ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Φίλε Πιτσιρίκο,
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να αποτιμήσουμε νηφάλια – όσο μπορούμε βέβαια – την κατάσταση, παίρνοντας υπόψη μας τα μέχρι τώρα πεπραγμένα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τους συσχετισμούς δυνάμεων και τα πιθανά ενδεχόμενα. Θα προσπαθήσω να αναπτύξω κάποιες σκέψεις μου για το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ που ίσως φανούν χρήσιμες σε κάποιους, που ίσως τους χρησιμεύσουν στο να προσθέσουν κάτι παραπάνω ή να πουν τίποτα καλύτερο.

1) Αρχίζω από το προφανές –που συχνά πολλοί από μας το ξεχνάμε–, λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα επαναστατικό και ριζοσπαστικό κόμμα, όπως έλεγε, ούτε φυσικά πρόκειται να γίνει ποτέ. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, δεν είναι κι ένα κόμμα εντελώς ξεπουλημένο στους ξένους αποικιοκράτες και ντόπιους ολιγάρχες. Η ηγεσία του –κατ’ εμέ– είναι ανεπαρκής, παραμένει όμως τίμια και προσπαθεί να τετραγωνίσει τον κύκλο. Δεν θα τα καταφέρει, αλλά οι προθέσεις φαίνεται πως είναι καλές. Ο δρόμος όμως για την κόλαση, έγραφε κάποιος, είναι συχνά στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις.

2) Την στιγμή που μιλάμε είναι επίσης προφανές ότι οι «θεσμοί» δεν έχουν πάρει όλα όσα ήθελαν, γι αυτό και οι «διαπραγματεύσεις» συνεχίζονται με την ελληνική οικονομία σε κατάσταση πλήρους ασφυξίας και την ελληνική πολιτεία εκβιαζόμενη όπως στις παλαιότερες –χρυσές για τους αποικιοκράτες– εποχές στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Μονάχα κανονιοφόρους δεν έχουν στείλει –ακόμα–, για να πείσουν την κυβέρνηση Τσίπρα να δεχτεί όλους τους όρους τους. Είναι ακόμα προφανές ότι το αδιέξοδο βρίσκεται μπροστά μας, με την έννοια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να πάρει την απόφαση να εγκαταλείψει η χώρα την ζώνη του ευρώ, οπότε μοιραία θα υποχρεωθεί στην υπογραφή μιας νέας δανειακής σύμβασης και ενός νέου μνημονίου στα τέλη του Ιούνη ή στις αρχές του Ιούλη.

3) Είναι επίσης προφανές ότι η κυβέρνηση δέχεται τρομερό και πρωτοφανή -εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι κάτι ανάλογο ούτε έχω υπόψη μου κάποιο άλλο παράδειγμα από την ελληνική ιστορία- πόλεμο από τα δεξιά κι από τα αριστερά της. Η κατάσταση θυμίζει το ανέκδοτο με τον λαγό που ρωτούσε τον λύκο «γιατί δεν φορά κράνος», προκειμένου να βρει ευκαιρία να τον κτυπήσει με νομότυπο τρόπο. Την ιστορία αυτή την βλέπουμε πχ με την τελευταία πράξη απόγνωσης νομοθετικού όμως περιεχομένου της κυβέρνησης. Θα πίστευε κανείς ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να γεννήσει ευρώ προκειμένου να πληρώσει μισθούς και συντάξεις του Μάη μαζί με την νέα δόση του ΔΝΤ και δεν το έκανε. Βλέπεις τους Πατούληδες και τους άλλους «υπέροχους» δημάρχους και περιφερειάρχες να κόπτονται για την αυτονομία της τοπικής αυτοδιοίκησης, κι αναρωτιέσαι για την δημοκρατική ευαισθησία των κυβερνώντων που δεν διστάζουν να βάλουν χέρι στο ταμείο των δήμων! Μιλάμε φυσικά για τους δήμους που αποτελούν το πιο διεφθαρμένο, το πιο διαπλεκόμενο και το λιγότερο ελεγχόμενο κομμάτι του κρατικού μηχανισμού. Αυτοί φωνάζουν που θα χάσουν την δυνατότητα να βολεύουν τους προσωπικούς και κομματικούς τους πελάτες στα μουλωχτά όπως άλλωστε συνέβαινε ακόμα και στα χρόνια της λιτότητας των μνημονίων.

4) Ο γερό-Καραμανλής έλεγε, όπως κι ο Τσώρτσιλ στην Γιάλτα παλιότερα, ότι η Ελλάδα ανήκει στην Δύση, κι αυτό φαίνεται πως ισχύει και σήμερα. Αυταπάτες για στήριξη από Ρωσία και Κίνα διαλυθήκανε γρήγορα. Η Ελλάδα μοιάζει με έναν βράχο σχετικής πολιτικής σταθερότητας στην φλεγόμενη και ευμετάβλητη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου. Πιστεύω ότι είναι ακόμα το λαμπρό μας ιστορικό παρελθόν που έχει διαπραγματευτική αξία αλλά δεν το διαχειριζόμαστε σωστά. Προβάλλουμε στο εξωτερικό την εικόνα μιας Ελλάδας έτοιμης να τιναχτεί στον αέρα και να αποσταθεροποιήσει ολόκληρη της ευρωζώνη κι αυτό είναι λάθος. Μέχρι και ορδές τζιχαντιστών απειλεί να απελευθερώσει –από πού άραγε;– και να στείλει στην Ευρώπη ο κατακαμένος! Κι όλα αυτά, την στιγμή που θα έπρεπε να ζητούσαμε βοήθεια προκειμένου να παραμείνει και να σταθεροποιηθεί περισσότερο η χώρα μας. Προσωπικά, εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι η πλέον κατάλληλη στιγμή για να διαπραγματευτούμε και να ζητήσουμε την συνδρομή και την στήριξη των εταίρων και της δύσης προκειμένου να εγκαταλείψουμε συντεταγμένα το ευρώ. Με ανταλλάγματα, φυσικά, ας μην γελιόμαστε, αλλά θα πρέπει να αποφασίσουμε ποιο είναι το πρωτεύον και ποιο το δευτερεύον στην στρατηγική μας.

Στο δια ταύτα, τι μπορούμε άραγε να περιμένουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τρία πράγματα:

Πρώτα, να επιβάλει τον νόμο στους κοτζαμπάσηδες των ΜΜΕ και των εργολάβων.

Δεύτερο, να προχωρήσει σε μέτρα εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης, μέτρα αναδιανομής του ΑΕΠ -αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων και σύνδεση των φορολογικών τους συντελεστών με την αύξηση της απασχόλησης, μειώσεις των υψηλών μονάχα συντάξεων και μισθών του δημοσίου και ταυτόχρονης αύξησης των παροχών και των κονδυλίων για την αντιμετώπιση της ανεργίας, κλπ- και μέτρα ανακούφισης των κοινωνικά ασθενέστερων ομάδων.

Στην τρίτη, αλλά όχι τελευταία θέση, έρχεται ο σεβασμός του λαού, ο οποίος θα πρέπει να ερωτηθεί με την διενέργεια δημοψηφίσματος, σχετικά με την αποδοχή του νέου προγράμματος. Ειλικρινά, με ενδιαφέρει η διαδικασία ακόμα κι αν γνωρίζω ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν θα είναι υπέρ της απόρριψης του νέου μνημονίου και κατά συνέπεια υπέρ της αποχώρησης από την ευρωζώνη. Για πρώτη φορά θα συζητηθούν ανοιχτά ζητήματα που μέχρι σήμερα θεωρούνται taboo και επιπλέον θα δημιουργηθεί το χρήσιμο προηγούμενο ενός λαϊκού δημοψηφίσματος για τα κρίσιμα για την χώρα ζητήματα, γεγονός πολύ σπουδαίο για το μέλλον.

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι στην πραγματικότητα μια μεταβατική κυβέρνηση. Μπορεί να ανοίξει δρόμους. Μπορεί να κλείσει δρόμους. Η πορεία των πραγμάτων θα κριθεί μέσα στους επόμενους λίγους μήνες. Έχω την εντύπωση πως η πίεση που πρέπει να ασκηθεί πάνω της είναι μία και μόνο μία. Καμία απόφαση για το μέλλον του λαού χωρίς να ερωτηθεί ο ίδιος ο λαός.

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι πόσο κακό είναι να αφήνει μια χώρα -όπως κι ένας άνθρωπος- την κατάσταση να φτάνει στο απροχώρητο και τα προβλήματα να γίνονται βουνό. Αυτό έκανε η Ελλάδα, αυτό έκαναν οι κυβερνήσεις, αυτό ψήφιζαν επί δεκαετίες οι Έλληνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έγιναν κυβέρνηση επειδή οι Έλληνες κατάλαβαν -πέντε χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας- πως δεν πήγαινε άλλο. Η νέα κυβέρνηση δημιουργήθηκε επειδή μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της χώρας είδε την φτώχεια και την εξαθλίωση να του χτυπάνε την πόρτα. Δηλαδή, η νέα κυβέρνηση ήταν μια επιλογή απελπισίας. Σε μια τέτοια κατάσταση, δεν ξέρω πόσο ψύχραιμος μπορεί να είναι κάποιος. Σε αντίθεση με εσένα, εγώ πιστεύω πως η Ελλάδα πρέπει να εκβιάσει. Πρέπει να εκβιάσει γιατί εκβιάζεται. Ο Πάνος Καμμένος δεν είπε αυτό που γράφεις. Είπε αυτό που θα συμβεί, ούτως ή άλλως, αν η Ελλάδα βγει από την ευρωζώνη. Δεν είναι θέμα απειλής, είναι θέμα λογικής. Και τώρα πιστεύω -με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί σήμερα- πως πρέπει να χρεοκοπήσουμε μέσα στο ευρώ. Όταν έχεις απέναντί σου κακοποιούς, δεν θα κηρύξεις τον λόγο του Ιησού. Θα τους πάρεις τα κεφάλια, για να μην πάρουν το δικό σου. Αλλά θα τα δούμε όλα αυτά τους επόμενους μήνες. Με ήλιο, μπάνια και παγωτά. Χαλαρά, Ηλία. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε πια. Αυτό είναι λυτρωτικό. Να είσαι καλά.)

Το πρωτεύον