολόι μετράει της φυγής σου το βήμα .. κάθε πράξη σου θύτης κι η καρδιά μου το θύμα… Τόσες νύχτες σε ψάχνω κι όλο βρίσκω απουσία
Θέλω πάλι να κλάψω μα δεν έχει αξία…Υπάρχει κάπου ένα μέρος που θα είμαστε μαζί..Ένα μέρος που αν το θέλεις θα’σαι πάντοτε παιδί..
Υπάρχει πάντα μια ελπίδα πως το όνειρό μας ζει Μια κραυγή ερωτευμένη που παρέμεινε βουβή…Υπάρχει κάπου ένα μέρος που ακόμα σ’αγαπώ..
Ένα μέρος να σε χάσω μα και πάλι να σε βρω …Υπάρχει πάντα μια εικόνα χαραγμένη στο μυαλό…Φυσάει αέρας, αέρας λυσσασμένος βαθιά τα χέρια μου στις τσέπες του καημού χωρίς εσένα πια γυρίζω παγωμένος
με τα σημάδια του αποχωρισμού…Έλα και κόψε με στα δυο με μια ματιά μαχαίρι ματωμένο δύο φορές να σ’ αγαπώ…Μεσ’ στη βροχή χαρτί τσαλακωμένο λόγια που γράφαμε και τώρα έχουν σβηστεί για δυο ζωές εγώ θα περιμένω να ξαναγράψουμε σ’ ένα λευκό χαρτί … Ήσουν για μένα άνοιξη κι ελπίδα Στεγνό λιμάνι στην καταιγίδα Γιατί ζωή μου ήσουν μοιραία
Η πρώτη αγάπη κι η τελευταία…Δε μπορώ να κλείσω μάτι ούτε μια στιγμή
Έφυγες και μού “φυγε η ψυχή Νύχτα κάνε μου παρέα κι ότι πιείς θα πιώ
Μέθυσέ με για να ξεχαστώ……

εγραψε το πιτσιρικι