Οταν κάτι είναι χυδαίο, τίποτα χειρότερο απ’ αυτό δεν υπάρχει.

Εκτός από τα αποτελέσματα της χυδαιότητας.

Λέει ο Τσίπρας ότι όποιος έχει τα πιο πολλά φράγκα παίρνει κανάλι. Χυδαίο; Τελείως. Λέει ο κ. Παππάς ότι το μόνον που χωρίζει έναν καναλάρχη από μια τηλεοπτική άδεια είναι το πορτοφόλι του – ή, επί το αριστερότερον, η πορτοφόλα. Χυδαίο; Τελείως.

Αλλα κριτήρια; Οπως η δημοσιογραφική δεοντολογία, το συμφέρον του λαού, η εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας; ποιος τα γαμεί…

Βεβαίως το ως άνω ερώτημα είναι ρητορικόν. Διότι όλα αυτά κι άλλα πολλά τα γαμούν εκείνοι που αντικατέστησαν το Σύνταγμα με το Μνημόνιο, εκείνοι που υποκατέστησαν το «όχι» με το «ναι», εκείνοι που τσακίζουν τις εργασιακές σχέσεις, αυτά τα αθύρματα που φέρονται στους πολίτες σαν να είναι ηλίθιοι.

Υπάρχει τίποτα χυδαιότερο στη νεότερη ιστορία της Αριστεράς από την παραδοχή του Τσίπρα ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς; από την παραδοχή, δηλαδή, της ήττας; Μιας ήττας με την οποίαν εκπαιδεύει έκτοτε αυτή η κατ’ όνομα Αριστερά τον λαό να σκύβει το κεφάλι, να θλίβεται, να απελπίζεται, να παραιτείται;

Αλλά, αν ο λαός εκπαιδεύεται από την Αριστερά Που Γονάτισε στο κισμέτ της υποταγής, η ίδια εκπαιδεύει τον εαυτόν της στη χυδαιότητα. Τι άλλο από χυδαιότητα είναι να διορίζουν εαυτούς και αλλήλους ποταμηδόν, διάφοροι φλούφληδες που πιστεύουν ότι η φωτογραφία του Βελουχιώτη στον τοίχο τους λειτουργεί ως άλλος μπάρμπας απ’ την Κορώνη για την τύχη τους;

Οταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα έχει γίνει γνωστό ποιοι πήραν τις τηλεοπτικές άδειες.

Ως διά μαγείας ο κ. Καλογρίτσας, φέρ’ ειπείν, θα έχει πάψει να είναι εργολάβος, ώστε να έχει αρθεί το ασυμβίβαστο ή ο συνταξιούχος θα μαθαίνει πλέον ότι του ξαναματακόβουν τη σύνταξη απ’ το κανάλι του κ. Μαρινάκη κι όχι απ’ το κανάλι του κ. Ψυχάρη. Θρίαμβος

του συνταξιούχου κατά της διαπλοκής!

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια – πόσω μάλλον οι κατ’ εξακολούθησιν αφόρητες σοφιστείες που μετέρχεται αυτή η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ή μάλλον για να δικαιολογήσει τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα υποτελές στη Γερμανία μόρφωμα που ασκεί ξετσίπωτα την πιο νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά πολιτική. Τι κάνει

η COSCO στο λιμάνι; λιάζεται; Γιατί δόθηκε το Ελληνικό στον κ. Λάτση; Αριστερό είναι αυτό ή χυδαίο; Δεν είναι χυδαίο όταν ο κ. Τσακαλώτος λέει ότι πουλήσαμε διαπραγματεύσεις στον ελληνικό λαό; – αν δεν ξέρει ελληνικά (γιατί να μην ξέρει ελληνικά;), να πάει να μάθει.

Πάντως, τα ίδια ελληνικά ήξεραν ο κ. Τσακαλώτος ή ο κ. Φάμελλος όταν διαδήλωναν κατά του ΕΝΦΙΑ και στα ίδια ελληνικά λένε τώρα σοφιστείες και παρλαπίπες για να δικαιολογήσουν την (μάλιστα αυξημένη) επιβολή του. Τα ίδια

κορακίστικα ελληνικά του ψεύτη, του υποκριτή, του ιδιοτελούς και του χυδαίου.

Οι άνθρωποι αυτοί διασύρουν την Αριστερά και λεηλατούν την Ελλάδα. «Δυο φορές ανόητοι (ω της οίησης και της μέθης) είναι όσοι ζητούν εκλογές», είπε ο Τσίπρας, ενώ όταν ζητούσε εκλογές ο ίδιος είχε το «ηθικό πλεονέκτημα» του κ. Σαγιά και της κυρίας Τζάκρη. Ομως

το μόνον που απασχολεί κατ’ αυτάς τον Τσίπρα και τους παρακοιμωμένους του είναι τα γκάλοπ: όταν το κοντέρ δείξει τον ΣΥΡΙΖΑ να κατρακυλάει στο 15%, τότε ο αρχηγός του θα προσφύγει σε εκλογές. Ωστε να εξασφαλίσει ένα ποσοστό που θα του επιτρέψει την κατά το δυνατόν ασφαλή αποχώρηση. Αλλωστε, όταν ολοκληρώσει τη δουλειά που του έχουν αναθέσει οι Δυνάστες-Δανειστές, δεν θα τον χρειάζονται πλέον. Η χώρα

με εργαλείο την κρίση θα έχει γίνει ειδική οικονομική ζώνη, ικανή τότε να επιστρέψει στη «σοβαρότητα» μιας «ανάπτυξης» τύπου Στουρνάρα ή Μητσοτάκη, «δίκαιη» κι αυτή, όσον «δίκαιη» υπήρξε η πολιτική Τσίπρα με τα παράλληλα γεμιστά Θεσσαλονίκης και τις λοιπές χυδαιότητες. Κατά κόρον χυδαιότητες. Μια κορυφαία (μετά

τις αυτοκτονίες) χυδαιότητα είναι και η αλλαγή του τοπίου της Διαπλοκής. Το οποίον όντως άλλαξε για τους διαπλεκόμενους, αλλά όχι για τους εγκλωβισμένους στην εξουσία τους…

Πηγή