ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Το κείμενο που ακολουθεί το υπογράφει ένας γαύρος από κούνια, οπότε δεν στεκόμαστε στην “αντικειμενική” ματιά του δράστη. Το δημοσιεύουμε από σεβασμό στο μεγαλείο του ποδοσφαιριστή-αρτίστα Γιώργου Δεληκάρη>
Ένας από τους ανθρώπους που κινήθηκε πάντα με το όχημα της καρδιάς του και που στη διαδρομή το
όχημά του εξοντώθηκε από τους κάθε λογής ανέραστους, ήταν και ο ήρωάς μου.

“Ο Θεός της Κυριακής”, ο άνθρωπος που χόρευε στο χορτάρι, που έκανε την μπάλα ένα με το κορμί του, που μετέτρεπε το γήπεδο σε θέατρο, που μας έκανε να νιώθουμε προνομιούχοι που ξεδίπλωνε το απαράμιλλο ταλέντο μπροστά μας. Όταν ο Γιώργος έκανε τα μαγικά του, το χειροκρότημα ερχόταν αυθόρμητα και όταν πετύχαινε ένα από τα μοναδικά του γκολ ο πανηγυρισμός μετατρεπόταν σε λατρεία.

Η σχέση του με τον Ολυμπιακό θυελλώδης, όπως όλοι οι μεγάλοι έρωτες. Ποτέ του δεν έκρυψε την λατρεία για την ερυθρόλευκη φανέλα που τον έκανε να οδεύει πολλές φορές αντίθετα από το προσωπικό του συμφέρον. Όπως τότε που όντας παίχτης του “Αργοναύτη” αρνήθηκε την τότε διαστημική προσφορά του 1.000.000 από τον Εθνικό για τις 150.000 δραχμές του Ολυμπιακού. Η ιστορία μόλις άρχιζε…

Ο Δεληκάρης ήταν φτιαγμένος, ήταν χειραφετημένος για το ποδόσφαιρο. Δεν προσποιούταν, ήταν. Η εικόνα του μοιάζει πραγματικά εξωπραγματική συγκρίνοντας τον με τους “κατασκευασμένους” παίχτες του σήμερα. Έμπαινε στο γήπεδο με τον αέρα του αλητάκου που όρμαγε στην αλάνα για να ευχαριστηθεί το παιχνίδι, με γραμμένη στο DNA του τη λέξη “αρχηγός”, αναγκάζοντας ενδόμυχα τους άλλους να παραδεχτούν την ανωτερότητα που εξέπεμπε σε κάθε του κίνηση. Έχοντας να αντιμετωπίσει αντιπάλους που ανίκανοι καθώς ήταν να τον σταματήσουν στα ίσα, κατέφευγαν σε σκληρά μαρκαρίσματα, ο Γιώργος έμαθε να προσαρμόζεται στη σκληρότητα του εκάστοτε αντιπάλου νιώθοντας παράλληλα απεριόριστη περιφρόνηση για τους κακοποιούς του ποδοσφαίρου που αντιμετώπιζε κάθε Κυριακή.

Όμως όση σκληρότητα κι αν μπορούσε να αντέξει το κορμί του, η ευαίσθητη ψυχή του σφυρηλατημένη από την καλοσύνη και την αγνότητα, μάτωνε κάθε φορά που του φέρονταν άδικα και με σκληρότητα. Και δεν ήταν λίγες εκείνες οι φορές στο τότε διοικητικό καθεστώς του Ολυμπιακού. Παίχτες με ανύπαρκτη εμφάνιση και προσφορά έπαιρναν πολλαπλάσιες απολαβές από εκείνον που μάτωνε τη φανέλα, που παθιάζονταν μέσα στον αγωνιστικό χώρο για να σηκώσει ακόμη ψηλότερα το λάβαρο του Θρύλου. Όμως ο Γιώργος δεν νοιάζονταν για τα λεφτά αλλά για την στάση αυτών που κονομούσαν από τις μαγικές του αγωνιστικές ικανότητες και θησαύριζαν στην πλάτη του. Ο ίδιος είχε πει: “Δεν απαίτησα χρήματα. Δεν έχω πάρει πριμ ποτέ. Οι λόγοι της απουσίας μου δεν είναι οικονομικοί. Είμαι ευαίσθητος και με επηρέασε η ψυχρή στάση της διοίκησης.”

Ευαίσθητος πάντα, ο Γιώργος υπέμενε με καρτερικότητα τα καψόνια κάποιων προπονητών που δεν ήταν ικανοί να έχουν υπό τις οδηγίες τους έναν τέτοιου βεληνεκούς παίχτη. Προπονητές που επιβάλλονταν ετσιθελικά από το καθεστώς της Χούντας και τον Ασλανίδη που τότε ήταν Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού. Ένας από εκείνους τους περίεργους προπονητές ήταν ο διορισμένος Πετρόπουλος που την περίοδο 1970-1971 τον είχε θέσει εκτός ομάδας παρότι την ίδια περίοδο “πέταγε” με την Εθνική ομάδα. Όμως η παρεμβατικότητα των κρατικών φορέων εκείνη την εποχή που εξυπηρετούσαν συμφέροντα άλλων, τον έθεταν εκτός ομάδας επιβάλλοντας του υψηλότατα πρόστιμα με πρόσχημα αστείες αφορμές που στόχο είχαν να κλονίσουν το ηθικό του παίχτη.

Όμως εκείνος δεν σταματούσε σε όποιο τοίχο κι αν του έστηναν μπροστά του, δεν φοβόταν κανένα και δεν δίσταζε να εκφραστεί ελεύθερα ακόμα κι αν αυτό ενοχλούσε κάποιους που ήθελαν τους παίχτες πιστά πρόβατα χωρίς θέληση και τσαγανό να υπακούν διαταγές ανωτέρων. Σε ένα αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό οι αντίπαλοι έχουν επιστρατεύσει όλα τα όπλα για να κερδίσουν την ομάδα του λιμανιού. Εκτός από κλαδέματα και αγκωνιές, ένας παράγοντας της τοπικής ομάδας έβγαζε το κόμπλεξ του στην επιφάνεια κολλημένος στα κάγκελα “Πούστηδες Αθηναίοι, ιδώ θα γεν’ ο τάφος σας” Γυρίζει τότε ο Γιώργος και τον διορθώνει “Πειραιώτες!” Ο παράγοντας εξοργίζεται “Θα μι κανς ισυ τουν έξυπνου; Θα πιθάνς!”. Τότε ο Γιώργος γυρίζει και με ένα συγκαταβατικό βλέμμα και με γλυκιά φωνή του απαντάει “Δεν είναι κακό που είσαι λίγο χαζούλης. Δεν είσαι ο μόνος. Αλλά πως τα βγάζεις πέρα στη ζωή; Από πού κάνουν πιπί ξέρεις;”. Και άγαλμα ο παράγοντας!!

Όμως δεν δίσταζε και να επαναστατεί όταν έβλεπε πως οι άλλοι δεν ακολουθούσαν το δρόμο του πάθους και του αγώνα που είχε ο ίδιος σημαία του. Σε ένα αγώνα με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα έβγαλε την φανέλα του επειδή τσαντίστηκε με την κακή απόδοση των συμπαιχτών του. Το έκανε όχι γιατί περιφρονούσε την φανέλα (αν είναι ποτέ δυνατόν!) αλλά γιατί ένιωθε πως μια τόσο βαριά φανέλα πρέπει να την φοράει η καλύτερη ομάδα και αυτός εφόσον ήταν μέλος αυτής της ομάδας που δεν έπαιξε καλά (άσχετα με την προσωπική του εμφάνιση) δεν άξιζε να τη φοράει. Αυτός ήταν ο Γιώργος. Δεν γούσταρε τα ημίμετρα και τις μετριότητες. Δεν γούσταρε το καλό αλλά το καλύτερο, αδιαφορούσε για το ανώτερο γιατί ήταν αφοσιωμένος στο ανώτατο. Γι αυτό πέρασε και στη σφαίρα του μύθου.

Κάποτε ο Γουλανδρής του είχε πει: “Γιώργο, η μοίρα όλων των μεγάλων παιχτών και των μεγάλων καλλιτεχνών είναι να αγαπηθούν υπερβολικά και να μισηθούν παράλογα. Όσοι δεν αντέχουν κάνουν λάθος δουλειά”.

Τότε δεν ήξερε ούτε ο ίδιος πόσο προφητικά έμελλε να αποδειχθούν αυτά τα λόγια. Όμως το προβλεπόμενο πεπρωμένο για ένα παίχτη-καλλιτέχνη έπρεπε να εκπληρωθεί με κάθε θυσία. Και αυτή ήταν η κίνηση του υπέρτατου πόνου. Και για εκείνον και για τους εκατομμύρια οπαδούς του Ολυμπιακού που έβλεπαν μια σημαία τους να πηγαίνει στο εχθρικό στρατόπεδο. Αυτό του προστατευόμενου από τη χούντα Παναθηναϊκού. Για τον Γιώργο αυτές οι ελάχιστες εμφανίσεις με τον αιώνιο αντίπαλο ήταν μαχαιριές που δεν έχει καταφέρει ακόμα να ξεπεράσει. Ήταν σπαθιά που του έκοβαν την ψυχή σε κομμάτια και τον οδήγησαν σε κατάσταση τρέλας. Στο πρώτο του παιχνίδι με τη νέα του ομάδα εναντίον στον λατρεμένο του Ολυμπιακό είχε ζητήσει να μην παίξει. Ήταν στον πάγκο για ένα ημίχρονο περίπου, μέχρι την στιγμή που ο προπονητής του τού είπε να αρχίσει ζέσταμα γιατί θα έμπαινε μέσα. Στην άρνηση του Δεληκάρη ο προπονητής τον φοβέρισε με τιμωρία. Η λιτή απάντηση του Δεληκάρη “Στ’ αρχ.. μου” ήταν οι τελευταίες του λέξεις πριν κατευθυνθεί προς την έξοδο του σταδίου.

Όπως ήταν φυσικό στο μικρό χρονικό διάστημα που έκατσε στην ομάδα της Αθήνας δεν κατάφερε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του, μην δείχνοντας κάτι σημαντικό στους παράγοντες του Παναθηναϊκού που γρήγορα τον έθεσαν εκτός ομάδας. Δεν ήξεραν βλέπετε πως η φυγή του από την ομάδα της καρδιάς του και η πορεία του στον μεγάλο αντίπαλο δεν ήταν μια κίνηση κερδοσκοπική αλλά μια πράξη αντίδρασης. Αντίδρασης ενάντια σε αυτούς που του φέρθηκαν σαν σκουπίδι στον Ολυμπιακό ενώ εκείνος πρόσφερε τα πάντα, αντίδραση στην αδικία που έβλεπε να πνίγει την ομάδα από τα αποδυτήρια μέχρι τα κεντρικά γραφεία. Παντού παρεμβατικότητα, ψίθυροι, μυστικοπάθεια και κρυφτό. Αυτά ο μάγκας, ο άντρας, ο άνθρωπος με όλη τη σημασία των λέξεων, Δεληκάρης δεν μπορούσε να τα αντέξει. Επέλεξε τον αιώνιο αντίπαλο για να μπει στο μάτι εκείνων που νόμιζαν ότι εξαιτίας της αγάπης του θα τον είχαν υποχείριο για πάντα.

Όταν μπήκε σαν αντίπαλος στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος ήταν όταν ο Ολυμπιακός είχε τιμωρηθεί να παίξει στην Πάτρα με τον Παναθηναϊκό, και τότε που όλοι κρεμασμένοι στα κάγκελα αποδοκίμαζαν τον Κυράστα και τον Αποστολάκη, χειροκροτούσαν τον Δεληκάρη, λέγοντάς του: “Ρε Γιώργο στο λιμάνι ήσουν βασιλιάς και ‘δω είσαι αναπληρωματικός του Λιβαθηνού και του Κατσιάκου;” για να έρθει η απάντηση “Τι ήθελα και έμπλεξα με τους μαλάκες;!”. Αυτός ήταν ο Δεληκάρης. Μπέσα για μπέσα, μαγκιά πειραιώτικη και άγρια ομορφιά. “Ο Τζορτζ Μπεστ της Ελλάδος” τον φώναζαν πολλοί και δεν είχαν άδικο. Όπως ο Ιρλανδός, έτσι και αυτός είχε τα δύο θανάσιμα χαρακτηριστικά: Μπαλαδόρος και καρδιοκατακτητής. Κυκλοφορούσε με ένα κόκκινο Άλφα Ρομέο, που στο κάθισμα του συνοδηγού κάθονταν μια πανέμορφη παρουσία, κάνοντας τα κοριτσόπουλα στις γειτονιές να αναστενάζουν…

Όπως όλοι οι αστέρες κάθε εποχής ο Γιώργος είχε πάντα στραμμένα τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του, που προσπαθούσαν να κατανοήσουν τον ίδιο, να περιορίσουν στα όρια του λόγου τα τεράστια ποδοσφαιρικά και ατομικά του προσόντα, να ανακαλύψουν τον άνθρωπο πίσω από το μύθο. Όπως κάθε μεγάλος αποθεώθηκε και μισήθηκε. Αγαπήθηκε από τους Ολυμπιακούς, αυτούς που εκτίμησαν την ποδοσφαιρική τέχνη του και μισήθηκε από τους “Ολυμπιακάρες” αυτούς που υποκινούνταν από κάθε λογής συμφέροντα προβάλλοντας μια ψεύτικη εικόνα οπαδού και συνεχίζουν μέσα στα χρόνια να αναπαράγονται σαν μικρόβια φτάνοντας ακόμα και στη σημερινή εποχή… Αποθέωση και αποδοκιμασία – και ο Γιώργος να ισορροπεί ανάμεσα στην αγάπη που έδινε και την αδιαφορία που λάμβανε. Όχι, δεν άντεχε άλλο.

Μετά την ολοκληρωτική του φυγή από το ποδόσφαιρο πολλά ακούστηκαν και ακόμα περισσότερα γράφτηκαν. Κάποια από αυτά ήταν ότι το τότε καθεστώς βοήθησε στην μετακίνηση του στον αιώνιο αντίπαλο, ότι είδε πράγματα στον Παναθηναϊκό που τον έκαναν να νιώσει δυσφορία για το ποδόσφαιρο, ότι έπασχε από κάποια αρρώστια στην καρδιά. Αν και ποια από αυτά είναι αλήθεια ποτέ κανείς δεν έμαθε όμως τώρα πια δεν έχει πραγματικά σημασία. Σημασία έχει πως την μικρότερη ευθύνη για την φυγή του από την ομάδα του την είχε ο ίδιος ο παίχτης. Ο Ολυμπιακός ήταν και είναι πάντα σαν τον Δια. Τρώει με λαιμαργία τα πιο αγαπημένα και ταλαντούχα παιδιά του και προβάλλει προς τα έξω μια κατακεραυνωμένη εικόνα τους για να δικαιολογήσει τις λανθασμένες επιλογές του.

Για μένα, ο Γιώργος ο Δεληκάρης ποτέ δεν πήγε στον Παναθηναϊκό, ποτέ δεν φόρεσε την φανέλα με το τριφύλλι, πάντα ήταν το μαγκάκι και ο αλητάκος που είχε μια άγραφη ιστορία να εκπληρώσει. Να αγαπήσει και να αγαπηθεί, να πληγώσει και να πληγωθεί και να αναγνωριστεί μετά την εσπευσμένη απομάκρυνση του από τους αγωνιστικούς χώρους σε ηλικία μόλις 29 ετών. Γεννήθηκε Ολυμπιακός και αναγκάστηκε κάποτε να απαρνηθεί αυτό που τόσο λάτρευε, γεγονός που τον οδήγησε στην κατάθλιψη. Γι ‘αυτό και μετά την απομάκρυνση από τους αγωνιστικούς χώρους χάθηκε από προσώπου γης και εμφανίζεται από ελάχιστα έως καθόλου στην δημοσιότητα διατηρώντας αυτό το συνεσταλμένο ύφος. Θα μπορούσε να θεωρηθεί καταραμένο είδωλο. Θα μπορούσε να θεωρηθεί συναισθηματικά χτυπημένος και πληγωμένος. Αυτό όμως που δεν μπορεί σίγουρα να του αμφισβητηθεί είναι ότι είναι Γαύρος με όλη τη σημασία που αυτή η λέξη περικλείει. Τη μαγκιά, τον τσαμπουκά, την αίσθηση ανωτερότητας, την απαράμιλλη ποδοσφαιρική ικανότητα, την μαγεία που εξέπεμπε, το χτύπημα από μοίρα και ανθρώπους και τέλος την αναγνώριση του μεγαλείου του από όλους.

Αυτός ήταν ο δικός μου Γιώργος Δεληκαρης. Ο άνθρωπος που γνώρισε, αγάπησε, απάτησε την ομάδα του και απατήθηκε από εκείνη. Όμως δεν έπαψε στιγμή να νιώθει ερωτευμένος. Και αυτό έχει πραγματικά σημασία. Το ότι παράμεινε μέχρι σήμερα αθεράπευτα ερωτευμένος κι ας το κρύβει πίσω από τα δημοσιογραφικά φώτα που εκπορνεύουν κάθε έννοια συναισθήματος. Δεν με νοιάζει για κάτι ποδοσφαιρικά ανδρείκελα τύπου Αποστολάκη και Κυράστα που πουλήσανε την ψυχή τους για μια χούφτα χιλιάρικα αποδεικνύοντας πως δεν διαθέτουν ίχνος ηθικού φραγμού, και έχω συγχωρήσει από καιρό τον Γιώργο που έμελλε η πράξη αντίδρασης του να γίνει βραχνάς που τον έπνιγε τόσα χρόνια. ήταν η αυτοτιμωρία του που η νεανική του απερισκεψία τον οδήγησε σε αυτά τα μονοπάτια. Αυτήν την απερισκεψία πληρώνει μέχρι σήμερα σιωπηλά κλεισμένος στο σπίτι του, μακριά από κάθε είδος προβολής.

Είναι στιγμές που όταν κοιτάζω την ερυθρόλευκη σημαία και βλέπω πάνω της τον δαφνοστεφανωμένο να κυματίζει υπό τις εντολές του ανέμου, θαρρώ πως το πρόσωπο του εμβλήματος είναι το δικό του. Έτσι αγέρωχος και εκείνος κοίταζε τις προκλήσεις και έτσι το δικό του βλέμμα ταυτιζόταν με τις επιτυχίες, καθρεφτίζοντας εκείνο το τσίμπημα στην καρδιά που νιώθουμε όλοι όταν ξέρουμε πως υπηρετούμε αυτό που μάς οδηγεί στην ευτυχία που άλλοι το λένε ιδανικό, άλλοι πορεία και άλλοι πεπρωμένο. Για εκείνον ήταν και μοίρα.

Κι αν κάποτε μου ζητούσατε να περιγράψω το είδωλό μου, τότε δεν θα προσπαθούσα να σάς περιγράψω το Γιώργο, γιατί ήταν απερίγραπτος. Δεν θα προσπαθούσα να τον μιμηθώ γιατί ήταν αμίμητος και δεν θα τον συνέκρινα με κάποιο σημερινό παίχτη γιατί ήταν ασύγκριτος.

Το μόνο που θα έκανα θα ήταν να γράψω ένα κείμενο με τίτλο “Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ”…

Χρονολόγιο – Αποκόμματα Θρυλικής Μνήμης

1968
24/7: Παίζει βασικός στη Μικτή Πειραιώς εναντίον της Μικτής Αθηνών μαζί με τους συμπαίκτες του στον Αργοναύτη Τσιτσινάκη, Κοινούση και Τσαβαρή.

1969-70
13/7: Ανακοινώνεται η μεταγραφή του στον Ολυμπιακό από τον Αργοναύτη έναντι ποσού 1.050.000 δρχ. και τους παίκτες Λεβαντή, Σταμάτη, Καραγιάννη και Συρίγο. Ο ίδιος ο παίκτης παίρνει 150.000 δρχ. πριμ μεταγραφής. Ο Ολυμπιακός τον προορίζει για τη θέση του αριστερού εξτρέμ. Την ίδια εποχή πηγαίνουν στον Ολυμπιακό και οι Μύλλερ (Ατρόμητου Πειραιά), Παππάς (Χαλκίδας), Καπερνέκας (Αχαρναϊκού) και Μυλωνάς (Αήττητου Σπάτων).
Αύγουστος: Ο προπονητής του Στέφαν Μπόμπεκ δείχνει σαφώς την προτίμησή του για μία θέση στην ενδεκάδα προς τον Μύλλερ.
30/8: Πρώτη συμμετοχή του στην ομάδα του Ολυμπιακού στο φιλικό εναντίον του Αργοναύτη (1-1), όπου και διακρίθηκε.
1/9: Στο κρίσιμο ματς εναντίον του Αιγάλεω (2-1) για την κατάκτηση του τίτλου στο θερινό τουρνουά του ΟΠΑΠ τραυματίζεται και αποχωρεί, εντυπωσιάζει όμως με το παιχνίδι του.
21/9: Πρώτη συμμετοχή του σ” επίσημο ματς. Εναντίον του ΠΑΟΚ στο θριαμβευτικό 2-1 μέσα στην Τούμπα, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος 1969-70. Τραυματίζεται σε σύγκρουση με τον Μακρή και αποχωρεί μόλις στο 20΄.
9/10: Επανέρχεται με τη β” ομάδα στο φιλικό 1-0 με τον Πανελευσινιακό.
2/11: Μέσα σε κλίμα έντασης ανάμεσα στους παλιούς παίκτες (Σιδέρη, Μποτίνο, Αγανιάν, Βασιλείου) και τον Μπόμπεκ και απογοήτευσης από τ” ανεπιτυχή αποτελέσματα, παίζει εναντίον του ΟΦΗ στο Ηράκλειο (0-2). Η συμμετοχή του περνάει απαρατήρητη και αντικαθίσταται στο ημίχρονο.
5/11: Αρίστευσε στο φιλικό 5-1 με τη Χαλκίδα και πέτυχε το πρώτο γκολ της καριέρας του στον Ολυμπιακό.
23/11: Εναντίον του Εθνικού (4-0) για το πρωτάθλημα, πέτυχε 2 γκολ, ενθουσίασε με το παίξιμό του. Μαζί με τον Γιούτσο αναδεικνύονται ηγέτες του νέου Ολυμπιακού.
26/11: Με την Καβάλα για το πρωτάθλημα σκοράρει πάλι, αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι ο Μπόμπεκ ξαφνιάζει όταν τον περνάει για πρώτη φορά στα χαφ, στο τελευταίο ημίωρο στη θέση του Μύλλερ.
7/12: Δοκάρι και στη σημαντική νίκη μέσα στις Σέρρες (1-0).
23/12: Καλείται στην εθνική Νέων μαζί με τους Κελεσίδη, Καψή, Νικολούδη.
Ο Δεκέμβριος κυλάει με μέτριες εμφανίσεις του. Είναι προφανές ότι ο παίκτης, λεπτός και φινετσάτος, αλλά και μαθημένος στα πρότυπα των προπονήσεων του Αργοναύτη, δεν μπορεί ν” ανταποκριθεί στις επίπονες προπονήσεις του πρώτου χρόνου στον Ολυμπιακό, γι’ αυτό και δείχνει κουρασμένος. Επίσης, οι συχνοί τραυματισμοί του υποδηλώνουν την αδύναμη σωματοδομή του.
18/1: Στο Ολυμπιακός-Βύζας 1-0: “Κατέπληξε όσες φορές ήλθε σε επαφή με τη μπάλα. Ουδείς αντίπαλος ήταν δυνατόν να τον ανακόψει. Δημιούργησε πέντε γκολ (!!!) στους συμπαίκτες του”.
1/2: Μόνος διακριθείς στο 1-1 με τον ΠΑΟΚ. Άνοιξε το σκορ στο 1′ με τεχνικό αριστερό σουτ.
8/2: Ο καλύτερος κυνηγός εναντίον της ΑΕΚ. Ο Μπόμπεκ ξαφνιάζει για δεύτερη φορά. Στο β΄ημίχρονο τον περνάει στο κέντρο.
17/2: Στην προπόνηση η ομάδα του Σιδέρη νικά την ομάδα του Δεληκάρη με 14-5. Μην ξεγελάει το σκορ. Η ανανέωση έχει νικήσει οριστικά την παράδοση. Ο Σιδέρης θ’ αναγκαστεί να φύγει στην Αντβέρπ του Βελγίου. Ο Δεληκάρης πρωτοστατεί στα σχέδια του Μπόμπεκ να στηρίξει πάνω του την ανάπτυξη του παιχνιδιού του Ολυμπιακού.
22/2: Αγωνίζεται τραυματίας για ένα ημίχρονο εναντίον του Ολυμπιακού Λευκωσίας (3-1).
8/3: Επανέρχεται στους αγώνες. Για πρώτη φορά αγωνίζεται στο κέντρο εναντίον του ΟΦΗ (2-1). “Διστακτικός στο λασπώδες τεραίν. Λάθος η χρησιμοποίησή του στο κέντρο. Ο παίκτης αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο και πρέπει να διαφυλαχθεί και όχι να αντιμετωπίζεται με επιπολαιότητα”. Πόσο έξω θα πέσουν οι “διορατικοί” δημοσιογράφοι.
15/4: Πρώτο επίσημο παιχνίδι με την Εθνική Νέων στην Τουρκία (0-1). Χάνει μεγάλη ευκαιρία, διακρίνεται, αλλά τραυματίζεται για πολλοστή φορά.
Αφήνει ολοένα πιο έντονα τα ίχνη του στη δημιουργία των γκολ και επικίνδυνων φάσεων για τον Ολυμπιακό. Η απουσία του λόγω τραυματισμού αρχίζει να γίνεται αισθητή, το επισημαίνουν μάλιστα οι εφημερίδες.
14/6: Πετυχαίνει ένα γκολ αλλά φτιάχνει και ένα στον Μποτίνο στον αγώνα κυπέλλου εναντίον του ΟΦΗ (3-1).
21/6: Την ώρα που ο Πελέ οδηγεί τη Βραζιλία στην κατάκτηση του Μουντιάλ στο Μεξικό, ο Ολυμπιακός κλείνει μία αποτυχημένη χρονιά, χάνοντας από τον Άρη 0-1, στον Πειραιά, στον ημιτελικό Κυπέλλου. Αναγνωρίζεται όμως το σπουδαίο ταλέντο του Δεληκάρη.

1970-71
Η χρονιά ξεκινάει με τον Νταν Γεωργιάδη στον πάγκο.
3/9: Στο φιλικό με την ΟΥΤΑ Ρουμανίας είναι εκρηκτικός. Φτιάχνει και πετυχαίνει γκολ. Διαπρέπει και στα φιλικά εναντίον ΠΑΟΚ και Πανιωνίου.
4/10: “Μέχρι και ο Δεληκάρης έδωσε μάχες σκληρές και κοντραρίστηκε με τους ταχύτατους όσο και εριστικούς Κρήτες αμυντικούς”. Με ΟΦΗ 1-0, όπου δημιούργησε πολλές ευκαιρίες στους συμπαίκτες του.
7/10: Καλείται στην εθνική Ελπίδων μαζί με Κελεσίδη, Πουπάκη, Συνετόπουλο, Σιώκο, Ελευθεράκη, Ασλανίδη, Σταυρόπουλο, Δαβουρλή, Γραμμό, Αϊδινίου.
18/10: “Θαυμάσιος έφτιαξε δύο γκολ, με ωραίους διεμβολισμούς και υπέροχες προσπάθειες”. Είναι αυτός που κτυπά τα φάουλ από το χώρο του κέντρου και κάτω, όπως και τα κόρνερ του Ολυμπιακού.
25/10: “Πρέπει κάποτε να μάθη να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα”, με Πανιώνιο 2-1. Δύο σερί ήττες από Απόλλωνα και Φωστήρα με 1-0, την ώρα που ο Μπούκοβι επισκέπτεται την Αθήνα φιλοξενούμενος του Γουλανδρή. Όλο το Καραϊσκάκη τον αποθεώνει και απαιτεί ν” αναλάβει την ομάδα. Η δικτατορία δεν δέχεται συζήτηση. Είχε τους δικούς της ανθρώπους να εξυπηρετήσει.
9/11: Η διοίκηση ανακοινώνει ότι Αγανιάν και Δεληκάρης έφυγαν από το ξενοδοχείο την παραμονή του αγώνα με τον Παναθηναϊκό και πήγαν στα μπουζούκια μέχρι το πρωί. Αποφασίζει αποκλεισμό μέχρι τέλους περιόδου στον Αγανιάν, που θεωρείται ότι παρέσυρε και τον Δεληκάρη. “Εις τον ποδοσφαιριστήν Δεληκάρην επιεικώς και λόγω του νεαρού της ηλικίας του την ποινήν του τριμήνου αποκλεισμού και προστίμου 5.000 δρχ.”.
Ο χειρότερος μήνας του νεαρού Δεληκάρη. Υποπίπτει σε συνεχή παραπτώματα, προφασίζεται τον ασθενή, παρεμβαίνει ο πατέρας του, του επιβάλλεται νέο πρόστιμο 5.000 δρχ. Κανείς στη διοίκηση δεν προσπαθεί να κατανοήσει τον ευαίσθητο χαρακτήρα του νεαρού παίκτη. Η επιρροή της δικτατορίας σε όλα τα επίπεδα.
2/12: Ο Ασλανίδης, πρωτοπαλίκαρο της χούντας και Γ.Γ.Αθλητισμού, επιβάλλει ετσιθελικά τον Πετρόπουλο στον πάγκο του Ολυμπιακού.
20/12: Ήττα από την Προοδευτική με 2-1. Ο Δεληκάρης πραγματοποιεί κακή εμφάνιση και την επομένη του αγώνα διακόπτει τις σχέσεις του με το σύλλογο.
6/1: Επιστρέφει, αφού την προηγουμένη ο Πετρόπουλος του είχε απαγορέψει την προπόνηση.
25/1: Η είσοδος του Γουλανδρή στη διοίκηση θ’ ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοση του Δεληκάρη και άλλων παικτών.
10/2: Φιλικό με τη Στεάουα Ρουμανίας 3-2.”Έδειξε ότι μπορεί να μονιμοποιηθεί με επιτυχία στη μεσαία γραμμή. Ξέρει μπάλα, μοιράζει ωραία παιχνίδι”.
14/2: Αποχωρίζεται το nο. 11 της φανέλας. Περνάει οριστικά στο κέντρο με το nο. 10. Με προπονητές Δαρίβα και Μουράτη η ομάδα βελτιώνει αισθητά την απόδοσή της με ηγέτες τον Δεληκάρη και τον Γιούτσο.
21/2: Άριστος εναντίον του Φωστήρα (4-0). Στο 49΄ περνά πάνω στη γραμμή δύο αντιπάλους και σερβίρει έτοιμο γκολ στον Καραβίτη. Στο 77΄ περνά 4-5 αντιπάλους και έδωσε γκολ στον Παππά.
24/2: Καλύτερος παίκτης σε αγώνα επίλεκτων Νότου-Βορρά 2-1. Πέταγε μέσα στη λάσπη.
28/3: Κορυφαίος εναντίον του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο (0-0). Βάζει κανονικό γκολ από φάουλ στο “Γ” του Οικονομόπουλου. Το ακυρώνει ο διαιτητής Κούγιας.
4/4: Δύο κόρνερ του Δεληκάρη, δύο γκολ από Κουρέα και Παμπουλή στο 3-0 εναντίον της Καβάλας.
21/4: Ντεμπούτο με τα χρώματα της εθνικής Ελλάδος στο Γουέμπλεϊ εναντίον της Αγγλίας (0-3).
25/4: “Ο Δεληκάρης πολλές φορές προσπαθεί να γελοιοποιήσει τον αντίπαλο και αυτό κάνει κακό”. Με ΑΕΚ 2-0, ο Ολυμπιακός νικά την πρωτοπόρο του πρωταθλήματος, παρότι βρίσκεται 20 βαθμούς πίσω της, στη 10η θέση.
5/5: Με Ατρόμητο Αθηνών 4-1 στο Περιστέρι. “Στο πρόσωπό του ο Ολυμπιακός ευρήκε έναν ιδεώδη μπαλαντέρ. Η ιδέα του προπονητή του Ατρομήτου να του βάλει προσωπικό φρουρό αποδείχθηκε μοιραία”.
11/5: Με την εθνική Ελπίδων στη νίκη εναντίον της Ελβετίας 2-0. “Κατηύθυνε με μαεστρία την ενδεκάδα”.
26/5: Φτιάχνει και τα δύο γκολ στη νίκη-πρόκριση 2-1 σε βάρος του Ηρακλή στον ημιτελικό της Θεσσαλονίκης.
6/6: “Έκρυβε μερικές φορές τη μπάλα με το περίτεχνο παιχνίδι του. Θα φθάσει πολύ ψηλά, αρκεί βέβαια να προσέξει. Γεννήθηκε για να γίνει ένας άσσος”. Στο 5-0 με Βέροια.
9/6: Τελικός κυπέλλου με ΠΑΟΚ, 3-1. “Είναι τρομερή η χαρά μου”. Παιχνίδι γεμάτο επινοήσεις.

1971-72
Ο Δεληκάρης ξεκινάει προετοιμασία στρατευμένος. Θα φανούν στη συνέχεια οι συνέπειες. Οι μεταγραφές του Γουλανδρή (Υβ, Ρομαίν, Περσίδης, Παπαδημητρίου, Βασιλόπουλος) έχουν κάνει τον κόσμο απαιτητικό. Προπονητής ο Άγγλος Άλαν Άσμαν. Αν ήταν δυνατό να φέρει το πρωτάθλημα στις βαλίτσες του.
11/8: “Δεν διέθετε δυνάμεις, δεν είχε τύχη στις μεταβιβάσεις του. Δεν το κάνει επίτηδες πάντως”. Αποδοκιμάζεται έντονα, φίλαθλοι τού δημιουργούν επεισόδια με τη λήξη. Για 15 μέρες μένει εκτός ενδεκάδας από τον Άσμαν.
26/8: Με Πανιώνιο στο φιλικό 4-4. “Στο 32΄ με διαδοχικές ντρίμπλες πέρασε 3 αμυντικούς και με πλασαριστό συρτό σουτ κάρφωσε τη μπάλα στο τέρμα του Φίλη”. Κουράζεται όμως εύκολα, στο ημίχρονο αντικαθίσταται. Ο Άσμαν μπροστά στην έκδηλη κόπωση του Δεληκάρη δε θα τον ξαναχρησιμοποιήσει για 20 ημέρες.
15/9: Κύπελλο Κυπελλούχων με Δυναμό Μόσχας (0-2). Άρχισε ωραία, στη συνέχεια κουράστηκε και περπατούσε. Παρ’ όλα αυτά έδωσε έτοιμο γκολ στον Γιούτσο, που το έχασε. Νέα απουσία του λόγω κόπωσης.
20/10: “Και ο Άγιος Φοβέρα Θέλει”. Εντυπωσιακός στο παιχνίδι με το Αιγάλεω (3-1).
31/10: “Παίζει μόνο τον Γιούτσο, καταστρέφοντας την ομαδική ανάπτυξη του παιχνιδιού”, εναντίον της ΑΕΚ (1-1) εκτός έδρας.
17/11: Μπαίνει στο 61΄ στη θέση του Κρητικόπουλου στον αγώνα των εθνικών ομάδων Βουλγαρίας-Ελλάδας 2-2.
14/12: Με Ντέρμπι Κάουντι φιλικό, 3-1. “Επανευρίσκει τον πραγματικό του εαυτό”.
Δεκέμβριος-Ιανουάριος-Φεβρουάριος: Είναι ο δημιουργός όλων των καλών στιγμών του Ολυμπιακού στην επίθεση. Η απόδοσή του πέφτει στο β΄ημίχρονο των αγώνων και μαζί του κάθεται όλος ο Ολυμπιακός.
27/2: Γκολ με σουτ έξω από την περιοχή στο Χαριλάου με Άρη (1-1).
3/3: Αποκλείεται από τον Μπίγκαμ και του επιβάλλεται από την ΕΠΟ ισόβιος αποκλεισμός από την εθνική ομάδα, πρόστιμο 30.000 δρχ. και 2 αγωνιστικές από το πρωτάθλημα λόγω παραπτώματος.
5/4: Παίζει όμως με την Εθνική Ενόπλων εναντίον του Βελγίου (2-0). “Έκανε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του στη σύντομη ποδοσφαιρική του καριέρα. Κάθε κατεβασιά του μύριζε μισό γκολ. Κάθε του ενέργεια περιείχε τη σφραγίδα ενός παίκτη που έκανε σχεδόν ότι ήθελε μέσα στον αγωνιστικό χώρο”.
11/4: Φιλικό 2-2 με Αμπερντίν. Τζιμ Μπόθρον, προπονητής των Σκωτσέζων: “Θα ήθελα πολύ τον Δεληκάρη στην ομάδα μου”. Τζο Χάρπερ, δεύτερος σκόρερ της Ευρώπης: “Είναι σπουδαίο ταλέντο”.
23/4: 4-1 με τον Απόλλωνα. Φτιάχνει 3 γκολ με πανομοιότυπο τρόπο. Μπάσιμο, περνάει τον αντίπαλο και πασάρει συρτά.
1/5: “Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει την προσφορά ενός παίκτου, που ημέρα με την ημέρα δείχνει τις πτυχές του μεγάλου ταλέντου του. Ήταν ο κορυφαίος παίκτης του γηπέδου. Κουβαλούσε στις πλάτες του ολόκληρη την ερυθρόλευκη ενδεκάδα”. Στη νίκη επί του Ολυμπιακού στο Βόλο.
12/5: Υβ Τριαντάφυλλος: “Ο Δεληκάρης είναι περίφημος παίκτης. Να γίνει όμως πιο ομαδικός”.
19/5: Φιλικό με Δυναμό Βουκουρεστίου, 3-0. Λουτσέσκου, ο διεθνής αριστερός εξτρέμ και σήμερα προπονητής της Γαλατά Σαράι: “Μου άρεσε ο Δεληκάρης, είναι εκπληκτικός παίκτης”. Αμέσως μετά διακόπτει τις προπονήσεις του με τον Ολυμπιακό.

1972-73
14/7: Παρών στην προετοιμασία της ομάδας.
26/7: Στο καμπ της Αυστρίας ο προπονητής Λάκης Πετρόπουλος δίνει το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο Γιώργο Δεληκάρη. Έκτοτε καταπλήσσει στα φιλικά με την απόδοσή του.
Αύγουστος: Γενική παρατήρηση: Πάει καλά στο α΄ ημίχρονο στο β΄όμως πέφτει η απόδοσή του σημαντικά.
25/9: Μετά από σερί μέτριων εμφανίσεων δημιουργεί και τα τρία γκολ στο 3-0 επί του Φωστήρα.
28/9: Στο Κάλιαρι, 1-0 για το κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. “Μυαλωμένος, δημιουργικός και ενθουσιώδης όσο ποτέ”.
1/10: Το Δ.Σ. της ΕΠΟ εισηγείται την αναστολή του υπολοίπου της ποινής του ισοβίου αποκλεισμού από την Εθνική.
8/10: Ξερό αριστερό σουτ στο παραθυράκι του Πουπάκη στο 3-0 επί του Αιγάλεω.
18/10: Φιλικό της Εθνικής εναντίον της ΑΕΚ, 1-1. Ο Δεληκάρης βασικός.
25/10: Μετά τη συντριβή από την Τόττεναμ στο Λονδίνο με 4-0 για το κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. “Μου έκανε κακή εντύπωση ο Δεληκάρης, διότι ενώ η ομάδα του έχανε με 4-0, αυτός ενδιαφερόταν να κάνη επίδειξη της ατομικής του δεξιοτεχνίας”. Την ατομική δεξιοτεχνία γουστάρουμε, κύριε κρυόπλαστε, αλλιώς θα τον είχαμε να παίζει με καμινάδες.
29/10: Κορυφαίος στον αγώνα με τον Εθνικό (3-0). Παίζει το ένα-δύο με τον Αργυρούδη και πετυχαίνει το 2ο γκολ.
17/1: Ξεκινά βασικός στην Εθνική εναντίον της Ισπανίας (2-3).
29/1: Ανεξήγητα αποκλείεται από την Εθνική για τον αγώνα εναντίον της Βουλγαρίας.
4/2: Άριστος στα Τρίκαλα, 3-0.
6/2: Πάλι αποκλείεται από την εθνική για τους αγώνες με Ισπανία και Γιουγκοσλαβία. Η απόδοσή του θα συνεχιστεί με σκαμπανεβάσματα.
11/3: Από τους καλύτερους παίκτες στο 3-2 επί του Παναθηναϊκού, στον αγώνα που τελικά διακόπτεται. Αρχίζει απουσίες από τις προπονήσεις. Άλλοτε ο στρατός, άλλοτε οι συχνοί μικροτραυματισμοί, παρέχουν καλή δικαιολογία.
29/3: Κεραυνός εν αιθρία. Ο Δεληκάρης καθαιρείται από αρχηγός λόγω μετρίων εμφανίσεων. Επιπλέον, του επιβάλλεται πρόστιμο 5.000 δρχ. Νέος αρχηγός της ομάδας αναλαμβάνει ο Σιώκος.
31/3: Ζητάει συγνώμη από τον Γουλανδρή και επανέρχεται στην ομάδα. Ωστόσο πραγματοποιεί μέτριες εμφανίσεις.
25/4: Στο σημαντικό παιχνίδι της εθνικής Ενόπλων εναντίον της Γερμανίας (2-1) κρίνεται κορυφαίος. Βάζει το ένα γκολ και δημιουργεί το άλλο.
30/4: Με Πανσερραϊκό 6-0. “Ο Δεληκάρης αυτό το χαϊδεμένο και αγαπημένο του ερυθρόλευκου κόσμου πρωταγωνίστησε στην πανδαισία. Επιτέλους μετά από τόσον καιρό έδειξε κάτι απ’ αυτό που του αξίζει. Ήταν ο πρώτος των πρώτων, ο πρωταγωνιστής των πρωταγωνιστών”.
13/5: Με Πανιώνιο 4-1. Εκπληκτικός, κάνει σκόνη τον προσωπικό του φρουρό, τον Σκρέκη.
20/5: Τιμωρείται με πρόστιμο επειδή καθυστέρησε στην προπόνηση. Κι αυτό μετά από εκπληκτική εμφάνιση την προηγούμενη Κυριακή εναντίον του Πανιωνίου (4-1).
Ιούνιος-Ιούλιος: Ο Ολυμπιακός κατακτά πρωτάθλημα και κύπελλο (1-0 τον ΠΑΟΚ).

1973-74
Αύγουστος: Ξεκινά με κέφι την προετοιμασία. Δεν χρησιμοποιείται πολύ στα φιλικά. Να σημειωθεί ότι ο Ολυμπιακός έχει πάρει στις μεταγραφές Κρητικόπουλο, Σταυρόπουλο και Γαλάκο, με αποτέλεσμα την πολυκοσμία στην επιθετική γραμμή. Τελειώνει όμως τη θητεία του και αυτό τον απαλλάσσει από τις υποχρεώσεις του στρατού.
14/9: Απογοητεύει στο φιλικό με τα Γιάννινα 1-0.
19/9: Με Μπενφίκα στη Λισσαβόνα για το κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης (0-1). “Πήγε καλύτερα από το αναμενόμενον”.
23/9: Πρεμιέρα πρωταθλήματος στο Βόλο (2-0). Φτιάχνει και τα δύο γκολ και είναι ο κορυφαίος της συνάντησης.
25/9: Παίζει σε φιλικό αγώνα της Εθνικής Ελπίδων.
30/9: Με ΑΠΟΕΛ 3-0. Ένας παίκτης για όλες τις δουλειές!!! “Ήταν το κάτι άλλο. Έγινε ο Δεληκάρης της πρώτης χρονιάς! Άλλαξε; Τι φταίει γι” αυτή τη μεταμόρφωση;”. Έβαλε 2 γκολ, έφτιαξε το τρίτο.
3/10: Στην άτυχη ρεβάνς με τη Μπενφίκα (0-1) συνεχίζει τις υπέροχες εμφανίσεις του. Γύριζε πίσω, έφτιαχνε, απειλούσε, έκανε το παν. Ήταν δυστυχώς μόνος του.
21/10: Πρώτος παίκτης με Πανσερραϊκό 6-0. Ιδού και μία αποκάλυψη που δεν είχε συνέχεια. “Είναι αξιέπαινος γιατί παίζει σπουδαία μπάλα κάτω από το άγχος σοβαρών προβλημάτων που τον απασχολούν αυτή την εποχή”.
15/12: Το πάθος του λυγίζει την άμυνα του ΠΑΟΚ και ο ίδιος ανοίγει το δρόμο για το θρίαμβο (3-0).
3/3: Ο καλύτερος στον αγώνα-σταθμό της ιστορίας του Ολυμπιακού, στη νίκη 11-0 επί του Φωστήρα. Πετυχαίνει ένα γκολ.

1974-75
Ο Πετρόπουλος του δίνει ξανά το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Προφανώς, αιτία είναι η απόδοση της χρονιάς που έκλεισε.
1/9: Σπουδαίος καθοδηγητής της ομάδας στο φιλικό 5-0 επί του Αιγάλεω.
20/9: Οι Times του Λονδίνου γράφουν: “Ο Δεληκάρης είναι ένας δεξιοτέχνης και γνωρίζει άριστα τα μυστικά της μπάλας”. Είναι η μόνη ατομική αναφορά σε παίκτη που κάνει μία από τις πιο έγκριτες εφημερίδες στον κόσμο, την επομένη του αγώνα Σέλτικ-Ολυμπιακός 1-1, στη Γλασκόβη.
2/10: Πρωταγωνιστεί στην πρόκριση επί των Σκωτσέζων. Φτιάχνει το πρώτο γκολ.
13/10: Βασικός στην Eθνική στον αγώνα εναντίον της Βουλγαρίας στη Σόφια (3-3).
29/10: Ξαφνικά διακόπτει τις προπονήσεις. Φήμες ότι το πρόβλημα είναι οικονομικό.
30/10: Ανακοίνωση της διοίκησης με την οποία κατηγορείται ο Δεληκάρης για λιποταξία στο δύσκολο αγώνα εκτός έδρας με την Καλαμάτα (3-0). Τιμωρείται με 50.000 δρχ. πρόστιμο. Η αλήθεια είναι ότι ζητά να εξισωθούν οι απολαβές του μ’ εκείνες των ξένων της ομάδας. Ως και ο Πένια έπαιρνε περισσότερα!
5-6/11: Πηγαίνει αιφνιδιαστικά στην Πάτρα, μπαίνει στο παιχνίδι στο 58΄ και επιβάλει με το παίξιμό του να κλειστεί η Άντερλεχτ στα καρέ της. Την επομένη του 3-0, οι εφημερίδες τον κατηγορούν ότι με την απουσία του στέρησε την πρόκριση από τον Ολυμπιακό.
11/11: “Θα γυρίσω αν πουν την αλήθεια. Δεν ζητάω δραχμή. Ο κόσμος δεν με ξέρει σαν άνθρωπο, με ξέρει μόνο σαν ποδοσφαιριστή. Ας μάθουν οι φίλαθλοι ότι ζητώ αποκατάσταση της αξιοπρέπειάς μου. Θα παίξω για τον κόσμο”. Επιστολή του Δεληκάρη στις εφημερίδες.
14/11: Συναντάει τον Γουλανδρή, ο οποίος τον πείθει να γυρίσει στην ομάδα.
20/11: “Είχε μεθυστικά διαστήματα” στον αγώνα της εθνικής εναντίον της Γερμανίας (2-2), αν και αγωνίζεται στη θέση του σέντερ-φορ. Μπεκενμπάουερ: “Μου άρεσε ο Δεληκάρης”.
17/12: Ανακοινώνει ότι παντρεύεται την Αφροδίτη Καρακάση. Ζητά άδεια από τον Ολυμπιακό, αλλά ο Πετρόπουλος του αρνείται. Ζητά άδεια από την Εθνική ομάδα, ο Παναγούλιας τον αποκλείει και η ΕΠΟ τον καλεί σε απολογία.
22/12: Αναγκάζεται ν’ αγωνιστεί εναντίον του Ατρομήτου 1-1. Η μέτρια εμφάνισή του προκαλεί αποδοκιμασίες, ενώ φίλαθλοι τον κτυπούν μετά το τέλος του αγώνα.
27/12: Παραιτείται αηδιασμένος ο Γουλανδρής. Λέγεται ότι τον πραγματικό λόγο τον ξέρει μόνο ο Λ. Θεοδωρακάκης.
12/1: Αρχηγός εναντίον του ΠΑΣ Γιάννινα (2-0). “Ηγέτης, είχε διαστήματα ευρωπαίου ποδοσφαιριστή”.
14/2: Ο Δεληκάρης πρωτοστατεί στην εξέγερση των ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού που απαιτούν τις καθυστερούμενες πληρωμές τους. Σαν πραγματικός αρχηγός υπογράφει πρωτόκολλο με το οποίο δηλώνεται ότι οι ποδοσφαιριστές δε θα κατέβουν στον προσεχή αγώνα της ομάδας, εάν δεν πληρωθούν. Τέτοια δεν του συγχωρούσε η διοίκηση.
16/2: Βρίσκεται λύση στις καθυστερούμενες πληρωμές. Ο Δεληκάρης ζητεί να εξισωθεί ο μισθός του με το μισθό που παίρνουν οι ξένοι παίκτες Βιέρα, Λοσάντα και Πένια. Γιατί; Παράλογο ήταν; Να μην τρελαθούμε κιόλας!
26/2: “Το περιβραχιόνιο δικαιούται ο Σιώκος, παίκτης με ήθος, συνέπεια, προσφορά, που δεν δημιούργησε ποτέ κανένα πρόβλημα”. Οι εφημερίδες ρίχνουν τη χολή τους στον Δεληκάρη.
Μάρτιος: Πραγματοποιεί άριστες εμφανίσεις παίζοντας στην ενδεκάδα στα παιχνίδια με Καλαμάτα (4-0) και Αιγάλεω (6-1).
26/3: Μεγάλη διάκριση. Παίζει και διακρίνεται στη Μικτή Κόσμου, στον αγώνα εναντίον της Άντερλεχτ, προς τιμή του Βέλγου άσσου Βαν Χιμστ.
17/4: Ο Δεληκάρης διακόπτει οποιαδήποτε σχέση με τον Ολυμπιακό, “δραπετεύει” στο εξωτερικό, ενώ οι πληροφορίες λένε ότι επιθυμεί μεταγραφή σε ξένη ομάδα.
9/6: Φήμες ότι διαπραγματεύεται μεταγραφή στη Σέλτικ.

1975-76
28/7: Εμφανίζεται στην πρεμιέρα της προετοιμασίας. Οι φίλαθλοι, οι συμπαίκτες του και μέλη της διοίκησης τον αποθεώνουν.
17/9: Καλύτερος παίκτης της συνάντησης στο παιχνίδι με τη Δυναμό Κιέβου (2-2) για το Πρωταθλητριών.
1/10: Καλύτερος παίκτης και στη ρεβάνς του Κιέβου (0-1).
12/10: Στον αγώνα της εθνικής εναντίον της Γερμανίας αναδεικνύεται σε κορυφαίο παίκτη του αγώνα, κερδίζοντας τα ευμενή σχόλια των Γερμανών.
21/11: Επιστολή του Δεληκάρη προς τη διοίκηση: “Εγώ αγαπάω τον Ολυμπιακό και δεν μ’ ενδιαφέρουν τα χρήματα”. Προσφέρεται να παίζει αφιλοκερδώς με δεδομένο το οικονομικό πρόβλημα της ομάδας, τη στιγμή που άλλοι παίκτες απαιτούν να πληρωθούν.
23/11: Χειρότερος παίκτης στον αγώνα εναντίον του Ατρομήτου (2-1), αν και πετυχαίνει γκολ. “Αν είναι να παίζει έτσι καλό είναι ν’ αναπαυθεί για λίγες μέρες”. Οι καλοθελητές παίζουν για άλλη μια φορά ύποπτο παιχνίδι σε βάρος της ψυχολογίας του παίκτη. Το ωραίο είναι ότι ο προπονητής υπακούει στις υποδείξεις των δημοσιογράφων.
12/12: Ο Δεληκάρης επιμένει ότι είναι τραυματίας και αμφισβητεί το γιατρό της ομάδας.
17/12: Τραυματίζεται στο πόδι στην προπόνηση. Οι εφημερίδες τον χαρακτηρίζουν μόνιμο πρόβλημα του Ολυμπιακού και υπονοούν ότι ο πόνος είναι οικονομικός. Αλίμονο, πώς θα μπορούσαν να δεχτούν ότι κάποιος μπορεί να διαφέρει, δεν μοιάζει με τα μούτρα τους;
26/12: Στο φιλικό της εθνικής εναντίον της Ιταλίας παίζει για πολύ λίγο, αφού αποσύρεται λόγω τραυματισμού, επιβεβαιώνοντας το πρόβλημα.
14/1: Η διοίκηση τον κατατάσσει στους ερασιτέχνες (!) και δεν τον κάνει δεκτό στη συνεδρίαση του Δ.Σ. “Το ποδόσφαιρο με ενδιαφέρει μόνο ερασιτεχνικά”, δηλώνει ο ίδιος.
19/1: Τ’ αποτελέσματα στο πρωτάθλημα δεν βοηθούν, αναγκάζοντας τη διοίκηση να μετατρέψει την τιμωρία σε 6μηνη διακοπή συμβολαίου με αναστολή. “Άφεση αμαρτιών στο χαϊδεμένο παιδί του Ολυμπιακού”, κραυγάζουν οι δημοσιογράφοι.
Φεβρουάριος-Μάρτιος-Απρίλιος: Πραγματοποιεί μέτριες έως καλές εμφανίσεις όταν επιστρέφει.
21/4: Καλή απόδοση στον αγώνα κυπέλλου με τον Πανιώνιο. Πέρασε στο 1-1 και έδωσε πνοή και ζωντάνια στην επίθεση οδηγώντας στο τελικό 3-1.
26/4: Έκρηξη! Στο πρώτο 20λεπτο ο Ολυμπιακός ήταν πρωταγωνιστής έχοντας την καθοδήγηση ενός θαυμάσιου Δεληκάρη. Ο ΠΑΟΚ ανατρέπει το σκορ στο 36΄ (2-1) και ο Δεληκάρης βγάζει τη φανέλα του και αποχωρεί επιδεικτικά από το γήπεδο, διαμαρτυρόμενος για την απαράδεκτα κακή απόδοση των συμπαικτών του. Για κάτι τέτοια τον αγαπήσαμε!
2/5: Το κλίμα είναι σαφώς σε βάρος του. Οι συμπαίκτες του δεν τον θέλουν στην ομάδα, η διοίκηση συνεδριάζει και αποφασίζει τη διακοπή του συμβολαίου του μέχρι το τέλος της περιόδου.

1976-77
22/7: Παρουσιάζεται στην πρεμιέρα της προετοιμασίας πρώτος-πρώτος.
18/8: Ο καλύτερος σε φιλικά παιχνίδια, 2-3 από τη Γκόρνικ και 0-2 από τη Σαραγόσα στην Ισπανία.
19/9: Ο καλύτερος στο φιλικό 1-0 επί του Εθνικού.
28/10: Επεισόδιο στην προπόνηση με Γαλάκο, ο οποίος παραπονέθηκε για μία πάσα του Δεληκάρη. “Έχεις καβαλήσει το καλάμι” του είπε ο Δεληκάρης και ακολούθησε καβγάς. Εμείς, με τον Δεληκάρη είμαστε πάντως.
7/11: Πρωταγωνιστής στη μεγάλη νίκη στο Καυταντζόγλειο επί του Ηρακλή (3-1).
21/11: Αποβάλλεται, για πρώτη φορά στην καριέρα του, στα Γιάννινα (1-1). Η αποβολή ήταν άδικη, αφού δέχτηκε χτύπημα από τον Τσουρλίδα, χωρίς ν’ ανταποδώσει.
23/11: Σάνον: “Είναι λυπηρό για έναν παίκτη που τα τελευταία πέντε χρόνια δεν έχει χρεωθεί με κίτρινη κάρτα, ν’ αποβάλλεται έτσι”. Δεληκάρης: “Ποτέ δεν δημιούργησα πρόβλημα σε διαιτητή. Τιμωρούμαι για κάτι που δεν έκανα. Τον διαιτητή ποιος θα τον τιμωρήσει;”.
9/1: “Σπουδαίος παίκτης. Μεγάλη η προσφορά του, έτρεχε ακατάπαυστα, ηγέτης της ομάδας του”. Με Παναχαϊκή στην Πάτρα (1-0).
30/1: Εκπληκτική εμφάνιση στον αγώνα εναντίον της Καστοριάς (4-1). Πετυχαίνει 2 γκολ, “κουβάλησε” την ομάδα του.
21/2: Στη νίκη μέσα στις Σέρρες (3-1) πετυχαίνει με απευθείας φάουλ γκολ, όντας ο κορυφαίος του αγώνα.
6/3: Παίζει, αν και τραυματίας, εναντίον του Ηρακλή (3-1). “Ο Ολυμπιακός είχε κύριο άξονα τον ενθουσιώδη και κεφάτο Δεληκάρη. Σπουδαίος ηγέτης”.
3/4: Με ΠΑΟΚ 2-0. “Ο Δεληκάρης είχε στιγμές ευρωπαίου άσσου”.
5/6: Πολύ καλή εμφάνιση και δύο γκολ σε βάρος της Παναχαϊκής (9-1).
19/6: “Ο Ολυμπιακός στηρίχτηκε στις εξάρσεις του Δεληκάρη για να πάρει το παιχνίδι”, με τον Εθνικό στο αναιμικό 1-0.

1977-78
Ιούλιος: Η σεζόν ξεκινάει με κεφάτο Δεληκάρη.
8/8: Πληροφορίες στις εφημερίδες για προσφορά 1.5 εκ. μάρκων για μεταγραφή του Δεληκάρη στη Γερμανία. Δεν υπάρχει συνέχεια.
4/9: Με τον Άρη στο Χαριλάου (2-0). “Ο Δεληκάρης με την εκπληκτική του απόδοση θεμελίωσε την κυριαρχία του Ολυμπιακού και ήταν η αφετηρία κάθε καλής προσπάθειας από τους συμπαίκτες του”. Σκόραρε στο 41΄ με πλασέ.
11/9: Ήττα στην πρεμιέρα στις Σέρρες (0-1). “Μόνο ο Δεληκάρης θύμιζε Ολυμπιακό”.
18/9: Στο παιχνίδι με την ΑΕΚ (1-0) διαμαρτύρεται έντονα για ένα άδικο οφσάιντ και αποβάλλεται.
Οκτώβριος: Έξοχες εμφανίσεις.
7/11: Παίρνει πρωτοβουλία και συζητάει με συμπαίκτες του και τον προπονητή Βεσελίνοβιτς για τ’ άσχημα αποτελέσματα της ομάδας.
10/11: Στα μαχαίρια Αϊδινίου και Δεληκάρης. Ο Αϊδινίου τον θεωρεί υπαίτιο της άσχημης πορείας του Ολυμπιακού.
11/11: Ο προπονητής εκφράζει την εμπιστοσύνη του στον Δεληκάρη.
Νοέμβριος-Δεκέμβριος: Συχνοί τραυματισμοί και άσχημες εμφανίσεις.
20/12: Οι συμπαίκτες του ζητούν να του αφαιρεθεί το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
8/1: Εναντίον της Καβάλας (2-0) παίζει το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του στον Ολυμπιακό.

Αetos

Στα ίχνη του καλλιτέχνη της ντρίμπλας

Χάθηκε από το προσκήνιο όταν ο ίδιος το αποφάσισε για τους δικούς του λόγους. Μακριά από τα φώτα τον ακολούθησαν ο μύθος του και το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Το δεύτερο σιγά-σιγά ξεθώριασε. Ο μύθος όμως αντί να χαθεί γιγαντώθηκε και γέννησε “ειδήσεις” σενάρια και φανταστικές ιστορίες. Τι απ” όλα αυτά είναι αλήθεια και τι όχι έχει μεγάλη σημασία να το παρουσιάσει κανείς όσο πιο υπεύθυνα γίνεται. Το χρωστάμε στον ίδιο τον Δεληκάρη.

Στις 19 Οκτωβρίου του 1981 ο Γιώργος Δεληκάρης… φύσηξε για τελευταία φορά την κάνη του πιστολιού του, ανέβηκε στο άλογό του και ως μοναχικός καβαλάρης εξαφανίστηκε στον ορίζοντα, φροντίζοντας να σβήσει καθετί που τον συνέδεε με αυτόν. Η αποχώρησή του από το ποδόσφαιρο ήταν ξαφνική, δημιούργησε πολλά ερωτηματικά και απορίες. Ο αέρινος ποδοσφαιριστής, που θα μπορούσε να δουλεύει και ως φωτομοντέλο (καθώς ο Θεός τον είχε προικίσει με τα χαρακτηριστικά του Άδωνι), είπε αντίο, στα 29 του, μια και καλή στο βασιλιά των σπορ, στη μεγάλη του αγάπη, το ποδόσφαιρο.

Από το 1981 και μετά σπάνια ακούει κάποιος γι’ αυτόν. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πλέον δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο. Ο Γιώργος Δεληκάρης μπορεί να μη βασιλεύει στο μαγικό κόσμο του ποδοσφαίρου, ζει όμως μια άλλη, αρκετές φορές γεμάτη περιπέτεια, αλλά οικογενειακή ζωή.

Μια μάντρα αυτοκινήτων
Από τον καιρό που έπαιζε στον Ολυμπιακό είχε κάποιες δραστηριότητες εκτός ποδοσφαίρου. Ως ένας από τους καλύτερα αμειβόμενους ποδοσφαιριστές της εποχής του, επένδυσε μέρος των χρημάτων του σε κάποιες άλλες δουλειές. Αυτοί που ζούσαν κοντά του τότε, λένε ότι ήταν συνιδιοκτήτης με τον αδερφό του μιας καφετέριας στον Πειραιά και μιας μάντρας αυτοκινήτων.
Οι απόψεις διίστανται σχετικά με το χρόνο που διατήρησε τις παραπάνω δουλειές. Κάποιοι λένε ότι ήταν κάτοχος του 50% της επιχείρησης μέχρι και τον καιρό που σταμάτησε το ποδόσφαιρο, κάποιοι άλλοι ότι πούλησε το μερίδιό του όταν προσχώρησε στον αιώνιο εχθρό του Ολυμπιακού…

Στα χέρια του… χρυσός
Από το 1981 και μετά εξαφανίζεται από προσώπου γης. Ειδικά με το ποδόσφαιρο δε θέλει να έχει καμιά σχέση. Ακόμα και οι στενοί του -μέχρι εκείνο τον καιρό- φίλοι τον χάνουν. Ο Δεληκάρης δε θέλει ούτε να ξανακούσει για ποδόσφαιρο. Για πολλά χρόνια κανείς δεν ήξερε με τι ασχολήθηκε αμέσως μετά τη μεγάλη απόφαση να σταματήσει να κάνει αυτό που ΄ξερε καλύτερα απ΄ όλους: Να παίζει ποδόσφαιρο.
Κάνοντας ένα ταξίδι στο παρελθόν κάποιος μπορεί ν’ ανακαλύψει τον Δεληκάρη ν’ ασχολείται για αρκετό καιρό με το εμπόριο χρυσού. Κάνοντας λεπτεπίλεπτες κινήσεις αρχίζει και πάλι να δημιουργεί. Στο ρεπερτόριό του η κατασκευή χρυσών καδενών. Για έναν περίεργο όμως λόγο, δεν δείχνει και τόσο ευτυχισμένος. Θέλετε γιατί νοσταλγούσε το ποδόσφαιρο, θέλετε γιατί ήταν ένας χώρος εντελώς καινούργιος; Κανείς δεν ξέρει. Το σίγουρο είναι ότι εκείνο τον καιρό ο Δεληκάρης έδειχνε σφιχτός στα οικονομικά.

Καταστροφή στην Αλβανία
Ο Λάκης Γκλέζος ήταν πολλά χρόνια φίλος με τον Γιώργο Δεληκάρη. Από τότε που έπαιζαν μαζί στον Ολυμπιακό. Κολλητός του είχε γίνει κάποια στιγμή και ο Δημήτρης Δημητρίου, με τον οποίο αγωνίστηκε μαζί στον Παναθηναϊκό.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 οι τρεις άντρες αποφάσισαν ότι θα μπορούσαν εκτός από φίλοι να είναι και συνέταιροι. Μάζεψαν λοιπόν όσα χρήματα είχαν και τα “έριξαν” στην αλβανική αγορά. Δημιούργησαν μια εταιρία που εμπορεύονταν εμφιαλωμένα νερά. Οι καλά ενημερωμένοι λένε ότι δεν είχαν δανειστεί από κάποια τράπεζα, αλλά επένδυσαν στην Αλβανία τους κόπους μιας καριέρας.
Η περιπέτεια στο νέο (για τ’ αλβανικά δεδομένα) κόσμο άρχισε το 1993. Δεν διήρκεσε όμως πάνω από τέσσερα χρόνια. Τα πολιτικά γεγονότα που έπληξαν τη γειτονική μας χώρα την εποχή του Μπερίσα, τα οποία είχαν απασχολήσει (ως πρώτο θέμα σε τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες και όχι μόνο) όλη την υφήλιο, δεν τους επέτρεψαν να σταδιοδρομήσουν. Για την ακρίβεια, τους κατέστρεψαν. Λόγω του αλαλούμ δεν υπήρχε ούτε αρχή ούτε τέλος στην Αλβανία. Οι τρεις άντρες έχασαν τα πάντα. Καταστράφηκαν. Έτσι, πήραν το δρόμο της επιστροφής για τα πάτρια εδάφη, έχοντας όμως χάσει πολλά χρήματα…

Κάτω στον Άγιο Νείλο
Κάπου εκεί, στο πρώτο εξάμηνο του 1997, ο Γιώργος Δεληκάρης αλλάζει και πάλι χώρο δράσης. Αποφασίζει να συνεταιριστεί με τον κουμπάρο του, Μάρκο, με τον οποίο ανοίγουν μια ψαροταβέρνα, κάτω στον Άγιο Νείλο στο Χατζηκυριάκειο.
Ειπώθηκε ότι στην αρχή τα πράγματα πήγαιναν καλά. Μάλιστα, λέγεται ότι ήταν η πρώτη φορά που παλιοί συμπαίκτες του είχαν την ευκαιρία να τον ξαναδούν μετά από πολλά χρόνια (έστω και ως πελάτες στο μαγαζί του). Στη συνέχεια όμως τα πράγματα άλλαξαν. Κάποιοι λένε ότι υπήρξε καβγάς μεταξύ των ιδιοκτητών. Κάποιοι άλλοι, μάλλον καλύτερα πληροφορημένοι, ισχυρίζονται ότι ο Δεληκάρης, που ασχολούνταν πολλές ώρες με το μαγαζί χωρίς ανάλογες αποδοχές, ζήτησε από τον κουμπάρο του να χαμηλώσουν τις τιμές για ν” αυξηθεί η πελατεία και κατ’ επέκταση ο τζίρος και τα κέρδη.
“Εδώ σε αυτή την περιοχή μένουν φτωχοί άνθρωποι. Δεν μπορούμε εμείς να τους παίρνουμε το κεφάλι. Πρέπει να κατεβάσουμε τις τιμές”, φέρεται να είπε σε μια από τις τελευταίες συζητήσεις τους στο Μάρκο. Τα πράγματα δεν άλλαξαν, ο Δεληκάρης -που σύμφωνα με αυτούς που είχαν επισκεφτεί το μαγαζί είχε δίκιο (καθώς οι τιμές ήταν δυσανάλογες με την ποιότητα) – αποχώρησε.

Οι μαύρες μέρες και η ανόρθωση
Η επόμενη μέρα βρήκε μάλλον σε δύσκολη θέση τον… χορευτή των γηπέδων. Ο Γιώργος Δεληκάρης ερχόταν από δύο αποτυχημένες προσπάθειες και τα πράγματα φάνταζαν δύσκολα, ήταν μαύρα. Λέγεται ότι είχε φτάσει σε σημείο να ψάχνει για το μεροκάματο. Το σίγουρο είναι ότι ύστερα από λίγο καιρό δραστηριοποιήθηκε – μάλλον ως απλό μέλος του εργατικού δυναμικού – σ’ ένα σνακ μπαρ στον Πειραιά. Εκείνον τον καιρό είχε πολλά οικονομικά προβλήματα και έψαχνε απεγνωσμένα τον τρόπο που θα βγει από το αδιέξοδο. Τον βρήκε. Πριν από μερικούς μήνες έγινε γνωστό ότι ο Γιώργος Δεληκάρης ασχολήθηκε με μια χρηματιστηριακή εταιρία (ή κάτι τέτοιο) και τελικά ορθοπόδησε. Κάποιος που τον είδε μάλιστα πριν από λίγο καιρό, λέει ότι ο… δολοφόνος ξαναβρήκε το αγγελικό του πρόσωπο…

Μύθοι και πραγματικότητα
Η απουσία του από τον κόσμο του ποδοσφαίρου και η παραμονή του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας επέτρεψε σε πολλούς, με ανεπτυγμένη φαντασία, να κυκλοφορήσουν διάφορες εικόνες του. Ωστόσο, και αυτοί, έστω με το δικό τους τρόπο, βοήθησαν να διατηρηθεί ο μύθος του Γιώργου Δεληκάρη.

Ο φαλακρός εφοπλιστής
Οι ευφάνταστοι κυκλοφορούσαν μια εικόνα του Δεληκάρη εντελώς διαφορετική από αυτή του Ντόριαν Γκρέι, ο οποίος πούλησε την ψυχή του στο διάβολο για να παραμείνει αιώνια όμορφος και νέος. Ο Δεληκάρης για πολλά χρόνια και σύμφωνα με τους “πολύ καλούς γνώστες της προσωπικής του ζωής”, είχε καραφλίτσα, μεγάλη κοιλιά, ήταν παντρεμένος με μία -πολύ καλά προικισμένη- κόρη εφοπλιστή. Ο Δεληκάρης είχε πολλά καράβια και έκανε… καθημερινά βουτιές σε μια τεράστια πισίνα με δολάρια. Ο μύθος αυτός διαψεύστηκε με τις φωτογραφίες της συνέντευξης που παραχώρησε ο Δεληκάρης πριν από περίπου τέσσερα χρόνια στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ:
“Πράγματι, έχω εξήντα καράβια, από την προίκα που πήρα. Όμως, επειδή δεν αγάπησα ποτέ μου τα λεφτά, τα χάρισα σε φίλους. Μα καλά, για ποια καράβια μιλάμε τώρα; Μπορεί να έχουμε ανάγκη το χιλιάρικο και να πετάμε το εκατομμύριο, αλλά όχι έτσι. Άκου, καράβια…!”, είχε πει στα ΝΕΑ ο Δεληκάρης.

Με μερική αναπηρία
Οι… ιστορίες με τους δράκους όμως δεν σταματούν εδώ. Ο Δεληκάρης για κάποιους σταμάτησε το ποδόσφαιρο γιατί ήταν φυματικός ή τέλος πάντων γιατί είχε πρόβλημα με τα πνευμόνια του. Ότι δεν μπορούσε ν’ αντέξει ούτε είκοσι λεπτά και ότι οι γιατροί είχαν διαβλέψει ότι θα πεθάνει μετά από λίγο καιρό.
Επιπροσθέτως, έλεγαν ότι λίγο μετά την αποχώρησή του από τα γήπεδα εισέπραξε ένα μεγάλο ποσό από μια ασφαλιστική εταιρία γιατί είχε ένα σοβαρό πρόβλημα με το στομάχι του, το οποίο του δημιούργησε μερική αναπηρία.
Τα παραμύθια είναι ωραία, αρέσουν πολύ ιδιαίτερα στα παιδιά. Όμως, η πραγματικότητα είναι αλλιώς, όλοι τη σέβονται και πολλοί (σαν τους παραμυθάδες) τη φοβούνται. Ο Γιώργος Δεληκάρης δεν εγκατέλειψε την ενεργό δράση γιατί είχε πρόβλημα υγείας. Η καρδιά του μπορεί να πονούσε, μπορεί να είχε τραυματιστεί, όμως το κορμί του άντεχε να παίζει μέχρι σήμερα μπάλα.
“Είναι ένα μυστικό που θα κρατήσω για τον εαυτό μου. Ίσως δεν το αποκαλύψω ποτέ. Πληγώθηκα, υπέφερα, πονάω ακόμα για την απόφαση να εγκαταλείψω το ποδόσφαιρο”, είχε δηλώσει στην τελευταία του συνέντευξη ο Δεληκάρης.

Οι απειλές και το “100”
Κάποιες φήμες έχουν αποδειχτεί αν ήταν αληθινές ή ψεύτικες, κάποιες άλλες όχι. Όπως για παράδειγμα, για τους λόγους που οδήγησαν τον Δεληκάρη σε φυγή δύο φορές. Μία για να εγκαταλείψει τον Πειραιά και μια άλλη για ν’ απομακρυνθεί από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Λέγεται, λοιπόν, ότι λίγο πριν προσχωρήσει στον Παναθηναϊκό είχε πολλά προβλήματα με την τότε διοίκηση του Ολυμπιακού. Είχε ακουστεί ότι κάποιοι δεν τον ήθελαν με τίποτα στο λιμάνι και ότι γι’ αυτό το λόγο μια μέρα είχαν πάει και το “100” στις εγκαταστάσεις του Ρέντη για να μην του επιτραπεί να προπονηθεί με την ομάδα. Γίνεται λόγος για βρώμικο πόλεμο και ότι κάποιοι τον ώθησαν να εγκαταλείψει τον Ολυμπιακό, που αγαπούσε, για να πάει στον Παναθηναϊκό.
Από ‘κει και πέρα, για το πώς σταμάτησε το ποδόσφαιρο λέγεται ακόμα ότι μεγάλο ρόλο έπαιξαν οι απειλές (που έφτασαν στο υπέρτατο όριο) προέδρου μεγάλης ομάδας.

Ο μάγος αρνήθηκε τα εγκόσμια
Ο Γιώργος Δεληκάρης εξαφανίστηκε, επέλεξε το δρόμο της απομόνωσης, προτίμησε να βρίσκεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, τις τυμπανοκρουσίες, τα μεγάλα λόγια και τις κοσμικές εκδηλώσεις. Ο… μάγος προτίμησε να τους βλέπει όλους (ή σχεδόν όλους) από απόσταση. Για πολλά χρόνια δεν είχε επαφή ούτε με κάποιους πολύ στενούς του φίλους στον Ολυμπιακό.
Ο γενικός γραμματέας του Συνδέσμου Βετεράνων Ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού, Αντώνης Γλύκας, λέει σχετικά:
“Ήταν πολύ απογοητευμένος. Εξαφανίστηκε και δεν είχε καμιά επαφή με κανέναν. Πριν από κάποιο διάστημα είχαμε κλείσει ένα παιχνίδι με τους βετεράνους του Αργοναύτη, της ομάδας από όπου ξεκίνησε ο Δεληκάρης. Προσπαθήσαμε να τον πείσουμε να έρθει. Επρόκειτο να τιμηθεί. Προτίμησε ωστόσο να μην πάει. Δείχνει να έχει πάρει απόφαση να μην ξανασχοληθεί με το ποδόσφαιρο”.
Ο Δεληκάρης είναι τόσο διακριτικός που θέλει να περνάει απαρατήρητος. Όπως στη κηδεία του (παλιού προπονητή του στον Ολυμπιακό) Λάκη Πετρόπουλου (ο Θεός να τον συγχωρέσει), όπου έδωσε το παρών. Κάθισε πίσω-πίσω, δάκρυσε. Όμως, δε θέλησε να μιλήσει σχεδόν σε κανέναν. Κανένας δεν κατάφερε να τον πλησιάσει, οι κάμερες και τα μικρόφωνα δεν τον πρόλαβαν. Εξαφανίστηκε, όπως είχε κάνει πολλά χρόνια πριν, όταν είχε πει “αντίο” στο ποδόσφαιρο…

Από τον George 7