Σαν δηλητήριο στάζουν. στην ήδη ασφυκτική καθημερινότητα, όλο και περισσότερες δόσεις από το εφιαλτικό μετά. Κι ενώ όσα ζούμε έχουν έντονη τη γεύοη της φαρσοκωμωδίας, το χαμόγελο -έστω ειρωνικό- είναι δύσκολο να «σκάσει», γιατί ο καθένας αντιλαμβάνεται πια πως η «ιστορία μιλάει για όλους».
Η στοχοποίηση των μεταναστών σηματοδοτεί την τραγική προοικονομία που ξετυλίγεται μπροστά
στα μάτια μας: είναι το απαρτχάιντ στο οποίο έχουν καταδικάσει την κοινωνία ολόκληρη. 

Ο «αδιάβαστος» Χρυσοχοΐδης αναγορεύεται σε θεματοφύλακα της τάξης και της δημόσιας Υγείας, ενώ με θεατρινίστικες αστυνομικές επιχειρήσεις καμώνονται πως αντιμετωπίζουν τη γκετοποίηση και την περιθωριοποίηση μιας ολόκληρης πόλης.
Είναι αναμενόμενο. Τι άλλο έχει απομείνει ως όπλο στους κυβερνητικούς συνεταίρους, όταν τα αφεντικά της τρόικας δεν διστάζουν και παραθέτουν χαρτί και καλαμάρι τα μετεκλογικά τετελεσμένα; Ο κάθε Μορς της Κομισιόν και Τόμσεν του ΔNT, με άνεση δηλώνουν… ψήφο και ορίζουν το μετεκλογικό πρόγραμμα. Ο πρώτος επιτρέπει μόνο ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και ο δεύτερος εξαγγέλλει νέο σφαγιασμό μισθών και απολύσεις.

Ο πολυπόθητος στόχος της αυτοδύναμης συγκυβέρνησης δεν αποτελεί παρά την απαραίτητη μάσκα του ειδικού καθεστώτος της νέας κατοχής. Ο ληστρικός χαρακτήρας της ανταλλαγής των ομολόγων έχει πλέον πανηγυρικά αποκαλυφθεί. Ο κόσμος μιλάει για «κούρεμα» και δεν εννοεί τίποτε άλλο από φτώχεια και ανεργία.
Η λεηλασία των αποθεματικών των πανεπιστημίων και των νοσοκομείων αποκάλυψε, σε όλο της το μεγαλείο, τη μαφιόζικη πρακτική των ντόπιων υπαλλήλων της διεθνούς κλεπτοκρατίας. 

Θα ορίσει, επιτέλους, ο καίσαρας Παπαδήμος την ημερομηνία των εκλογών; Όχι πριν ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις του… Και, βέβαια, απόλυτα προγραμματισμένος στη συχνότητα που εκπέμπει η τρόικα, επαναλαμβάνει την κινδυνολογία της εξόδου από την Ευρωζώνη και δεν αποκλείει ένα νέο επαχθές δάνειο. Εντελώς φυσιολογικά, δηλώνει μετεκλογικά διαθέσιμος.

Έτσι θα πάμε ώς τις εκλογές, με εναλλαγές οπερέτας και τρόμου. Οι δυνάμεις καταστολής μαζί με τα ΜΜΕ αναδεικνύονται στους πιο αποδοτικούς βραχίονες της διεκπεραίωσης του «συμβολαίου θανάτου», που το παραπαίον πολιτικό κατεστημένο του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει.

Το κατοχικό σκηνικό στις 25 Μάρτη και η αντιμεταναστευτική υστερία δεν μαρτυρούν τίποτε διαφορετικό. Όλη η χώρα ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για μια εξανδραποδισμένη κοινωνία, αυτή θα είναι η ψυχρή χαρά των… επενδυτών, που αντιπροσωπεύει το όραμα «ανταγωνιστικότητας» του Τομσεν. Αυτό το ζοφερό μέλλον απηχεί σε αντίστιξη το «Θαυμάσια!» του Παπαδήμου, μετά την παρέλαση στην έρημη Αθήνα.

Αλλά μήπως υπάρχει κι ένας κυρίαρχος λαός; Το σενάριο προβλέπει ότι πρέπει κάπως να τους… ψηφίσει. Δεν θα είναι καθόλου εύκολο έργο, ούτε να περάσει στο «ντούκου» μια προεκλογική περίοδος-κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τους αυτουργούς της καταστροφής της χώρας, ούτε να ευοδωθούν οι εκβιασμοί και ο φτηνός αποπροσανατολισμός με τα ρατσιστικά πογκρόμ. Η λαϊκή ενεργοποίηση στις παρελάσεις έφερε ξανά στο προσκήνιο την επικίνδυνη μεταβλητή που έχει σφραγίσει τις εξελίξεις της διετίας των μνημονίων σε μία αντίστροφη φορά. Εδώ ακριβώς ορίζεται η πρόκληση για την Αριστερά.

Πηγή: «Δρόμος της Αριστεράς»