ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Τις τελευταίες μέρες η τηλεόραση με έχει γεμίσει με εικόνες απέχθειας και φόβου. Ο Βαγγέλης, οι παιδόφιλοι, ο πόλεμος και οι βιασμοί. Αυτό είναι η πολιτική. Όσο περισσότερο φοβάσαι, τόσο πιο πειθήνιος είσαι. Όταν ταλαντεύεσαι μεταξύ του φόβου πως θα δείρουν τα παιδιά σου στην πορεία ή πως οι ληστές περιμένουν δίπλα από το ΑΤΜ, θα ζητήσεις μόνος σου τις κάμερες παρακολούθησης προκειμένου να νιώσεις μια εικονική ασφάλεια. Όσο περισσότερο φοβόμαστε το αύριο, τόσο πιο πρόθυμα αποδεχόμαστε κάθε μέτρο ή μνημόνιο, κάθε μορφής ανελευθερία. Οι σκέψεις σου πλημμυρισμένες με φόβους που άλλοι τρύπωσαν εκεί, ναρκωτικά, έξοδος από το ευρώ, τρομοκρατία, κάθε λογής καταστροφολογία. Πώς να μην αποζητήσεις τη λύση στις υποσχέσεις των πολιτικών; Πώς να βρεις το κουράγιο να σταθείς στα πόδια σου όταν το μόνο που σου λένε είναι πως κινδυνεύουμε; Με την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα διάχυτες στις ειδήσεις των οκτώ, δεν είναι παράλογο που συμφωνούμε τόσο εύκολα σε ό,τι κι αν μας προτείνουν. Ο φόβος σε κάνει τον αγαπημένο τους ψηφοφόρο.