ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Κάτι που μου κάνει εντύπωση στη σημερινή Ελλάδα είναι η απόλυτη βεβαιότητα που έχουν οι περισσότεροι Έλληνες για την ορθότητα των απόψεών τους. Πραγματικά, αυτό είναι εντυπωσιακό. Είναι εντυπωσιακό γιατί η απόλυτη βεβαιότητα είναι το κύριο χαρακτηριστικό των ηλιθίων.

Σε μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει και η κοινωνία παραπαίει, θα περίμενε κάποιος οι πολίτες και όσοι εκφράζουν δημόσιο λόγο να έχουν μια διάθεση αυτοκριτικής.

Κάπως φτάσαμε ως εδώ, κάποια πράγματα έφταιξαν, υπήρξε μια διαδρομή, δεν ξυπνήσαμε ξαφνικά μια μέρα και διαπιστώσαμε πως η χώρα έχει χρεοκοπήσει και η κοινωνία έχει γίνει σμπαράλια.

Όχι, τίποτα από αυτά δεν συνέβη.

Εμείς τα ξέρουμε όλα, ο καθένας ξεχωριστά και όπως τον συμφέρει.

Είναι απίστευτη η ανάγκη πολλών ανθρώπων να «κουμπώσουν» αυτά που πιστεύουν και αυτά που τους συμφέρουν πάνω σε οτιδήποτε συμβαίνει.

Ισχύει από τους αναρχικούς μέχρι τους φιλελέδες. Φυσικά, για τους φασίστες ισχύει πάντα.

Μου την λένε οι Συριζαίοι και τους θεωρώ απειλή για εμένα;

Θα την λέω στους Συριζαίους, ό,τι κι αν γίνει, ό,τι κι αν κάνουν. Ακόμα και αν κάνουν μια ανθρωπιστική πρόταση.

Μου την λένε οι δεξιοί και τους θεωρώ απειλή για εμένα;

Θα την λέω στους δεξιούς, ακόμα κι αν είναι μια σωστή και λογική πρόταση του Στέφανου Μάνου.

Και κάπως έτσι, έρχεται η τύφλα και ο φανατισμός.

Κι από εκεί που νομίζεις ότι είσαι δημοκράτης, έχεις γίνει Ταλιμπάν και τζιχαντιστής.

Το ξεπούλημα πολλών ανθρώπων τα χρόνια που πέρασαν, τους έφερε αντιμέτωπους με την πραγματικότητα όταν η χώρα χρεοκόπησε.

Άνθρωποι που έτρωγαν με χρυσά κουτάλια, διαπίστωσαν πως όλη τους η ζωή ήταν λάθος και πως είχαν ξεπουληθεί. Είχαν γίνει κάποιοι άλλοι. Και τώρα πια αυτό ήταν ορατό από όλους, γιατί η κοινωνία υπέφερε.

Κι επειδή είναι δύσκολο να παραδεχτείς πως ξεπουλήθηκες, γίνεσαι φανατικός.

Αντί να πεις «έκανα λάθος, ας το διορθώσω έστω και τώρα», επιμένεις ακόμα περισσότερο στο λάθος και γίνεσαι εμετικός και χολερικός.

Και πια δεν είναι ένα λάθος, είναι η ζωή σου όλη.

(Το σκίτσο φτιάχτηκε πριν από μερικές ημέρες -τρεις ημέρες πριν από την τραγωδία με τους εκατοντάδες πνιγμένους πρόσφυγες στη Λαμπεντούζα- από έναν ταλαντούχο άνθρωπο, ο οποίος πρόσφατα άλλαξε και αφεντικό. Φυσικά, δεν σατιρίζει ποτέ τα πανίσχυρα αφεντικά του. Σατιρίζει τους απελπισμένους πρόσφυγες. Ξέρει πως αντικείμενο της σάτιρας δεν είναι οι αδύναμοι αλλά οι ισχυροί. Αλλά είναι βέβαιος πως έχει απόλυτο δίκιο. Μην εμπιστεύεστε ποτέ τους ανθρώπους με αφεντικά. Αν κι αυτοί που δεν έχουν αφεντικά είναι ελάχιστοι πια.)

Πόσο δίκιο έχουμε όλοι