Πίσω από τα μεγάλα μάτια σου, τα καμπύλα χείλια, το αβασταχτο και απεραντο χαμογελο σου, ειναι ανάγλυφα στο μαλαματένιο σκέπασμα της ύπαρξής σου..εισαι η νοσταλγία του τωρα και του αυριο, του βάρους στην ψυχη μου μιας ύπαρξης ζωντανής, σαν τα κλωνάρια της φρικτής ιτιάς τα σωριασμένα μέσα στη διάρκεια της απελπισίας…ενώ το ρέμα του ποταμου κίτρινο κατεβάζει αργά τα κλαδια ξεριζωμένα μες στο βούρκο…Μου ανήκεις σαν τις τούφες του δυόσμου, σαν τον ήχο του μαντολίνου μου…Εντάξει δεν κλαίμε… Μεγαλώσαμε…Μονάχα όταν βρέχει βγαινουμε για χορο στη βροχη ψηλαφίζοντας την αλήθεια, πικρή, δύστροπη, πολύτροπη, ερμητική.. Όλες τις φυσαλίδες από σκιά, και τις θαλάσσιες ανεμώνες δωρο στα γενεθλια σου θα σου κανω… Εισαι παρούσα στα όνειρα μου, και μονάχα να σε μαντεύω αφήνεις και δεν μου φανερώνεσαι… Εσύ που από το να σε θέλω τόσο μου ανήκεις…Ειαι ερωτας μοναχικος και άπιαστη σε όνειρο και πραγματικότητα… Έχεις μια χάρη και το ξερεις…Στην άνθησή σου φορας στεφάνι το μαρασμό…θυμασαι τοτε που μια νύχτα πήρα την ομορφιά σου στα γόνατά μου; ηταν τοτε που την βρήκα μικρή και την βλαστήμησα… Εισαι ένας δρόμος μακρύς και σιωπηλός. Βαδίζω στο σκοτάδι και παραπατώ και πέφτω.. και στρίβω και ξαναστρίβω σε γωνιές γεματες απο σκοταδι που πάντα με βγάζουνε στο στο δικος σου δρόμο….Αναζητώ μες στης καρδιάς μου την ομίχλη ένα μουράγιο το πλοίο μου να δέσω παρέα…Να βλέπω τα μαλλιά σου να ανεμίζουν…Κοιτα ψηλα στον ουρανο, ενα αστέρι έπεσε μα δεν πρόλαβα ευχή να σου χαρίσω.. Ηταν τοτε που ξυπόλυτοι κλοτσούσαμε τον ερωτα οι δυο μας….

εγραψε το πιτσιρικι

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
< < ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ >>
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°