ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Οι ιθαγενείς που θα χορεύουν, τη μεγαλοβδομάδα στο Σύνταγμα, θα είναι οι βαλτοί του ΣΥΡΙΖΑ. Θα γιορτάζουν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης που (γι” αυτούς) σημαίνει παράταση του Τσίπρα στην εξουσία. Αυτό τους φτάνει. Για τους άλλους, που περιμένουν έξοδο από την κρίση, ανάπτυξη και επενδύσεις με δουλειές, ο μεγαλοβδομαδιάτικος θρήνος θα συνεχίζεται μέχρι το 2030.
Τότε ίσως, το 2030, και εάν η οικονομία έχει αποσυνδεθεί από την πολιτική και τους ανίκανους πολιτικούς της θα είναι σε θέση να προσφέρει δουλειές με σταθερότητα και μέλλον.
Κόντρα στην «φιλοσοφία» που εκφράζει ο «ιδιοφυής» σύμβουλος του πρωθυπουργού, Καρανίκας ότι η «καριέρα είναι χολέρα»…
Σήμερα το μεταπολιτευτικό μοντέλο του κρατισμού παραμένει το ισχυρότερο αντικίνητρο για επενδύσεις και για λύσεις στην ανεργία.
Η αλήθεια είναι πως κανείς επενδυτής δεν θεωρεί εμπόδιο την φορολογία όταν έχει να κάνει με αξιόπιστο κράτος και συνεπείς κυβερνήσεις με αναπτυξιακό όραμα.
Αυτό όμως δεν διακρίνεται στην Ελλάδα, ούτε για το μακρύ ορατό μέλλον. Δεν φαίνεται γιατί δεν βγαίνουν τα «νούμερα» των κομμάτων στις εκλογές αν αφαιρεθεί ο σημερινός κρατικός τομέας ο οποίος στηρίζεται στο φορολογικό μπετόν… των ηλίθιων του ιδιωτικού τομέα.
Οπότε η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, (που κατά πάσα βεβαιότητα θα είναι γεγονός πριν το Πάσχα) είναι ευχής έργο μόνο γιατί απομακρύνει (για ένα χρονικό διάστημα) την (επίσημη) πτώχευση.
Αλλά ταυτόχρονα επισφραγίζεται η «αιχμαλωσία» του ιδιωτικού τομέα στον κρατισμό και στην, σοβιετικής αντίληψης, οικονομική πολιτική ΣΥΡΙΖΑ.
Με τις συνθήκες αυτές οι Έλληνες επιχειρηματίες-επενδυτές αποφεύγουν συμπράξεις με ξένους επενδυτές και προσέλκυση επενδύσεων. Σε εχθρικό περιβάλλον προς την ανάπτυξη η απάντηση των ιδιωτικών επιχειρήσεων είναι συρρίκνωση, απολύσεις και η αναστολή σχεδίων ανάπτυξης.
Αυτό αποδεικνύει άλλωστε η αύξηση της ανεργίας από το 8% το 2008 στο 27% του σήμερα με προοπτική να παραμείνει το ποσοστό αυτό μέχρι το 2026 τουλάχιστον.
Η ιδιωτική επιχείρηση δεν είναι κράτος να προσλαμβάνει, με μια υπογραφή του υπουργού, και να δίνει αυξήσεις, επίσης με υπουργική απόφαση, ανεξάρτητα από τις ζημιές του Οργανισμού ή των ΔΕΚΟ.
Είναι λάθος δε να περιμένει κανείς, μετά το τρίτο μνημόνιο και τον φορολογικό ορυμαγδό, που θα ακολουθήσει από το 2016 μέχρι και το 2018, ότι οι επιχειρηματίες θα «τρέξουν» αγώνα δρόμου επενδύσεων ακόμη και αν μια κυβέρνηση (η σημερινή ή διάδοχός της) εφαρμόσει αναπτυξιακά κίνητρα ή ανακινήσει τις δημόσιες επενδύσεις.
Δηλαδή τι; Η Χαλυβουργική θα επιστρέψει από το έλασμα (που έχει συρρικνωθεί) στην κάθετη παραγωγή χάλυβα, η Χαλυβουργία Ασπροπύργου θα ξανανοίξει το συγκρότημα, η ΦΑΓΕ θα γυρίσει στο γάλα και η ΙΜΑΣ, η ΣΟΦΤΕΞ, η Hellenic Steel θα λειτουργήσουν τα εργοστάσια και θα πάρουν ονομαστικά… όσους απέλυσαν γιατί η όποια κυβέρνηση υπόσχεται να εφαρμόσει κάποια φορολογικά κίνητρα;
Για να μεταβληθεί το οικονομικό περιβάλλον πρέπει να προηγηθούν πολλά. Εκτός από την έξοδο από τα μνημόνια πρέπει να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της Ελλάδας ως κράτος. Να αλλάξει το μείγμα της οικονομικής πολιτικής. Και να μην ορθώνεται το κράτος ως Λερναία Ύδρα πάνω από κάθε ιδιωτικό παραγωγικό και εξαγωγικό επιχειρηματικό όραμα.
Εφόσον προηγηθούν αυτά και ακολουθήσουν νέα κριτήρια παραγωγικότητας στην απασχόληση θα δούμε πραγματική ανάπτυξη με ευεργετικές συνέπειες στην ανεργία και στην τσέπη μας.
Οι ντόπιοι και οι ξένοι επιχειρηματίες δεν θα πειραματισθούν άλλη φορά αναζητώντας (για άλλα 40 χρόνια) πολιτική να συμβαδίζει με όραμα και ανάπτυξη όπως συμβαίνει στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Κύπρο, τη Ρουμανία μέχρι την Ιρλανδία που πέρασαν αλλά ξεπέρασαν τα προβλήματα της κρίσης.
Εκτός αν κάτι αλλάξει στην Ελλάδα.
Πότε όμως και πως θα αλλάξει όταν η φτωχοποίηση βαράει την πόρτα μας αλλά εμείς είμαστε απορροφημένοι από το τσίρκο της Βουλής, τις εξευτελιστικές (ως χώρα) υποκλοπές, τις λίστες Παναμά, τους κακούς του ΔΝΤ και στις παλικαριές Τσίπρα και Παυλόπουλου.
Με κάτι δήθεν κεντροαριστρερές, κεντροδεξιές και κεντροκεντρώες… αναμετρήσεις και κυβερνήσεις θα φθάσουμε, με συνεχείς εκλογές, στο 2030 χωρίς να το καταλάβουμε. Βάλτε τα κάτω, μετρείστε τα… Και θα το δείτε. Και εάν προβλέπω σωστά, η ώρα του Έλληνα ως το γκαρσόνι της Ευρώπης αρχίζει με το τρίτο μνημόνιο που έρχεται.

[email protected]